Morgunblaðið - 07.01.2016, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 2016
✝ Vilhelmína KMagnúsdóttir
fæddist á Seyð-
isfirði 15. mars
1925. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Hömrum 25.
desember 2015.
Foreldrar hennar
voru Magnús Sím-
on Guðfinnsson
bátasmiður, f. 1898,
d. 1978, og Vilborg
Júlíana Guðmundsdóttir hús-
móðir, f. 1898, d. 1978. Systkini
Vilhelmínu eru: Óskar, f. 1922,
d. 1991, Einar Ársæll, f. 1923, d.
1923, Guðmundur, f. 1927, d.
1946, Oddný, f. 1928, Guðný, f.
1929, Gunnar, f. 1931, Ólafur, f.
1932, Árni, f. 1933, d. 1952,
Helga, f. 1935, Ottó, f. 1936, og
Hrefna, f. 1939.
Vilhelmína giftist Guðmundi
V. Guðmundssyni árið 1950.
Eignuðust þau fjögur börn, þau
eru: 1) Magnús Már, f. 1951,
kvæntur Bryndísi Jónsdóttur, f.
1949. Börn hans og Sigurbjarg-
ar Sigurðardóttur, f. 1952, eru
Guðmundur Þór, f.
1974, Vilhelmína, f.
1978, d. 1982, Sóley
Rut, f. 1983, og
Erla Dröfn, f. 1983.
2) Sigrún, f. 1954,
gift Kjartani Ingva-
syni, f. 1953, börn
þeirra eru Davíð, f.
1982, og Kári, f.
1992. 3) Níels Rafn,
f. 1962, kvæntur
Sigrúnu Arnardótt-
ur, f. 1963, börn þeirra eru Tóm-
as (fóstursonur), f. 1988, Tinna,
f. 1992, og Bryndís, f. 2003. 4)
Njáll Hákon, f. 1964, í sambúð
með Örnu Harðardóttur, f.
1965. Börn hans og Fjólu Agn-
arsdóttur, f. 1964, eru Andrea, f.
1993, og Friðrik, f. 1997. Barna-
barnabörnin eru sjö.
Vilhelmína útskrifaðist frá
húsmæðraskólanum á Hallorms-
stað 1949 og flutti síðan til
Reykjavíkur. Hún starfaði
lengst af hjá Pósti og síma.
Útför Vilhelmínu fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 7. janúar
2016, kl. 13.
Elskuleg tengdamamma mín,
hún Mína, er látin 90 ára að aldri.
90 ár eru löng ævi en það er
heilsan sem skiptir öllu máli.
Mína var mjög heilsuhraust og
man ég ekki eftir henni veikri þau
ár sem við þekktumst.
En síðustu 2-3 árin fór heilabil-
un að gera vart við sig og var erf-
itt að horfa upp á þessa glaðlegu
og duglegu konu missa vitræna
getu.
Síðustu tvö árin bjó hún á hjúkr-
unarheimilinu Hamri í Mosfellsbæ
og var vel hugsað um hana og er-
um við fjölskyldan þakklát fyrir þá
umönnun sem hún fékk þar.
Ég er viss um að hún er hvíld-
inni fegin og nú lifa eftir góðar
minningar um tímann okkar sam-
an.
Ég sé hana fyrir mér syngj-
andi. Hún var í kór í rúm 40 ár og
kunni mikið af lögum og naut þess
að syngja, hlusta á tónlist og fara á
tónleika.
Síðustu 10-15 árin var hún einn-
ig í Leikfélagi eldri borgara, Snúð
og Snældu, og kom fram í hinum
ýmsu leikritum, íslenskum bíó-
myndum og auglýsingum.
Þar komu fram duldir hæfileik-
ar í leiklist og módelstörfum.
Gaman að ylja sér við þessar
minningar nú þegar komið er að
leiðarlokum.
Elsku Mína, takk fyrir tímann
okkar saman, takk fyrir að koma
út til Englands og vera au pair hjá
okkur Níelsi þegar við þurftum á
hjálp að halda. Það var yndislegt
fyrir krakkana að fá ömmu og afa
til Englands.
