Félagsbréf - 01.07.1962, Blaðsíða 57

FÉLAGSBRÉF
53
Hann hefði gjarnan mátt vera dálítið
stærri.
— Það búa fleiri listamenn í Laugar-
nesi? ;
— Jú, Sigurjón Ólafsson er þarna á
næstu grösum. Við höfum oft átt
skemmtilegar stundir saman. Það hef-
ur verið gaman að heimsækja Sigurjón.
Hann er góður heim að sækja, lifandi
og skemmtilegur, og þau bæði, konan
hans líka. Ég hef oft haft gott af því
að spjalla við hann um listir.
— Sigurjón hefur haft örvandi áhrif
á þig?
— Hann örvaði mig mikið. Það var
honum að þakka, að ég réðst í að sýna,
vafasamt að úr því hefði orðið, ef hann
hefði ekki bókstaflega rekið mig til
þess.
— Álíturðu að listamenn eigi að vera
hógværir, láta lítið yfir sér?
— Það hefur enginn gott af að loka
sig inni. En maður verður að reyna að
vera einlægur og sannur.
— Segðu mér meira um eyrarvinn-
una.
— Ég held að hún hafi verið mér að
sumu leyti til góðs. Ég lifði eitthvað,
sem ég hafði ekki kynnzt áður. Það má
kannski segja, að tími hafi farið til
spillis. Erfiðleikar voru þess valdandi
að ég gat ekki snúið mér óskiptum að
málverkinu. Þetta var hvíld frá skóla-
árunum, að sumu leyti var ég hald-
inn skólaleiða sem ég þurfti að losna
við. Ég skynjaði eitthvað sterkt þarna
við höfnina, ýmsir kallar, vinnufélagar
mínir, höfðu áhrif á mig. Það er
skemmtileg stemning yfir hafnarlíf-
inu, skipin og þetta. Ég var endurnærð-
ur, þegar ég byrjaði aftur að mála.
— Þú hefur fengið mótíf við höfn-
ina?
— Já, það á vel við mig að mála
sjávarmyndir. Annars er nú svo margt
í deiglunni, svo margt sem maður hef-
ur í huga. Ég býst ekki við að mála
skip endalaust.
— Hvernig gekk fyrsta sýningin?
— Hún var í Bogasalnum árið 1958,
þann dag voru kosningar í bænum.
Fólkið hafði hugann við annað, svo
ekki bar eins mikið á sýningunni fyrir
bragðið.
— Hvernig áhrifum varstu fyrir af
fyrstu sýningunni?
— Ákaflega uppörvandi, maður sá
myndirnar í nýju ljósi. Sérstaklega
þegar plássið var það lítið heima fyrir,
að varla var hægt að stilla upp nokkr-
um myndum saman.
— Og næsta sýning?
— Ég sýndi aftur haustið 1960, en
auk þess hef ég tekið þátt í samsýning-
um, einkum hjá Félagi íslenzkra mynd-
listarmanna.
— Þú ert fannn að mála abstrakt,
Einar?
— Já, svona í og með. Annars hefur
það ekki verið markmið mitt, að
minnsta kosti ekki enn sem komið er.
Ég finn sjálfan mig ekki eins vel í