Læknablaðið - 01.07.2016, Blaðsíða 38

354 LÆKNAblaðið 2016/102
U M F J Ö L L U N O G G R E I N A R
Ný ljóðabók, Í úteyjum, eftir Ferdinand
Jónsson kom út á vordögum og hefur
vakið verðskuldaða athygli. Ferdinand
hefur verið búsettur í London í tæp 20
ár og starfar í austurhluta Lundúna við
geðhjálp heimilislausra.
Það gekk ekki alveg þrautalaust fyrir okk-
ur að ná saman í síma vegna hamagangs
undangenginnar viku í Evrópumótinu
í knattspyrnu og þegar færið gafst loks-
ins sat Ferdinand límdur við sjónvarpið
og fylgdist með fréttum af niðurstöðum
kosninga Breta um áframhaldandi veru
þeirra í Evrópusambandinu eða ekki.
„Það væri hryllingur ef þeir gengju úr
ESB,“ segir hann. „Bretar eru ein mest sið-
menntaða þjóðin í Evrópu þó hlutar henn-
ar séu sannarlega frumstæðir og grimmir.
Cameron forsætisráðherra hefði aldrei átt
að kalla þetta moldviðri yfir bresku þjóð-
ina. Vonandi fer þetta nú samt allt á besta
veg.“ Því miður fyrir Ferdinand og skoð-
anabræður hans fóru úrslit kosninganna á
annan veg en það er önnur saga.
Við ætluðum að tala um ljóðagerðina þína,
ekki pólitík. Hefurðu alltaf verið að yrkja?
„Ansi lengi, já. Ég byrjaði að fikta við
þetta um tvítugt eða jafnvel eitthvað fyrr
og hef alltaf haft ánægju af ljóðum og
lagði mig fram um að læra uppáhalds-
ljóðin utanað og fara með þau. Það hefur
líka þann kost að maður áttar sig betur á
hljómfalli ljóðanna þegar þau eru mælt
fram.“
Áttu þér uppáhaldsskáld?
„Snorri Hjartarson finnst mér alveg
stórkostlegur. Hvernig hann leikur sér að
málinu, hversu sterk tilfinning er í ljóðun-
um hans fyrir náttúrunni. Það höfðar
mjög sterkt til mín.“
Þú býrð og starfar í London. Það þýðir
að enska er þitt daglega tungumál en ekki
íslenskan. Áttu ekkert erfitt með að skilja
þarna á milli?
„Nei, veistu það er ekki vandamál.
Íslenskan er eins konar sparimál fyrir
mig, eins konar tungumál minna persónu-
legu tilfinninga. Ég næ ekki sams konar
djúpri tilfinningatjáningu á ensku og
ég næ á íslenskunni, móðurmálinu. Að
skipta á milli tungumálanna verður því
nánast eðlilegt eftir því hvað ég er fást
við og hvað ég er að tjá. Ég er líka mjög
sterkt tengdur Íslandi og fer heim í öllum
fríum og hefði líklega aldrei átt að fara
frá Íslandi. Alltaf þegar ég kem heim og
sit í bílnum á leiðinni til Reykjavíkur frá
Keflavík hreinsa ég hugann. Tek út ensk-
una og set íslenskuna í staðinn. Ég held
að ég sé óþolandi fyrir yngri kynslóðir
fjölskyldu minnar þar sem ég er stundum
að leiðrétta þau og læt pirra mig þegar
þau sletta enskunni. Ég er algjör ajatolla
íslenskunnar og reyni að vanda mig við
að sletta alls ekki ensku. Íslenskan er svo
ríkt mál og orðin eru svo gagnsæ og hrein.
Það er því hægt að ná mikilli dýpt með
mjög fáum orðum og stundum er dýptin
margræð. Íslenskan er í mínum huga nán-
ast fullkomið tungumál til yrkja á.“
Ertu alltaf að yrkja eða tekurðu tíma frá
fyrir ljóðagerðina?
„Ég er oft að velta fyrir mér orðum og
fallegum setningum og skrifa þær þá hjá
mér. Ég er mikið að leita eftir hljómfalli,
eins konar laglínu tilfinninganna, og finna
orðin sem gefa réttu tilfinningatengslin.
Þetta er auðvitað mjög misjafnt, stund-
um er ég mjög lengi að velta orðaröð og
orðavali fyrir mér og stundum kemur það
nánast eins og af sjálfu sér. Pabbi minn,
Jón Ferdinandsson, var málari og velti
mikið fyrir sér samspili birtu og lita. Ég er
í rauninni að fást við það sama, bara með
orðum en ekki pensli. Litir og birta

Íslenskan
er svo ríkt mál
■ ■ ■ Hávar Sigurjónsson
Ljóð úr bókinni sem er
leiðarvísir inn í sumarið:
Sumar
þokan geymir
huldufé
á himbrimakvöldi
lægir
kvíða
í landi
konungs
koma himintíðir
háar
bláar