Ég veit að þú ert komin á betri
stað þar sem þú getur sungið og
leikið þér eins og þér fannst svo
gaman.
Þín tengdadóttir,
Sigrún.
Ég veit ekki hvort þú hefur
huga þinn við það fest.
Að fegursta gjöf sem þú gefur,
er gjöfin sem varla sést.
Ástúð í andartaki,
augað sem glaðlega hlær,
hlýja í handartaki,
hjarta sem örar slær.
Allt sem þú hugsar í hljóði
heiminum breytir til.
Gef þú sálarsjóði,
sakleysi, fegurð og yl.
(Úlfur Ragnarsson)
Nú er farið að halla undan fæti
hjá okkur systkinunum og komið
að því að kveðja Mínu systur. Ótal
margar minningar koma upp í
hugann. Mikið fannst mér hún
Mína systir mín glæsileg kona,
bar af sér einstakan þokka og átti
alveg dæmalaust fallegt og nota-
legt heimili. Allt lék í höndum
hennar, þvílíkur var myndarskap-
urinn.
Hún söng og lék og gleðin
geislaði af henni. Það var alveg
sama hvað hún tók sér fyrir hend-
ur, allt var lagt í verkið og upp-
skeran eftir því. Við höfum átt
yndislegar stundir saman, ekki
síst á ættarmótum sem hafa verið
haldin sem og á ættarjólaballinu.
Ég er einnig svo þakklát fyrir
að hafa orðið þess aðnjótandi að fá
að ferðast með Mínu og fleiri
systrum mínum nokkrum sinnum
í gegnum árin. Þær stundir sem
við áttum í þeim ferðum voru al-
veg ógleymanlegar.
Betri ferðafélaga gat ég ekki
óskað mér. Nú er elsku Mína mín
farin í síðustu ferðina sína og stóri
hópurinn hennar sem hún var svo
stolt af syrgir þessa stórbrotnu
konu sem gaf þeim svo mikið. Ég
óska henni og hennar góðu fjöl-
skyldu Guðs blessunar, ljóss og
friðar.
Heiðrún Helga
Magnúsdóttir.
Elsku amma.
Við sjáum þig fyrir okkur, sól-
brúna, brosandi, með hárið fínt,
kinnalitinn og varalitinn á sínum
stað.
Komin til eilífðarlandsins þar
sem þú getur aftur notið lífsins,
eins og þér einni er lagið.
Það er óhætt að segja að þú
hafir lifað lífinu með lífsgleðina að
leiðarljósi.
Þú söngst í kórum og lékst í bíó-
myndum og leikritum. Þið afi ferð-
uðust einnig vítt og breitt um
heiminn og við systkinin fylgdumst
heilluð með ferðasögunum ykkar.
Þú kenndir okkur svo margt
sem við munum taka áfram með
okkur út í lífið. Betri fyrirmynd er
ekki hægt að hugsa sér.
Þú varst yndisleg amma og við
minnumst allra samverustund-
anna með hlýju í hjarta.
Guðmundur Þór, Sóley Rut
og Erla Dröfn.
Vilhelmína K.
Magnúsdóttir
Veistu, sagði
Nanna vinkona mín
við mig fyrir margt
löngu, hún Hanna er
að fara að gifta sig. En spennandi,
sagði ég og þar með var sá dag-
urinn sveipaður ævintýraljóma. Á
þessum árum var svo margt sem
tengdist Hönnu eitt allsherjar
ævintýri hjá okkur Nönnu. Við
vorum litlar stelpur, 10-12 ára,
Hanna var ung kona, eignaðist
kærasta og horfði til framtíðar,
þetta var spennandi líf í okkar
huga. Við sáum lífið í rósrauðum
bjarma. Seinna lærðum við að lífið
er ekki rósrautt, ekki hjá okkur
og ekki heldur hjá Hönnu, lífið er í
öllum litum og Hanna kynntist
öllum regnbogans litum í sínu lífi.
