Félagsbréf - 01.07.1962, Blaðsíða 49

FÉLAGSBRÉF
ÚR 15. KAFLA SÖGUNNAR „BRAUÐIÐ OG ASTIN'
45
Grímur er ritstjóri dagblaðs í Reykjavík, sögumaður vinnur við sama blað. Söru-
maður er í þann veginn að kvœnast Birnu Jónsdóttur, en sá liængur er á, að hún
er £ verkfalli, meira að segja ein af foringjunum. I»að hefur verið skrifað illa um
hana í blaðið daginn áður, en nú er hún lokuð inni £ salthúsi ásamt fleiri verkfalls-
vörðum.
Sumarbústaður Gríms var í Mosfellssveit: fjögurra herbergja bjálkahús,
viðurinn keyptur heflaður og sniðinn frá Noregi, orðrómur um að gleymst
hefði að borga af honum tollinn, þakið grænt, útihurð græn, bæjarhella,
torfgarður og traðir, gerfi-hraungjóta með reyni, orðrómur um að bæjar-
vinnukallar hefðu unnið verkið ódýrt, gamalt garðstæði, rifsberjarunnar,
sólúr og flaggstöng. Maður sá ekki sumarbústaðinn frá þjóðveginum: hann
stóð undir hól tvö, þrjú hundruö metra fyrir sunnan veginn og aðeins
blátoppur flaggstangarinnar gægðist upp fyrir hólinn. Þetta varð tilefni
nafnsins sem Grímur valdi bústaðnum: Flaggstöng. Það stytti honum margar
stundir. Þegar menn þurftu að skamma hann (sem var oft), setti hann
þá gjarnan út af laginu með því að segja: „Ég vil helst tala um þetta
uppi á Flaggstöng, góði.“ Og sveitamönnum sem heimsóttu liann hafði
hann gaman af að segja: „Ég er að hugsa um að vera uppi á Flaggstöng
um helgina.”
Ég var kominn uppeftir klukkan níu. Það var ljós í eldhúsinu og
skálanum. Þá datt mér í hug að vissara væri að biðja bílstjórann að bíða.
Það var mildi. Grímur var með tárin í augunum þegar hann kom til dyra.
„Vinur minn,“ hrópaði hann og faðmaði mig að sér, „bjargvættur minn,
óskabarn þjóðarinnar, gamla góða tryggðatröllið. Fg hélt það væri úti
um mig.“
Síminn Gríms var bilaður og sjálfur var hann fullur.
Hann hélt áfram að faðma mig á meðan ég fór úr frakkanum. „Gamli
vinur,“ tautaði hann, „gamli sullarhaus. Bregst ekki gamla ritstjóranum.“
Og reyndi að kyssa mig.
„Viský,“ sagði hann þegar við gengum í skálann. „Nú gef ég þér viský,
. gamla æðarkolla. Þú bjargaðir lífi mínu og færð viský.“
„Nei,“ sagði ég og hallaði mér göfugmannlega upp að arninum og
hysjaði upp gamla brjóstkassann. „Ég kæri mig ekki um viský, þökk fyrir.“
„Gamla tryggðatröllið.“
„Þú veist kannski hvaða dagur er á morgun,“ sagði ég. „Já, örlítiö vatn.“