Morgunblaðið - Sunnudagur - 27.03.2016, Blaðsíða 45

nálægðarinnar er senan auðvitað
orðin margfalt fjölbreyttari og
stærri í sniðum í dag.
Annað sem heillaði þá báða er
dugnaðurinn sem þeir segja ein-
kenna bransann. Það sé meira en að
segja það að stofna og starfrækja
hljómsveit í svona litlu samfélagi,
þar sem mörg ljón geta verið á veg-
inum. „Við erum rík þjóð að eiga alla
þessa frábæru og harðduglegu tón-
listarmenn. Það er alls ekki sjálf-
gefið,“ segir Örn Marinó og Þorkell
bætir við að hljómsveitarútgerð á Ís-
landi sé langhlaup en ekki sprett-
hlaup. Ekki sé sjálfgefið að menn
hafi úthaldið enda þótt þeir hafi
hæfileikana. „Það er ekki öllum gefið
að koma sér á framfæri.“
Dauðvona á bassanum
Þeir segja ótrúlegan árangur hafa
náðst gegnum tíðina; það sjáist best
á því hversu margir íslenskir tónlist-
armenn njóti velgengni á erlendri
grund. „Ég bjó um tíma í Berlín og
það var stöðugt rennirí af fólki þar,
allt frá trúbadorum yfir í fjölmenn
bönd,“ segir Þorkell. „Þetta hefur
færst mikið í vöxt á síðustu árum
enda orðið miklu auðveldara að
koma sér á framfæri eftir að int-
ernetið kom til sögunnar.“
Hann rifjar upp sögu af Mezzo-
forte frá Berlínarárunum. „Ég leit
inn á æfingu hjá þeim og sá mér til
undrunar að þeir voru komnir með
nýjan bassaleikara. Sá gamli, Jói
Ásmunds, sat bara úti í sal. Við nán-
ari eftirgrennslan kom í ljós að
þessi nýi bassaleikari var í raun
harður aðdáandi bandsins sem
kunni öll lögin. Hann var dauðvona
og átti sér þann hinsta draum að fá
að spila með Mezzoforte. Auðvitað
brugðust þeir góðu drengir ljúflega
við því og buðu manninum á æfingu
til sín.“
Þorkell og Örn Marinó segja við-
brögð við þáttunum að langmestu
leyti hafa verið jákvæð. Áhorf hafi
verið gott og Ríkissjónvarpið sé sátt.
Eðli málsins samkvæmt hafa áhorf-
endur þó misjafnan smekk fyrir
áherslunum. „Hvers vegna var
svona mikið um þennan en lítið um
hinn?“ Við þessu sé lítið að gera.
„Oftar en ekki hefur þó komið meira
um þann sem kvartað var út af í
næsta þætti á eftir. Þættirnir skar-
ast nefnilega gjarnan,“ segir Þorkell.
Fékk morðhótun
Hann upplýsir að hann hafi fengið
morðhótun fyrir skemmstu. „Ef þú
fjallar ekki um X þá drep ég þig!“
sagði viðkomandi. Væntanlega þó í
hálfkæringi. Eða hvað?
Þorkell og Örn Marinó skilja við-
kvæmni fólks mætavel en þegar upp
er staðið er það þeirra hlutverk að
taka ritstjórnarlegar ákvarðanir og
standa með þeim. Margt segir sig
sjálft, svo sem að gera listamönnum
sem notið hafa lýðhylli í áratugi
vegleg skil. Má þar nefna Ragnar
Bjarnason, Björgvin Halldórsson,
Bubba Morthens og Björk Guð-
mundsdóttur. Annað þarf að vega
og meta. Svo hafa sumir einfaldlega
meira að segja en aðrir og eiga fyrir
vikið meiri möguleika á fleiri mín-
útum í þáttunum. Auk þess að
fræða, upplýsa og skrásetja, þarf
auðvitað að skemmta áhorfendum
líka. „Frásagnir fólks passa mis-
jafnlega vel í miðilinn,“ segir Þor-
kell.
Þættirnir eru ríkulega mynd-
skreyttir. Mest af því efni er úr safni
RÚV en líka úr einksasöfnum. Sann-
kölluð menningarverðmæti. „Margt
er til en á móti kemur að margt hef-
ur glatast,“ segir Örn Marinó og við-
urkennir að þeir hafi grátið margt
sem einu sinni var til en er það ekki
lengur.
Fræbbblunum fargað
Í því sambandi nefna þeir þátt sem
RÚV gerði um frumherja pönksins
á Íslandi, Fræbbblana, árið 1979.
Tekið var yfir hann, eins og margt
annað, í sparnaðarskyni. „Pönkið
var ekki skilgreint sem menning á
þessum tíma og þess vegna var
þessum þætti fórnað. Ómetanlegt
væri að eiga hann í dag,“ segir Örn
Marinó.
Fræbbbla-þátturinn kom þó lítil-
lega við sögu í Popp- og rokksögu Ís-
lands en einhver aðdáandi bandsins
hafði á sínum tíma verið svo fram-
sýnn að taka hann upp á svart-hvíta
filmu úr sjónvarpinu. Allt er hey í
harðindum.
„Ég vil nota þetta tækifæri og
skora á alla að halda upp á myndefni
sem tengist íslenskri tónlist, hversu
ómerkilegt sem þeim kann að þykja
það,“ segir Örn Marinó.
Fjórir þætti af tólf eru eftir og fé-
lagarnir eru nú að leggja lokahönd á
verkefnið. Í framhaldinu munu þeir
gera heimildarmynd upp úr þátt-
unum, Rock Islandica, sem ætluð
verður útlendingum og meðal annars
stefnt inn á kvikmyndahátíðir. Þá
stendur til að gera tvo þætti sem
teknir verða til sýninga á Norður-
löndunum.
Þess má geta að heimildarmynd
eftir þá félaga um allt annað efni,
Trend Beacons eða Tískuvitar, er á
dagskrá RÚV á miðvikudaginn kem-
ur. Þar velta þeir vöngum yfir fram-
tíð tísku og hönnunar og hver sé
uppspretta nýrra strauma.
Þá vinna Þorkell og Örn Marinó
að heimildarmynd um Guðmund
Felix Grétarsson sem bíður þess að
fá græddar á sig hendur í Frakk-
landi. Þeir hafa fylgt honum eftir í
nokkur ár og eru vongóðir um að tíð-
inda sé að vænta á næstunni. Guð-
bergur Davíðsson hjá Ljósopi fram-
leiðir þá mynd.
Mikil breidd í þessum verkefnum
þeirra félaga enda er Markell Pro-
ductions ekkert óviðkomandi.
Frumherjar í íslenskri dægurtónlist. Þuríður Sigurðardóttir, Ellý Vilhjálms og Ragnar Bjarnason.
Sykurmolarnir í Limelight í New York, 17. nóvember 1992. Síðustu tónleikar Molanna erlendis.
Morgunblaðið/Einar Falur
Tveir lykilmenn í poppsögu Íslands: Gunnar Þórðarson og Björgvin Halldórsson.
27.3. 2016 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 45