Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.1999, Side 31

Valgerður Katrín Jónsdóttir
Viðtal við Sigurð Guðmundsson landlækni
- segir Sigurður Guðmundsson landlæknir
Sigurður er alinn upp „á mölinni eins og svo margir Reyk-
víkingar en rek ættir mínar til Norður- og Vesturlands."
Hann hafði þó góð tengsl við landsbyggðina á sínum
uppvaxtarárum því hann var í sveit frá 8 ára aldri vestur í
Dölum og síðan tók við brúarvinna öll sumur þar til hann
var 22 ára. „Þar lærði ég að vinna, skynjaði sem krakki að
gera vinnuna að leik og leikinn að vinnu," segir hann og
bætir við að sumardvalirnar hafi kennt honum mikið um
landið og þjóðina, hvernig við erum og hvað geri okkur að
íslendingum. „Ég kynntist vel okkar skringilegheitum, hvað
það er sem gerir okkur að þjóð, það er ýmislegt fleira en
tungan og menningin, karaktereinkennin hjá fólkinu sjálfu
vilja oft gleymast og það er ekki síst það sem gerir okkur
að þjóð.“ Hann segist hafa verið lánsamur að ná í þessa
reynslu þar sem næsta kynslóð á eftir honum hafi þurft að
láta sér nægja að fara í sumarbúðir.
Á veturna stundaði Sigurður nám, eftir grunnskólann lá
leið hans í M.R. og þaðan í læknadeild H.í. Hann kvæntist
Sigríði Snæbjörnsdóttur, skólasystur sinni úr M.R. sem fór í
nám í hjúkrunarfræði, þau áttu þrjú börn hér heima áður en
leiðin lá til Bandaríkjanna í framhaldsnám, hann lagði stund
á lyflækningar og smitsjúkdóma en hún fór í meistaranám í
hjúkrunarstjórnun. Þau voru 7 ár í Madison í Wisconsin en
þar er 10 þúsund manna háskóli, „þetta er dæmigerður
háskólabær, var mjög róttæk borg, þar var m.a. gefið út
blað sem hét „The Rrogressive" og í því var einu sinni
uppskrift að kjarnorkusprengju, hvernig hægt var að búa til
kjarnorkusprengju á eldhúsborðinu og kunnugir sögðu að
þetta hefði virkað! Blaðið var að sjálfsögðu gert upptækt
samstundis. Borgin var mjög virk á tímum Víetnamstríðsins
og andstaðan gegn stríðinu mjög mikil."
„Var með B.I.A. einkennin“
Hann segir að hann hafi séð ísland \ nýju Ijósi þegar hann
kom til baka. Það hafi verið gott að fara utan, auðvitað
leiðinlegt að skiljast við vini og vandamenn, en fram undan
voru spennandi tímar og viðfangsefni. Það var erfiðara að
koma aftur heim. „Það munaði ekki nema hársbreidd að við
yrðum áfram í Bandaríkjunum. Ég sá eftir því í nokkur ár á
eftir, var með B.I.A. einkennin (Been In America). Það var
dálítið erfitt að koma úr stórri stofnun, þar sem ég vann með
hundruðum starfsfélaga og mikil sveifla var á hlutunum
vegna stærðar og umfangs, hingað í 270 þúsund manna
samfélag. Það tók mig nokkur ár að finna kostina við það
að koma hingað aftur. Ég sá eftir þeim faglegu möguleikum
sem stóðu til boða í Bandaríkjunum, þeir voru einfaldlega
allt öðru vísi hér. Það tók mig tíma að átta mig á þeim
möguleikum sem við höfum hér, hvað er heillandi við það
faglega umhverfi sem hér er, átta mig á þeim möguleikum
sem við höfum til að bæta hlutina og breyta þeim.“ Þetta
segir hann hafa verið mjög skemmtilegt viðfangsefni og nú
sjái hann ekki eftir því að hafa komið heim.
Hann segist ekki hafa saknað landsins verulega meðan
hann var fyrir vestan, fjölskyldan hafi ferðast mikið um
Bandaríkin, þau hafi notað fríin til ferðalaga innan Banda-
ríkjanna í stað þess að koma heim og líklega hafi þau
komið til 42 eða 43 ríkja. „Við kynntumst því bandarísku
þjóðfélagi mjög vel og fannst það mjög heillandi. Eftir
heimkomuna kynntist ég landinu á nýjan leik, og hef síðan
ferðast mikið um landið, ýmist gangandi, á bíl eða skíðum,
og hef farið um hálendi og jökla."
Sigurður kom heim frá námi '85 og hefur fyrst og
fremst unnið sem klínískur læknir. „Ég hef haft alveg
óskaplega gaman af því að sinna því, fyrst og fremst sem
lyflæknir og svo með smitsjúkdóma sem undirgrein. Ég
fann fljótt eftir að ég kom til baka hvað heilbrigðisþjón-
ustan er góð hérna, það er mjög gott fólk sem starfar við
hana, vel menntað, duglegt og samtaka um að gera vel.
Hér voru alls kyns óunnin verkefni og eru enn." Hann segir
að sig hafi alltaf langað til að sameina þrjú hlutverk
læknisins. „Þau hlutverk held ég að endurspeglist líka í
öðrum heilbrigðisstéttum, sérstaklega í hjúkrun, það er að
vera í klínísku starfi, kennslu og rannsóknum og svo er
31
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 75. árg. 1999