Skagfirðingabók - 01.01.2008, Qupperneq 46

SKAGFIRÐINGABÓK
Á siglingu. Mynd tekin framan frá hvalbaknum.
hrími á skipssíðurnar og sjódælur.
Skipið stóð á endum á sjónum, mikill
hvinur heyrðist áður en brotin skullu
aftanundir skipið. Það hreinsaði alveg
undan því fram undir miðju, þannig
að sjódælurnar fylltust af lofti. Ég
tók það ráð að stilla loftkranana
þannig að dælurnar lofttæmdust
sjálfkrafa. Veðrið var svo mikið að
ekki þoldi að hreyfa vél, henni var
bara haldið heitri. Skipið hallaðist
ýmist á stjórn- eða bakborða eftir
hvernig ísinn hlóðst á það. Þá var
tekið það ráð að dæla olíunni milli
síðutankanna að beiðni úr brú til að
rétta það við. Svona gekk þetta í tvo
sólarhringa sem veðrið var verst. Síð-
degis á öðrum sólarhring var farið að
hreyfa skrúfu smástund í einu, og
síðan smájókst það þar til hægt var að
keyra á hægri ferð með batnandi
veðri.
Það var í mestu látunum, eða dag-
inn eftir að veðrið skall á, sem við
fréttum að Þorkell máni væri að far-
ast. Hann var búinn að fylla sig og
ætlaði að fara að leggja af stað heim-
leiðis þegar veðrið skall á. Ekkert hafði
heyrst af togaranum Júlí frá því
kvöldinu áður. Þá voru alltaf að ber-
ast fréttir af Þorkeli mána, um bar-
áttu skipverja að halda sér ofansjávar.
Svo slitnaði loftnetið niður hjá okkur
og vorum við sambandslausir og viss-
um ekki frekar af hvernig Þorkeli
hefði reitt af, fyrr en veðri slotaði svo
að hægt var að gera við loftnetið og
hengja það upp að nýju. Þá heyrðum
við að Þorkell hefði haft það af. Rúss-
neskt móðurskip hefði haldið sig áveð-
urs við togarann og skýlt honum, og
jafnframt að þeir á Þorkeli hefðu skor-
ið af sér lífbátana sem orðnir voru
fullir af klaka, til að létta skipið.
42