Félagsbréf - 01.09.1963, Qupperneq 38

STEFÁN JÓNSSON
Ttzt á um öxulgat
Bréf til Jökuls.
Hr. Jökull Jakobsson.
Mér leiðast rithöíundar, sem rjúka
upp til handa og fóta til að svara gagn
rýni, þó að í henni gæti ef til vill vin-
gjarnlegs misskilnings. Grátbrosleg er
viðkvæmni okkar, sé um okkur eitthvað
sagt á prenti. Það segir sig sjálft, að
bréfið ætlaði ég ekki að byrja á þessa
leið. Lg ætlaði að þakka þér, Jökull,
og ritstjórn Félagsbréfa AB, fyrir grein
þína í júníhefti um Veginn að brúnni.
Ég hef lengi haft á þér góðan þokka
og minnkar ekki sá við vinsemd þína.
Mér finnst þessvegna skyldugt að leið-
rétta greindarlegan misskilning þinn.
Þetta þó fyrst: Sögunni ætlaði ég að
koma út í þrennu lagi, en mig vant-
aði útgefanda. Hann bauðst síðan, en
útgáfan þar var gerð fyrir áskrifendur
af sérstöku tilefni við sérstakt útgáfu-
ár. Þar gat því ekki verið um annað
að ræða en að sagan kæmi öll í einu
eða yrði að öðrum kosti ekki með. Ég
greip þetta tækifæri og minnist á það
hér, vegna þess að vafalaust hefði sag-
an haft nokkuð önnur áhrif í lestri
með útkomu einnar bókar á ári. Nóg
um það.
Ert þú ekki þannig, að þér þyki
vænna um lofsyrði en aðfinnslur fyr-
34 FÉLAGSBRÉF
ir ritstörf þín? Finnst þér ekki lofið
á rökum reist, en aðfinnslurnar hæpn-
ar? Ég veit ekki um þig, en um mig
veit ég. Þessvegna ekkert hér um fyrstu
bók Vegarins. Þér finnst, að eftir að
til Reykjavíkur kemur í sögunni, verði
hún misheppnað verk. Þú segir skáld-
skapinn hverfa og vonbrigði þín mik-
il. En vegna viðurkenningarorða þinna
um persónulýsingar, vel rakinn sögu-
þráð, líf í frásögninni, hversu vel séu
felldir inn sannsögulegir atburðir o.
f 1., þá er augljóst, hvað nú er um að
ræða: Vonbrigði þín eru hin sömu og
Snorri Pétursson verður að þola. Skáld-
skapurinn hverfur ekki, en hann er af
annarrri gerð en áður, — og hann er
þér ógeðfelldari. Raunveruleikinn yrk-
ir ekki líf Snorra af sömu hrynjandi
í Reykjavík og í sveitinni. Angur
Snorra er af sömu rótum runnið og
áður, en það vex ekki lengur í sama
jarðvegi og ber því annan blæ.
Þér finnst Vegurinn að brúnni hafa
einkenni minningasagna og birtir út
frá því greindarlegan misskilning þinn
á því, að þessvegna misheppnist verk-
ið. Allar sögur, sem svo eru bundnar
einni persónu, að atvikin gerast öll i
návist hennar, fá einkenni endurminn-