Skagfirðingabók - 01.01.2008, Page 45

MANNSKAÐAVEÐRIÐ Á NÝFUNDNALANDSMIÐUM 1959
Löndun við bryggju d Sauðdrkrðki. Skurðgrafa frd Rcektunarsambandi Skagafjarðar var
notuð sem krani við löndunina.
en var samt leiðindaskakstur alla leið-
ina, þar til á miðin kom um miðnætti
þann 7. febrúar. Þá snögglygndi allt
í einu, en það var svikalogn og stóð
ekki lengi. Eins og hendi væri veifað
rauk hann upp í norðanofsa, síðan í
norðvestrið með miklu frosti. Eg var á
vakt í vél frá miðnætti til fjögur um
nóttina. Skipssíðurnar tók að héla og
voru orðnar hvítar er ég fór af vakt-
inni. Eg stoppaði stutt við í eldhúsi en
dreif mig í koju sem var bakborðs-
megin. Eg var búinn að vera smástund
í koju er skipið lagðist á bakborðs-
hliðina og ég ligg ofan á sænginni
á skipssíðunni og rúmdýnan ofan á
mér. Skipið rétti sig fljótt en rúllaði
þá yfir á stjórnborð. Sjórinn fossaði nið-
ur um uppgönguna sem hafði verið
opin. Eg hékk á kojustokknum og
hafði það af að halda mér meðan á
þessu stóð. Ekki veit ég hvað skipið
lá lengi á hliðinni. Mér fannst það
óhugnanlega langur tími. Svo rétti
skipið sig hægt og rólega og valt ekki
úr því.
Eftir á sagði stýrimaður mér að
skipstjórinn hefði verið ræstur og
hann þá verið búinn að dreyma látna
móður sína. Hún hefði komið til sín
og skipað sér að snúa skipinu undan
veðrinu, sem hann ákvað að gera er
hann kom upp, en það verið orðið
svo ísað að það þoldi ekki veðrið á
hliðina, og jafnframt að brúargluggar
hefðu farið á kaf í sjó. Eg veit að það
sem hefur bjargað því að við fórumst
ekki var að ísinn var frosinn í stump í
efri lestinni og haggaðist ekki. Hefði
hann farið af stað og kastast til hefðu
leikslokin orðið önnur.
Lítið gat ég sofið það sem eftir lifði
nætur. Á vaktina mætti ég svo aftur
kl. 12. Þá var komið þykkt lag af
41