Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.2000, Side 40

Allt gekk vel, en árið 1922 kynntist Alexej Alexejevitsj ívani
nokkrum Ivanovitsj Púzyrjov, sem seldi sólblómaolíu á Heymarkað-
inum. Púzyrjov bauð Alexej Alexejevitsj á kaffihús, bauð honum
upp á alvörukaffi og sjálfur lýsti hann, smjattandi á köku, fyrir
honum einhverju flóknu fyrirtæki og Alexej Alexejevitsj skildi ekki
annað en það að hann ætti að eiga þar nokkurn hlut að máli og fá
fyrir vikið dýrmæt matvæli frá Púzyrjov. Alexej Alexejevitsj sam-
þykkti og Púzyrjov hvatti hann umsvifalaust til dáða með því að
rétta honum undir borðinu tvo tepakka og pakka af Radzha-
sígarettum.
Upp frá þeim degi kom Alexej Alexejevitsj dag hvern á markað-
inn til Púzyrjovs, fékk hjá honum einhverja pappíra með skökkum
undirskriftum og óendanlega mörgum stimplum, tók sleða ef þetta
var um vetur en hjólbörur að sumarlagi og fór að vísbendingum
Púzyrjovs á milli ýmislegra stofnana, þar sýndi hann pappírana,
fékk allskonar kassa sem hann lagði á sleða sinn eða hjólbörur og fór
með heim til Púzyrjovs á kvöldin. En eitt sinn þegar Alexej
Alxejevitsj hafði dregið sleðann upp að dyrum Púzyrjovs gengu að
honum tveir menn og var annar í hermannakápu og spurðu þeir
hann: „Eruð þér Alexejev?" Síðan var Alexej Alexejevitsj stungið
inn í bíl og hann færður í fangelsi.
Alexej Alexejevitsj skildi ekki neitt við yfirheyrslurnar og sagði
ekki annað en að hann hefði mátt þola margt fyrir sitt byltingar-
föðurland. Engu að síður var hann dæmdur í tíu ára útlegð í
norðurhluta föðurlands síns. Þegar Alexej Alexejevitsj sneri aftur til
Leníngrad árið 1928 tók hann upp fyrri iðju, tók sér stöðu á horn-
inu á Volodarskij-breiðgötunni, lreigði sig með virðuleika, stappaði
niður hæl og söng: