Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.2000, Síða 60

SAMBAND
Hr. heimspekingur!
1. Eg skrifa yður nú svar við bréfi því sem þér ætlið að skrifa mér tii
að svara bréfi mínu sem ég hef skrifað yður. 2. Fiðluleikari nokkur
keypti sér segul og fór með hann heim til sín. A leiðinni réðust
einhverjar bullur á fiðlarann og slógu af honum húfuna. Vindurinn
þreif húfuna og feykti henni eftir götunni. 3. Fiðluleikarinn lagði
segulstálið á jörðina og hljóp á eftir húfunni. Húfan lenti í salt-
péturssýrupolli, og leystist þar upp. 4. Meðan á þessu stóð gripu
bullurnar segulinn og létu sig hverfa. 5. Fiðlarinn kom heim
frakkalaus og húfulaus vegna þess að húfan leystist upp í saltpéturs-
sýru og fiðluleikarinn var svo miður sín yfir því að missa hana að
hann gleymdi frakkanum sínum í sporvagninum. 6. Sporvagnsstjór-
inn fór með frakkann á flóamarkað og skipti á honum fyrir sýrðan
rjóma, hafragrjón og tómata. 7. Tengdafaðir vagnstjórans át yfir sig
af tómötum og dó. Lík tengdaföður vagnstjórans var flutt í líkhús
en svo fóru menn dauðra manna villt og grófu einhverja kerlingu í
staðinn fyrir tengdaföðurinn. 8. A gröf kerlingar var reistur minnis-
varði sem á var letrað: „Anton Sergejevitsj Kondratjev." 9. Ellefu
árum síðar höfðu maðkar étið sundur minnisvarðann og hann féll til
jarðar. En kirkjugarðsvörðurinn sagaði minnisvarðann í fjóra parta
og brenndi þeim í eldavélinni sinni. Og kona kirkjugarðsvarðarins
sauð á þessum eldi blómkálssúpu. 10. En þegar súpan var tilbúin
datt klukka af veggnum beint ofan í súpupottinn. Klukkan var
tekin upp úr súpunni, en í klukkunni höfðu verið veggjalýs sem nú
voru komnar í súpuna. Þá var súpan gefin Tímofej betlara. 11.
Tímofej betlari át súpuna og veggjalýsnar með og sagði betlaranum
58