Ég fékk hana Nönnu í afmæl-
isgjöf, var Hanna vön að segja,
það munaði bara einum degi á af-
mælisdögunum okkar. Það var
sérstakur strengur milli þeirra
systra alla tíð, ósýnilegur en
sterkur strengur. Ég man þegar
Hanna og Gummi bjuggu í „gamla
húsinu“, Bankastræti 14, og ég
var stundum með Nönnu að passa
þá Svein og Jón Val eða bara í
heimsókn. Það voru góðar stund-
ir, Hanna var alltaf hlý og
skemmtileg, mikill húmoristi og
notaleg heim að sækja. Og börn-
unum fjölgaði, Binni, Gunnar og
svo Gigga litla. Börnin uxu úr
grasi, eignuðust fjölskyldur og
Hanna Zoëga
Sveinsdóttir
✝ Hanna ZoëgaSveinsdóttir
fæddist 25. sept-
ember 1939. Hún
lést 24. desember
2015. Útför Hönnu
fór fram 5. janúar
2016.
dreifðust um veröld-
ina eins og nútíma-
fólk gerir. Heimur-
inn er nánast
landamæralaus.
Hanna og Gummi
voru tvö saman þar
til Gummi dó í kjöl-
far veikinda. Hún
var þó aldrei ein því
fjölskyldan var alltaf
nálæg. Jón Valur
hugsaði til dæmis af-
ar vel um mömmu sína í hennar
veikindastríði þegar komið var að
leiðarlokum hjá henni.
Ég er þakklát fyrir allar góðu
minningarnar sem streyma fram
þegar hugurinn reikar aftur í tím-
ann, þakklát fyrir að hafa kynnst
Hönnu með fallegu augun og
hlýja brosið og ríkari af því að
hafa þekkt Hönnu og fólkið henn-
ar. Minningin lifir og hún er dýr-
mæt.
Og svo kemur nótt.
Svartnættið er eins og svalandi veig,
er sál þín drekkur í einum teyg.
Þreytan breytist í þökk og frið,
þögnin í svæfandi lækjarnið,
haustið í vor …
Hafðu þökk fyrir öll þín spor.
Það besta, sem fellur öðrum í arf,
er endurminning um göfugt starf.
(Davíð Stefánsson)
Ég votta fjölskyldu Hönnu,
vinum og öðrum vandamönnum
mína dýpstu samúð. Guð blessi
ykkur öll.
Ragna Valdimarsdóttir.
Elsku Hanna mín, nú ert þú
búin að kveðja okkur hér í verald-
legu lífi og haldin á vit ævintýr-
anna með honum Gumma þínum.
Eftir sitja gríðarlega margar og
góðar minningar um fallega og
góða konu sem ég frá unga aldri
kallaði ekki bara Hönnu heldur
Hönnu mömmu. Hanna mamma
var svo samtvinnað hjá mér að ég
áttaði mig ekki á því fyrr en ég
var kominn á unglingsárin að ég
kallaði þig alltaf mömmu! Oft er
sagt að enginn viti hvað átt hefur
fyrr en misst hefur og enginn veit
hvað morgundagurinn ber í
skauti sér. Þegar maður kveður
ástvini í hinsta sinn áttar maður
sig betur á því að það eina sem
skiptir máli eru minningarnar.
Ég á nóg af minningum um þig,
elsku Hanna mamma mín, frá því
ég var peyi bíðandi spenntur eftir
að þú sæktir mig á Njálsgötuna til
að gista í Huldulandi, heimsóknir
í sjoppuna á Vesturgötu/Land-
spítalann/Háskólann, skammir
eftir prakkarastrik með Gunnari
og Atla Sveini, eiga annað heimili
í Faxatúni, tartalettur a la Hanna,
sextugsafmæli þitt í Ameríku,
heimsóknir með litlu fjölskylduna
mína til þín og Gumma í Bankó og
svo mætti lengi telja. Nú veit ég
hvað morgundagurinn ber í
skauti sér hjá þér; þú og hann
Gummi þinn eruð sameinuð á ný
og horfið saman glöð og brosandi
á arfleifð ykkar. Elsku Hanna
mamma, ég, Ingibjörg, Kristófer
Ingi, Arnór Ingi og Svava viljum
þakka þér fyrir allar góðu sam-
verustundirnar og allar þær fal-
legu minningar sem við munum
ávallt bera í brjósti okkar með
bros á vör.
