Skagfirðingabók - 01.01.2008, Side 96

SKAGFIRÐINGABÓK
Eyhildarbolt. Timburbúsið var byggt eftir bruna 1898. Fjœr eru tvö hesthús og fjós.
Eig.: Héraðsskjalasafn Skagfirðinga.
hann var búinn að bjóða mér heim
þrisvar þá var ég farinn að trúa því að
hann meinti þetta!"
Þá daga sem Bjarni dvaldist á
Reykjum sinnti hann ekki útiverk-
um en greip nokkrum sinnum í að
stoppa í sokka, en af því virtist hann
hafa gaman og vann það af stakri
vandvirkni og fullkominni verkkunn-
áttu. Og aldrei hafði hann vín um
hönd í þessum heimsóknum. Þess ber
að gæta að þarna er Bjarni orðinn
aldraður og mæddur af veraldarvolki
sínu. Brynjan er orðin hörð og hin
kalda beiskja í tilsvörum sem hafði
lengst af verið vörn hans í lífinu, að
líkindum mótað samskiptin við hans
nánustu öllu meir en áður. Auk þess
hafði hann aldrei tamið sér að bera
tilfinningar sínar á torg. Og enginn
skyldi hrapa að neinum ályktunum
um fálæti Bjarna til bróður síns vegna
þess sem hér er frá sagt, enda greina
heimildir frá verslun þeirra bræðra
sín á milli með hesta og það eitt segir
nokkra sögu.
Lýsing Kolbeins á Skriðulandi á
Bjarna er lögð í knappan texta og þar
getum við staldrað við tvær setningar:
„Hann var kær að hesturn"... „En þessi
íþrótt gaf litlar tekjur." Ætli okkur
sé ekki óhætt að telja að þarna sé
fundinn lykillinn að örlagasögu þessa
undarlega einfara í skagfirsku bænda-
samfélagi? Ekki dregur heldur úr að
inn í þetta blandast meðfætt einlyndi,
þrályndi og sérviska eins og mest verð-
ur og stutt er fjölmörgum dæmum í
frásögnum samferðamanna hans.
Það sýnist vera nokkuð ljóst að
örlög Bjarna Jóhannessonar voru ráð-
in þegar á æskudögum. Þrátt fyrir til-
burði hans sjálfs og nánasta sifjaliðs
í þá veru að fella lífshlaupið í hefð-
bundinn farveg bændasamfélagsins
virðist öll sú viðleitni hafa verið
dæmd til að mistakast. Fjölskyldulíf
og hefðbundinn búskapur á fjórum
92