Morgunblaðið - Sunnudagur - 08.11.2015, Blaðsíða 45

8.11. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 45
betur á hann; hvenær ég ætti að bakka frá
honum og hvenær að reyna að verjast. Það
var mjög lærdómsríkt að bera sig saman við
þann besta á Íslandi. Strax og ég heyrði að
við ættum að spila við KR í bikarnum fór ég
að hlakka til, maður fyllist óvenjumiklum
krafti fyrir svona verkefni og þetta er lang-
skemmtilegasti leikurinn minn fram að þessu.
Stemningin var líka frábær í Höllinni. Fagn-
aðarlætin voru mikil í hvert skipti sem boltinn
fór ofan í og líka þegar
okkur tókst vel upp í vörn-
inni. Áhorfendur voru
dásamlegir; ég er ekki viss
um að fólk geri sér grein
fyrir því hve mikilvægt er
að áhorfendur séu svona
virkir en leikmönnum líður
miklu betur ef þeir eru
glaðir inni á vellinum en ef
mannskapurinn er pirr-
aður. Á móti KR ætluðum
við að sýna hvað í okkur
býr og tókst það; vildum
sýna að Þór sé á leið upp í
efri deildina og við ætlum
okkur að gera stóra hluti þar.“
Ragnar Nathanaelsson, sem er nokkrum
árum eldri en Tryggvi Snær, ber enn á góma.
„Það var ótrúlega skemmtilegt að spila á móti
Craion og sérstök áskorun fyrir mig. Raggi
náði að halda honum vel niðri síðast þegar
þeir mættust og þegar ég frétti að við mynd-
um spila við KR var ég ákveðinn að gera bet-
ur gegn Craion en hann gerði …“
Samkeppnin er mikil, skemmtileg og af
hinu góða. Engin lömb að leika sér við, þessir
stóru menn.
„Það er mjög sérstök tilfinning að troða.
Auðvitað er flottara að skora þannig en
venjulega en gefur í sjálfu ekki meira; bara
tvö stig. Og þó; troðsla getur nefnilega skipt
miklu máli því hún rífur upp mannskapinn,
áhorfendur taka alltaf heldur betur við sér og
í leiðinni er hægt að brjóta andstæðinginn
niður! Eftir að hafa troðið yfir mótherja er
maður með yfirhöndina. Svipurinn á honum
breytist; þannig er það bara. Eins þegar mað-
ur ver skot.“
Eins og framan greinir eru tæp tvö ár síð-
an Tryggvi Snær mætti á fyrstu körfubolta-
æfinguna. „Þá var ekki inni í myndinni hjá
mér að ég yrði kominn svona langt núna. Ég
var í skólanum og vildi aðallega vera í körfu-
bolta til að halda mér í formi en það hefur
heldur betur breyst. Nú má næstum því segja
að skólinn sé orðinn númer tvö en karfan að-
alatriðið. En ég hætti að sjálfsögðu aldrei í
skóla; ég vil halda áfram og ljúka námi, en
mér finnst líklegra að í framtíðinni muni ég
spila körfubolta einhvers staðar í útlöndum en
að starfa sem rafvirki.“
Tryggvi hefur verið í landsliði 18 ára og
yngri, ætlar sér að komast í landslið næsta
aldursflokks að ári og stefnir ótrauður að því
að vera valinn í A-landsliðið innan tveggja
ára.
Spurt er: Hvað skyldi hann þurfa að gera
til að sá draumur rætist?
Svar: „Bara æfa áfram eins og enginn sé
morgundagurinn til að bæta mig eins hratt
og ég get. Ég þarf bæði að verða líkamlega
sterkari og gáfaðri körfuboltalega. Ég þarf
að læra enn betur að gefa réttar sendingar á
réttum tíma og hvernig
ég á að staðsetja mig við
mismunandi aðstæður.
Körfubolti er nefnilega
mikil hugaríþrótt.“
Þegar Tryggi er beðinn
að rýna inn í framtíðina
segist hann stefna að því
að setja upp stúdentshúf-
una vorið 2017 „og kíkja
síðan út í stóra heiminn“.
Bandaríkin heilla „en ég
veit ekki enn hvar ég
enda. Ég vil ekki hugsa
mikið um það strax, ég
gæti fengið mikla athygli
á mótum með landsliðunum og get ímyndað
mér að ég fari að velta þessu meira fyrir
mér þegar ég verð kominn í U 20-landsliðið“.
Frekar áskoranir en fyrirmyndir
Tryggvi segist ekki eiga neinar sérstakar
fyrirmyndir á körfuboltavellinum. „Ég er
meira fyrir áskoranir en fyrirmyndir; ég vil
verða betri en hinir og stærsta áskorunin
núna er að verða betri en Raggi!“ segir hann
brosandi og á við hávaxna sunnlenska mið-
herjann, vin sinn. „Ég vil geta tekið hann
eins og á fyrstu landsliðsæfingunni!“
Bárðardalurinn er Tryggva kær og honum
finnst gott að fara heim í Svartárkot þegar
tækifæri gefst vegna skóla og körfubolta til
að slaka á og hlaða batteríin. „Ég elska frels-
ið í sveitinni.“
Foreldrar hans eru með fjárbúskap í félagi
við móðursystur hans og eiginmann hennar.
Aðspurður segir Tryggvi að foreldrar hans
séu báðir býsna hávaxnir; Hlini Gíslason 190
cm og Guðrún Tryggvadóttir, 178 cm. Því er
ekki að undra að sonurinn sé stór, þótt eng-
inn hafi átt von á að hann yxi foreldrunum
jafnmikið yfir höfuð og raun ber vitni. Nú er
hann hættur að stækka og sáttur við það.
Ferðirnar heim hafa ekki verið mjög
margar í vetur því laus tími er ekki mikill.
Stundum fer hann á aukaæfingu eldsnemma
á morgnana, en flestir dagar snúast um að
fara í skólann, á æfingu, að læra og borða.
Og svo eru oft leikir um helgar. „Mér finnst
ekki ástæða til að hafa einhverja klukkutíma
á dag til að gera ekki neitt. Þannig dagar
eru ekki margir í sveitinni; þar er yfirleitt
nóg að gera og ég fékk styrk úr því að
vinna.“
Tryggvi Snær Hlinason
nemur rafvirkjun í Verk-
menntaskólanum á Akureyri.
Með honum er Guðmundur
Geirsson, einn kennara hans
þar. Tryggvi er til hægri.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
* Troðsla geturskipt miklumáli því hún rífur
upp mannskapinn,
áhorfendur taka allt-
af heldur betur við
sér og í leiðinni er
hægt að brjóta and-
stæðinginn niður!
… þegar Tryggvi skynjar gott tækifæri til að sýna listir sínar og treður með miklum tilþrifum.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Tryggvi Snær og Sandra Sif Agnarsdóttir, systurdóttir móður hans, á leikskóladeildinni í Bárðardal þeg-
ar Morgunblaðið leit þar inn árið 2003. Tryggvi var þá fimm ára. Sandra, sem nú er í MA, er ári yngri.
Morgunblaðið/Skapti