Elsku Svenni og Fanney, Jón
Valur, Binni, Gunnar og Norma,
Gigga og Halli, barnabörn og aðr-
ir fjölskyldumeðlimir, við vottum
ykkur innilega samúð og kveðjum
Hönnu mömmu með söknuði. Við
biðjum góðan guð að styrkja okk-
ur öll sem syrgjum hana.
Kristinn, Ingibjörg,
Kristófer Ingi, Arnór
Ingi og Svava.
Elsku afi.
Þá er þínu lífi lok-
ið og á þeim tíma-
mótum í mínu lífi
þegar þú ert ekki
lengur hjá okkur og ég hugsa til
þín finn ég mest fyrir þakklæti.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
allar þær stundir með þér sem við
höfum átt saman þó að auðvitað
hefðu þær alltaf getað verið fleiri.
Fyrstu minningarnar mínar
um þig eru í Fagrabænum og þá
hugsa ég um þig í stólnum þínum
að kenna okkur krökkunum par-
títrix í alls konar útfærslum og ég
man eftir því að hafa í alvörunni
haldið að þú gætir tekið af þér
puttann og trúði því líka að nöglin
væri svona bogin eftir allt of mik-
ið nefbor. Líka man ég svo vel eft-
ir hvað mér fannst pípulyktin góð
og pípurnar flottar sem þú varst
með inni á skrifstofunni þinni og
sé þig þar fyrir mér með axla-
böndin og pípuna að reikna fram
og til baka á stórglæsilega ritvél
með grænum og hvítröndóttum
blöðum. Mér fannst þú sko vera
aðalmaðurinn í Iðnaðarbankan-
um og man eftir að hafa verið
mjög stolt af Iðnaðarbankaaug-
lýsingu þar sem það var verið að
auglýsa bankann hans afa míns.
Það var bara alltaf svo gott að
koma til ykkar ömmu og þið tók-
uð alltaf svo vel á móti okkur þeg-
ar við komum úr sveitinni. Ég
man eftir einu skipti þar sem við
komum óvænt til Reykjavíkur og
þú hentist um bæinn þveran og
endilangan til að redda skinku í
örbylgjusamlokurnar fyrir okkur
systur því samlokur með skinku
Guðjón Reynisson
✝ Guðjón Reyn-isson fæddist
21. nóvember 1927.
Hann lést 26. des-
ember 2015.
Útför hans var
gerð 6. janúar 2016.
og osti og plastfilma
yfir var það besta
sem við fengum á
þeim tíma. Eins
þegar við Einar
fluttum til Reykja-
víkur þá varst þú
alltaf boðinn og bú-
inn að koma niður í
bæ að sækja okkur í
matarboð hjá ykk-
ur.
Það var líka alveg
frábært að fá ykkur ömmu í
heimsókn til okkar út til Köben
og bara alltaf svo gott að vera í
kringum ykkur.
Við höfum líka verið svo hepp-
in eftir að við fluttum til Íslands
aftur að fá að vera svona nálægt
ykkur og svo ómetanlegt fyrir
stelpurnar okkar Einars að hafa
fengið að kynnast þér og ömmu
enn betur.
Litlu Ástu Marín finnst voða
skrítið að afi sé ekki lengur í
Fróðenginu og að geta núna ekki
vinkað afa sínum þegar við keyr-
um framhjá, og hún vorkennir
líka ömmu sinni mikið að eiga
engan afa lengur, en þá er hún að
meina þig.
Elsku afi, takk fyrir allar sam-
verustundirnar um ævina, mér
finnst ég vera rík að hafa átt þig
fyrir afa og langafa fyrir stelp-
urnar mínar.
