Skagfirðingabók - 01.01.2008, Qupperneq 103

f GÖMLUM HNAKK MEÐ GÆRUSKINNI
Áburðarhestar bíða bagga sinna d ónefndum stað. Eig.: Héraðsskjalasafn Skagfirðinga.
tökum en aðrir á þeim hestum sem
eru fárra meðfæri sökum ofríkisfjörs,
en Guðmundi voru slíkir hestar öðr-
um hestum kærari.
A þessum árum er það metnaður
að eiga gæðing. Auðmenn leita uppi
slíka hesta því þeir eru stöðutákn.
Vitanlega, og af sjálfu leiðir, að það
þarf að þjálfa þessa hesta svo þeir
verði eigandanum meðfærilegir þeg-
ar hann þarf að láta á því bera í
útreiðartúrunum að hann sé betur
ríðandi en almúginn. Kristján Gísla-
son kaupmaður eignast hestinn Landa
sem ber af öðrum hestum. Og hann
fær Hesta-Bjarna til að þjálfa hann
fyrir sig „svona tíma og tíma.“ Guð-
mundi verður það minnisstætt að
hann sér Bjarna einu sinni þegar hann
kemur ríðandi á Landa, „hérna sunn-
an göturnar á fljúgandi skeiðferð. En
það var verið að moka upp ræsi utan
við verslunarhúsið hjá Kristjáni Gísla-
syni, á aðalgötunni þó, og voru lagðar
járnplötur upp á ræsisbarminn annars
vegar. Þar var líka uppmokstur. Hest-
urinn vildi náttúrlega hlaupa heim
með Bjarna, þegar hann kom á sprett-
inum, en Bjarni vísaði honum þá
norður yfir skurðinn og plöturnar.
Það voru menn í skurðinum við upp-
moksturinn, en Landi fór yfir það allt
saman og út á götuna. Svo kom
Bjarni á léttu brokki til baka og
menn fóru að dást að hestinum. Þá
yggldi Bjarni sig bara og sagðist
kunna betur við að þeir gengju áfram
en aftur á bak.“
99