Morgunblaðið - Sunnudagur - 27.03.2016, Blaðsíða 12

fljúga á milli staða til að létta aðeins á. Rút-
unni fylgdi atvinnubílstjóri sem var þaul-
reyndur í akstri um Bandaríkin en næsta
ferðalag hans á rútunni er með Carlos Sant-
ana og hans áhöfn sem hefst um mán-
aðamótin.
Allir á sömu blaðsíðu
En af hverju eruð þið staðsettir í Texas?
„Ætli blúsinn og tónlistarsagan hérna eigi
ekki stóran þátt í því,“ segir Jökull.
Ekki bara kántrí?
„Nei, það er dálítið sérstakur markaður
hérna úti og miklu stærri en maður heldur.
Við höldum okkar bara við okkar tónlist.
Umboðsskrifstofan okkar er einnig hér og
þeir hafa hugsað vel um okkur hérna fyrsta
árið.“
Af orðum Jökuls að dæma eru þeir þó opn-
ir fyrir nýjum stöðum og nefnir hann bæði
Nashville og Kaliforníu í því samhengi.
„Hver veit hvað við verðum lengi hér, við er-
um alveg lausir og liðugir. Vonandi verður
næsta ár aðeins auðveldara, færri ferðalög
og minna hark.“
Mosfellingarnir hafa haldið hópinn lengi og
verið vinir frá unga aldri þó svo að Rubin hafi
bæst við seinna. En hvernig ætli gangi að búa
saman, vinna saman og gera nánast allt sam-
an?
„Það gengur furðuvel. Það er búið að vera
lítið um frí og maður væri auðvitað alveg til í
að fá meiri tíma fyrir sjálfan sig. Persónu-
lega nærist maður alveg helling á því að
komast heim til Íslands reglulega og hitta
fjölskyldu og vini. Það verður vonandi meira
um það í framtíðinni. Því betur sem gengur,
því meira frelsi og völd höfum við. Við erum
allir fókuseraðir á að halda áfram á fullu og
vinna okkur það inn.“
Strákarnir virðast allir vera sammála um
hvert skuli stefna í músíkinni og eru með
plötufyrirtækið sitt á sömu blaðsíðu. Það er
ekki sjálfgefið í hörðum heimi tónlistarinnar.
Jökull segir að ekki komi til greina að
breyta sér til að þóknast einhverjum fyr-
irtækjum og á þar við ímynd og fatastíl og
þess háttar. „Við erum bara við.“
Hvað er að meika það?
Nú hafa lög eftir Kaleo verið notuð í fjölda
sjónvarpsþátta ytra. Má þar nefna vinsæla
þætti á borð við Vinyl, Blindspot og Suits
ásamt tölvuleiknum FIFA. En hvað er það
sem kemur ykkur helst á kortið?
„Það er í rauninni svo margt sem spilar
inn í. Útvarpið hefur samt held ég alltaf mest
að segja. Svo auðvitað tónleikarnir og sú
upplifun sem fylgir því. Þetta hjálpar allt við
að koma tónlist okkar á framfæri. Við erum
búnir að sjá alveg ótrúlegan árangur síðustu
mánuði. Maður finnur mikinn meðbyr. Fólk
er farið að syngja með á tónleikum, jafnvel
með lögum sem við höfum ekki ennþá gefið
út hérna í Bandaríkjunum.“
Sölutölur og streymi hefur tekið mikinn
kipp að undanförnu og selur hljómsveitin yfir
10.000 eintök á viku af laginu Way Down We
Go einu og sér auk þess sem hin lögin seljast
vel. Því liggur beinast við að spyrja Jökul
hvort þeir séu ekki farnir að meika það.
„Þá spyr ég á móti: Hvað er að meika það?
Við erum ekki farnir að spila á heilu leik-
vöngunum ennþá. Við gætum hins vegar ekki
verið sáttari við framgönguna eins og hún er.
