Morgunblaðið - Sunnudagur - 27.03.2016, Qupperneq 18

VIÐTAL
18 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27.3. 2016
B
rad mætir að sjálfsögðu í íslenskri
lopapeysu í viðtalið. Hann er lík-
lega eini íbúi Texas fylkis sem
ræktar íslenskar kindur. Íslands-
ævintýrið hófst fyrir nokkrum ár-
um þegar brennandi Íslandsáhugi kviknaði
hjá honum. Hann tók sig til og las allt sem
hann komst í um Ísland.
Fólkið jafn ótrúlegt og ég hélt
„Ég fór að rannsaka allt um íslensku þjóðina
og það gerðist eitthvað. Ég hef oft komið til
annarra landa Evrópu vegna vinnu minnar
sem jarðfræðingur. Hef komið til Tyrklands,
Ungverjalands, Frakklands og Rúmeníu og
þótti ekki mikið til koma. Ég bara féll fyrir
íslensku þjóðinni og því meira sem ég rann-
sakaði hana, því heillaðri varð ég. Menningin
og þrautseigjan heillaði mig og loks skipu-
lagði ég ferð með konu minni,“ segir Brad
sem kom hingað í fyrsta sinn í apríl í fyrra.
„Þetta var í eina skiptið sem ferð hefur farið
langt fram úr mínum væntingum. Það sem
ég fann var að fólkið var í raun alveg jafn
ótrúlegt og ég hélt. Stórkostlega vinalegt,
mjög hjálpsamt, ósvikið og opið. Ég elska
það,“ segir hann en þau voru hér í níu daga.
Keypti átta íslenskar kindur
Þegar heim var komið úr Íslandsferðinni
ákváðu þau hjón að flytja úr borginni og í
sveit og festu kaup á búgarði. Brad hóf rann-
sóknarvinnu um íslensku sauðkindina en um
hana vissi hann ekki mikið. „Við komumst að
því að íslenska kindin er eins og fólkið, ynd-
islegar verur. Þannig að við keyptum bú-
garðinn og nokkrar íslenskar kindur frá bú-
garði í Montana,“ útskýrir Brad.
Fyrstu íslensku kindurnar sem fluttar
voru til Norður-Ameríku fóru til Kanada á
níunda áratug síðustu aldar, að sögn Brads.
„Fyrsta íslenska kindin kom ekki til Banda-
ríkjanna fyrr en um miðjan tíunda áratuginn
þannig að þetta er frekar nýtt. Þær búa yfir
mörgum gæðum. Þetta eru hreinræktaðar ís-
lenskar kindur og vottaðar sem slíkar,“ segir
Brad sem á nú átta kindur. Í apríl er von á
fjölgun þannig að hjörðin fer stækkandi.
Íslendingar svara með bros á vör
Brad er nú hér í annað sinn á innan við ári
en í þessa ferð kom hann með móður sína og
móðursystur. Þau hafa ferðast vítt og breitt
um landið og notið hverrar mínútu. „Í öðrum
löndum er mikið gert út á að draga ferða-
menn að hinu manngerða, tívólígörðum til
dæmis. Allt það fölnar í samanburði við þetta
náttúrulega sem þið hafið hér upp á að
bjóða,“ segir Brad. „Ég vona að Íslendingar
hafi þolinmæði fyrir ferðamennina. Þegar ég
kom hér fyrst með konu minni vissum við
sama og ekkert og fólkið á hótelunum svar-
aði öllum okkar spurningum og talaði við
okkur eins og við værum þau einu og fyrstu
sem spyrðu þessara spurninga. Í lok ferðar-
innar rann það upp fyrir manni að þau fá
þessar sömu spurningar í sífellu, aftur og
aftur. Og þau svara með bros á vör,“ segir
hann.
Lærðu af Youtube að rýja kindur
Heima á búgarðinum, sem heitir því
skemmtilega nafni Aurora Skala Ranch, búa
þau hjón með átján ára syni og fjórtán ára
dóttur en elsta barnið er flutt að heiman.
Stúlkan er mikil hestakona og á einn hest en
myndi gjarnan vilja fá sér íslenskan hest.
„Ef ég gæti fundið leið til að stinga einum í
ferðatöskuna,“ segir hann og hlær.
Brad segir að kindunum líði vel í Texas.
„Við þurftum að rýja kindurnar í haust og
hvorki ég né kona mín höfðum minnstu
reynslu af því. Það var heilmikil lífsreynsla,“
segir hann og brosir. „Við gúggluðum þetta
á Youtube og þetta leit út fyrir að vera svo
auðvelt en það var það sko ekki! Þær voru
reyndar kyrrar, sem kom á óvart. Við sáum
það á andliti þeirra hversu gott þeim þótti að
losna við þessa þungu „kápu““, segir hann.
Ég spyr um hitann í Texas. „Það er ekkert
heitara þarna heldur en var þaðan sem þær
komu, alla vega yfir sumartímann,“ útskýrir
hann en þær voru fluttar frá búgarði í Mont-
ana. „Þær þola illa þegar hitinn lækkar
snögglega en núna í febrúar hefur verið
frekar heitt yfir daginn en svo lækkar hitinn
um nóttina. Þá verða þær móðar,“ segir
Brad.
Kindurnar eru hafðar í húsi yfir nótt en fá
að hlaupa um frjálsar á túni á daginn. „Á
kvöldin förum við með þær í hús til að
vernda þær fyrir rándýrum eins og sléttuúlf-
um. Á daginn hlaupa þær um og hoppa og
skoppa,“ segir hann.
Stefnir á að eiga 100-200 kindur
Ég spyr hvaða plön hann hafi varðandi
kindabúskapinn. „Hið fullkomna plan væri að
selja eitthvað af lifandi lömbum en einnig til
kjötneyslu. Þessar skepnur eru svo fallegar
að ég myndi vilja láta alla vita hversu stór-
kostlegar þær eru og hversu auðvelt það er
að rækta þær. Ég trúi að það sé markaður
fyrir þær hér í héraðinu. Og svo eru hér eð-
alkokkar sem myndu vilja kaupa kjötið og
bjóða upp á,“ segir hann. „Svo er það ullin.
Helst myndi ég vilja selja hana þeim sem
handprjóna; fólki sem kann að meta gæðin
sem það er með í höndunum.“
Brad stefnir á að stækka stofninn. „Ég
ætla að stækka hjörðina með tímanum. Það
er von á tólf lömbum í apríl og ég ætla að
reyna að halda sem flestum til að ná að
fjölga þeim meir. Ég myndi vilja eiga 100-
200 kindur sem grunnstofn. Og selja svo
lömbin umfram það. Ég held að þetta takist
á næstu 2-5 árum,“ segir Brad en hann
hyggst snúa sér alfarið að kindarækt. „Gas-
Íslenskar
kindur hafa
það gott í Texas
Brad Boothe, jarðfræðingur frá Texas, elskar allt
íslenskt. Umfram allt þó fólkið og íslensku sauð-
kindina sem hann tók svo miklu ástfóstri við að hann
ræktar nú íslenskt sauðfé á búgarði sínum í Texas.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is