Jón á Bægisá - 01.02.2007, Blaðsíða 25

Islandsfór ogfleiri kvœði
Það getur varla heitið. Við höfnina er ekkert að sjá nema vöruskemmur
og hlaða af landbúnaðaráhöldum undir segldúki. Bærinn er mestan part
byggður úr ryðguðu járni. Þegar við komum að landi var klukkan rétt
hálf-átta að morgni og við máttum bíða úti á höfninni, enda eru íslensku
lóðsarnir ekki sem árrisulastir. Bærinn var hulinn í lágu mistri, og sá í
fjallstindana fyrir ofan. Við fyrstu sýn virtist mér bærinn drungalegur,
mótmælendatrúar og afskekktur. Hafnarbakkinn var þéttskipaður húfu-
klæddum mönnum, sem fylgdust aðgerðalausir með skipakomum. Þeir
virtust hafa staðið þar lengi. Hvergi var hrópandi götusala eða prangara að
sjá. Jafnvel börnin létu ekki í sér heyra.
2. „Hverju líkist Reykjavík einna helst?“
Hér er enginn almennilegur steinn til húsagerðar. Nýrri húsin í úthverf-
unum eru byggð úr steinsteypu í drungalegum litum. Þrjár helstu bygg-
ingarnar eru rómversk-kaþólska kirkjan, hið ókláraða Þjóðleikhús og stúd-
entagarðurinn, sem hefur á sér yfirbragð biðsalar á flugvelli. Hér er og
íþróttaleikvangur með hlaupabraut og tennisvöllum, þar sem ungu menn-
irnir eru að leikum næturlangt. I miðjum bænum stendur grunn, tilbúin
tjörn, uppfull af veiðibjöllu og villtri önd. Bærinn fjarar svo út í ryðbrúnar
hraunbreiður, kofaskrifli á víð og dreif, harðfisk sem hengdur er til þurrks
á þvottasnúrur og einstaka hvíta hænsnfugla. Lengra niður með strönd-
inni er hraunið alsett því sem líkist risastórum þvottabölum; en það eru í
raun staflar af harðfiski sem tjaldaðir eru með segldúki. Veðrabrigði eru hér
óhemju snögg: eina stundina hylur regnið allt í móðu, þá næstu skín sólin
á bak við ský, fyllandi loftið sterkri og skínandi birtu sem gefur svo gott
skyggni, að sérhvern blett í keilulaga fjöllunum ber hnífskarpan í gulrauðan
himininn. Og einn tindurinn sýnist jafnan skærbleikur.
3. „ Urn hvað skrifa íslensku höfimdarnir?“
Mestan part um landið, tilfinningalíf bændafólksins og fiskimanna og
glímu þeirra við náttúruöflin.
4. „Eg býst við aðfyrirmyndir sögupersóna séu aðjafnaði vel kunnar?“
Jú, þannig er það oft. Stundum heyrði eg kvartað undan því; t.a.m. að
Halldór Laxness gerði sveitafólkið oft rustalegra en það raunverulega er. En
eftir því sem eg kemst næst er hér engin meiðyrðalöggjöf.
5. „Er lesendahópur íslenskra skáldsagnahöfunda ekki ákafiega litill?"
Sé tekið mið af fólksfjölda er hann víst stærri en í flestum löndum. Flestar
þær skáldsögur sem eitthvað er spunnið í eru þýddar á þýsku og hin norður-
landamálin.
á .ffiegýr/'iá — Hann gat ekki hætt að ríma
23