Gerðir kirkjuþings - 01.01.2011, Síða 117

117

20. mál kirkjuþings 2011
Flutt af biskupi Íslands
Samþykkt þannig að lokinni umfjöllun í allsherjarnefnd:

Þingsályktun um stefnu þjóðkirkjunnar
í málefnum fatlaðra innan þjóðkirkjunnar.

Stefna í málefnum fatlaðra í kirkjunni
Grundvöllur
Þjóðkirkjan byggir á fagnaðarerindi Jesú Krists sem býður alla velkomna í samfélag
trúar, vonar og kærleika óháð atgervi þeirra eða aðstæðum. Í Kristi er „hvorki Gyð-
ingur né annarrar þjóðar maður, þræll né frjáls maður, karl né kona. Þið eruð öll eitt í
Kristi Jesú.“ (Gal. 3:28). Eins er í Kristi hvorki fatlaðir né fólk sem enn nýtur fullrar
orku og krafta til líkama og sálar. Allir eru eitt í Kristi Jesú. Allir eru jafnir fyrir
augum Guðs og njóta virðingar sem börn hans og limir á líkama Krists.

Markmið
Þjóðkirkjan leggur til grundvallar starfsemi sinni þann kristna mannskilning sem felur
í sér virðingu fyrir því að fjölbreytni mannlífsins sé eðlilegt ástand sem beri að standa
vörð um.
Þjóðkirkjan starfar í ljósi þess að allir eru kallaðir til þátttöku í lífi og samfélagi og ber
reisn, virðing og viðurkenning og lætur það móta viðhorf hins kristna safnaðar til þess
fólks sem lifir við fötlun. Þjóðkirkjan metur mikilvægi þess sem virkir þátttakendur
hins kristna safnaðar en ekki aðeins sem þiggjendur.
Þjóðkirkjan telur það vera hluta af ábyrgð sinni að veita andlega og trúarlega þjónustu
fötluðum, aðstandendum þeirra og þeim sem starfa að málefnum fatlaðra.
Þjóðkirkjan sér til þess að sérstaða fatlaðra sé virt og mætir þörfum þeirra hvað varðar
kirkjulega þjónustu og aðgengi að athöfnum kirkjunnar og möguleika þeirra til virkrar
þátttöku.
Þjóðkirkjan leitast við að hafa áhrif á menningu, og afstöðu samfélags og stjórnvalda
til andlegrar, félagslegrar og líkamlegrar velferðar þess.
Þjóðkirkjan styður á vettvangi sínum þau sem eiga íslenskt táknmál að móðurmáli og
börn þeirra, með því að hafa í þjónustu sinni prest heyrnarlausra og styðja kirkjustarf
þeirra.
Þjóðkirkjan hefur prest fatlaðra sem auk sérþjónustu við fatlaða er biskupi Íslands,
prestum, djáknum og söfnuðum þjóðkirkjunnar til ráðgjafar um málefni fatlaðra.

Leiðir
1) Leitast verður við á vettvangi þjóðkirkjunnar, í söfnuðum hennar og stofnunum,
að vinna að því að viðhorf til fatlaðra mótist af hinum kristna mannskilningi með
því að:
a) að efla þekkingu á mannréttindum fatlaðra, styrkleika þeirra og sérstöðu í
samfélaginu.
b) vinna gegn fordómum með fræðslu og með virkri þátttöku fatlaðra í starfi
safnaðanna.
c) að leita leiða til að auðvelda fötluðum þátttöku, svo viðhorf þeirra og
náðargáfur auðgi samfélag safnaðarins.
2) Unnið verði að því að fatlaðir njóti aðgengis að kirkjum, helgiathöfnum og
kirkjustarfi og geti tekið virkan þátt með því að: