Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.2000, Blaðsíða 70

gólfinu í forstofunni, en stúlkan hafði tvö ágæt herbergi til umráða.
Stúlkan átti fjórar kápur en móðirin eina. Og leikarinn tók þessa
einu kápu af móður sinni og lét sauma úr henni pils handa stúlk-
unni. Og svo stjanaði leikarinn við stúlkuna en hann stjanaði ekki
við móður sína heldur bar til hennar hreina ást. Hins vegar var
leikarinn hræddur um að móðir hans mundi deyja en hann var ekki
hræddur um að stúlkan mundi deyja. Og þegar móðir leikarans dó,
þá grét leikarinn, en þegar stúlkan datt út um glugga og dó líka, þá
grét leikarinn ekki heldur fékk sér nýja stúlku. Móðir virðist
semsagt metin sem algjört rarítet, eins og sjaldgæft frímerki, sem
ekki er hægt að skipta á fyrir annað.
— Sho—sho, sagði Mishin, liggjandi á gólfinu, ho—ho.
Faol hélt áfram: Og þetta er kölluð hrein ást! Er slík ást af hinu
góða? Og ef ekki, af hverju þá að elska? Móðir ein elskaði barn sitt.
Þetta barn var orðið tveggja og hálfs árs. Móðirin fór með það út í
garð og setti það í sandinn. Aðrar mæður komu þangað líka með sín
börn. Stundum var allt að fjörutíu litlum börnum safnað saman í
sandinum. Svo var það einu sinni að óður hundur ruddist inn í garð-
inn, æddi beint að börnunum og fór að bíta þau. Mæðurnar hlupu
með ópum og veinum til barna sinna og þeirra á meðal móðirin sem
við erum að tala um. Hún var fús til að fórna sjálfri sér, stökk að
hundinum og sleit úr kjafti hans barn, sem hún hélt að væri hennar
barn. En þegar hún hafði náð barninu sá hún að þetta var ekki
hennar barn, og móðirin kastaði því til baka fyrir hundinn til að fá
ráðrúm til að grípa sitt eigið barn sem lá þar rétt hjá og bjarga því
frá bráðum bana. Hver getur svarað því hvort hún syndgaði eða
gjörði gott?
— Sjú-sjú, sagði Mishin og velti sér á gólfinu.
Faol hélt áfram: Getur steinn syndgað? Eða tré? Syndga dýrin?
Eða er manneskjan ein um það?
68