Jökull - 01.12.1972, Blaðsíða 45

Mælingarnar fara þannig fram, að skynjari í
flugvélinni nemur geislun frá ákveðnu svæði á
jörðu niðri, en stærð þess fer eftir flughæð.
Skynjarinn les eftir línu hornrétt á flugstefn-
una og nemur þannig línu eftir línu af ákveð-
inni breidd hornrétt á stefnu flugvélarinnar. A
þennan hátt kemur fram samfelld mynd af
varmageislun frá svæði af ákveðinni breidd und-
ir íluglínunni, og eru niðurstöður skráðar ann-
aðhvort á Ijósnæma filmu eða segulband. Með
því að mæla aðeins geislun á ákveðnu bylgju-
lengdarsviði er reynt að forðast truflandi áhrif
sólarljóss, sem annars geta verið talsverð.
A Kverkfjallasvæðinu voru mælingarnar gerð-
ar bæði 1966 og 1968. Þær sýna nokkuð vel
dreifingu yfirborðsjarðhitans. Önnur fyrirbæri,
sem koma vel fram, er sú sigdæld í jöklinum,
suðvestur af jökullónum í Hveradal, sem
sprungur urðu í snemmsumars 1959, ennfremur
hægfara kólnun frárennslisárinnar, sem kemur
undan Kverkjökli.
A grundvelli flugmælinganna og mælinga á
liita áðurnefndrar ár undan Kverkjökli, sem
framkvæmd var af Sigurði Þórarinssyni í jökla-
mannaleiðangri 23. júlí 1963, er reynt að meta
heildarvarmastreymi i'rá jarðhitasvæðinu, bæði
undir jöklinum og utan hans. Komizt er að
þeirri niðurstöðu, að það sé 300—540 • 106 cal/
sek., en það er talsvert meira en áður hefur
verið gert ráð fyrir, þ. e. 25—125 • 106 cal/sek.
Lýsingin á hverasvæði Kverkfjalla er bvggð
að hluta á mælingum úr lofti, en einnig á
athugunum á jörðu niðri, framkvæmdum af
Vatnajökulsleiðöngrum Jöklarannsóknafélagsins
1953 og síðar.
S. Þ., G. P.
JÖKULL 22. ÁR 43