Þetta er allt upp á við og gerist hratt þessar
vikurnar. Við höfum það mjög gott og erum
mjög fókuseraðir á framhaldið.“
Og hvernig verður framhaldið næstu árin?
„Maður hefur auðvitað sín persónulegu
markmið sem verða kannski ekki gefin upp
að sinni en við horfum mjög björtum augum
á framtíðina. Ef þetta er byrjunin þá held ég
að við séum bara í mjög góðum málum. Ég
myndi segja að fyrsta árið væri erfiðasti
hjallinn að fara yfir. Nú er því lokið og við
farnir að sjá árangur erfiðisins.“
Tekur á að vera á túr
Það fylgir því mikið álag að þenja radd-
böndin á hverjum degi. Þetta eru engar
vögguvísur sem þið eruð að syngja. „Jú, ég
þarf að hugsa vel um mig. Söngkennarinn
minn sagði einu sinni við mig að hverjir tón-
leikar væru eins og að klára keppni á Ólymp-
íuleikum.“
Það er greinilega mikilvægt að vera í góðri
æfingu fyrir átökin á sviðinu enda alls kyns
öskur og læti. Jökull gaf sér til að mynda
góðan tíma til að kíkja í ræktina áður en við-
talið var tekið, þrátt fyrir gestagang og
knappan tíma.
„Það eru allir voða skilningsríkir varðandi
það að leyfa mér að hreyfa mig og borða
rétt.“
En þið leggið mismikla áherslu á þetta?
„Það eru þín orð,“ segir Jökull og hlær og
segir áherslurnar misjafnar. „Þegar hljóð-
færið er líkaminn er mikilvægt að hugsa vel
um sig.“
Oft er talað um „sex, drugs and rock’n
roll“, er þetta þannig í lífi rokkaranna?
„Þú yrðir eiginlega bara að koma með okk-
ur á túr til að meta það. Ég er allavega ekki
eins „extreme“ og margir halda. Það ganga
eflaust ýmsar sögur af rokklíferninu þar sem
eiturlyf og fleira kemur við sögu en ég er
ekki þar. En þetta fylgir. Menn skemmta sér
þegar tækifæri til þess gefst en það er ekki
hægt að spila sex kvöld í viku og vera ekki í
standi til þess. Það er alveg prinsipp að
menn mæti 100% til leiks í hvert gigg.“
Dýrmætt að eiga gott bakland
Hvað gerið þið í frítímanum ykkar?
„Því miður er ekki mikill frítími. Það væri
óskandi að maður næði að kynnast betur
borgunum sem við heimsækjum. Oft eru
þetta bara hótelherbergi og tónleikastaðir.
En auðvitað sér maður helling af heiminum
sem eru auðvitað ákveðin forréttindi.“
Þið eruð búnir að vera á ferðinni núna í
heilt ár um Bandaríkin. Fjórir sveittir strák-
ar, saman öllum stundum. Færðu aldrei
heimþrá?
„Ég neita því ekki að það kemur fyrir að
maður fær drullumikla heimþrá. Þegar mað-
ur er að vinna svona mikið verður maður ör-
lítið einangraður. Dagarnir eru auðvitað upp
og niður eins og hjá flestum. Sumir dagar
eru alveg geggjaðir, t.d. hérna í Texas eða í
Mexíkó. Ég ætla samt ekkert að vera að
kvarta.
Maður gerir sér kannski ekki grein fyrir
því fyrr en maður fer út hvað maður hefur
Davíð og Rúbin eru smekkmenn í fatastíl.
Slakað á í bakgarðinum eftir ferðalag um Bandaríkin. Nokkrum dögum síðar var haldið til Ástralíu. Heimili hljómsveitarinnar í Austin í Texas. Glæsilegt hús í úthverfi höfuðborgarinnar.
’Annars held ég að við séumallir einhleypir nema Danni,hann er búinn að vera meðstelpu hér úti í næstum því ár. Ég
sjálfur er einhleypur.
Daníel Ægir og tíkin hans Bella frá Mexíkó.
VIÐTAL
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27.3. 2016