Hinsta kveðja. Þín
Helena.
Elsku afi minn kvaddi okkur
annan í jólum síðastliðinn. Hans
verður sárt saknað og þegar ég
hugsa til hans kemur fyrst upp í
hugann skemmtilegur, fyndinn,
skipulagður og snyrtilegur afi.
Hann var alltaf til í að spila við
okkur og sýna okkur galdra þeg-
ar við heimsóttum ömmu og afa í
Fagrabæinn. Alltaf spennandi og
skemmtilegt að koma til þeirra
og alltaf jafn merkilegt að sjá bíl-
skúrinn hans afa sem var snyrti-
legasti bílskúr sem ég hef á æv-
inni séð. Afi kallaði mig oft Binnu
og þykir mér mjög vænt um það
gælunafn því hann er sá eini sem
hefur kallað mig það. Takk fyrir
að vera góður afi. Kveðja, þín
Brynja Vattar.
Það er erfitt og svo óraunveru-
legt að setjast niður og skrifa
minningargrein um þig, elsku afi
minn.
Allar mínar æskuminningar
tengjast ykkur ömmu og hef ég
verið að fletta í gegnum þessar
dýrmætu minningar síðustu
daga. Ég var svo heppin að fá að
vera heimalningur hjá ykkur
ömmu í Fagrabænum og þið
þreyttust seint á að leyfa mér að
þvælast í kringum ykkur.
Mér fannst þú svo merkilegur,
kunnir endalaust af vísum, áttir
alltaf til nýjar sögur handa mér
og þú varst eini maðurinn sem ég
þekkti sem hafði borað svo mikið
í nefið að nöglin þín varð snúin.
Ég var örugglega komin yfir tví-
tugt þegar ég fékk að heyra réttu
söguna varðandi þessa snúnu
nögl, ég man hana nú ekki í dag
en það er sjálfsagt af því að hin
sagan er svo miklu skemmtilegri.
Ég gæfi mikið fyrir að fá að taka
einu sinni enn í höndina þína og
virða snúnu nöglina fyrir mér.
Elsku afi, ég veit að þér líður
betur núna og ert laus við verki
og grimman sjúkdóm. Það veitir
mér hlýju að hugsa til þess að það
hefur verið vel tekið á móti þér
„hinumegin“.
Ekki hafa áhyggjur af ömmu,
við munum hugsa vel um hana og
ég mun halda áfram að spila við
hana, afi minn, jafnvel þótt ég
tapi alltaf.
Núna ertu einn af englunum í
lífi mínu og betri engil er ekki
hægt að hugsa sér. Ég elska þig
afi minn.
Þín
Erna Dís.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS JAKOBSSON,
Völusteinsstræti 1, Bolungarvík,
lést á heimili sínu þann 20. desember
síðastliðinn. Útför hans verður gerð frá
Hólskirkju í Bolungarvík laugardaginn 9. janúar klukkan 14.
.
Bjarnveig Samúelsdóttir,
Jakob Magnússon, Lára Björk Gísladóttir,
Selma Magnúsdóttir, Árni Sigurðsson,
Anna Kristín Magnúsdóttir, Óli Fjalar Ólason,
Jón Magnússon, Guðrún B. Guðmundsdóttir,
Ásgerður Magnúsdóttir, Skúli Sveinbjörnsson,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
Elsku eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SVAVAR GÍSLI STEFÁNSSON
símsmiður,
Fífuseli 18,
lést 17. desember á líknardeild
Landspítalans. Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Samferðafólki hans öllu erum við þakklát fyrir samfylgdina í
gegnum lífið.
.
Dagrún Sigurðardóttir,
Sigurður V. Svavarsson, Elín Káradóttir,
Halldór Þór Svavarsson, María Lena Arngrímsdóttir
og barnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HÉÐINN ELENTÍNUSSON,
lést laugardaginn 2. janúar. Útför hans
fer fram frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 12. janúar klukkan 13.
.
Elías Héðinsson, Björg Jónsdóttir,
Atli Héðinsson, Pia Overgaard Hedinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.