Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2006, Blaðsíða 10

Valgerður Katrín Jónsdóttir / valgerdur@hjukrun.is
LANGAÐI TIL AÐ „VERÐA EITTHVAÐ"
segir Bergljót Líndal, heiðursfélagi FÍH
Bergljót Líndal segir það hafa verið afar praktíska hugsun hjá sér að velja
hjúkrun sem starfsvettvang en bætir við að hún hafi séð sjálfa sig fyrir sér
sem hjúkrunarkonu þegar hún var lítil stúlka þegar hún var að hugsa um
framtíðarstarfið.
Hún er yngsta barn hjónanna Theodórs
Líndals, prófessorsílögfræði, og Þórhildar
Briem húsfreyju og segir að það hafi þótt
sjálfsagt í fjölskyldu hennar að hún gengi
menntaveginn eins og eldri systkinin þrjú
og lyki stúdentsprófi. „Ég var vissulega
af forréttindastétt hvað þetta varðar. Það
þótti svo sjálfsagt að það var aldrei
rætt.“ Það hafi þó almennt ekki verið
sjálfsagt að stúlkur færu í menntaskóla
því að stundum var sagt að þær köstuðu
menntun sinni á glæ ef þær giftu sig og
urðu heimavinnandi húsmæður og héldu
ekki áfram námi. „Ég hef alltaf verið
ákaflega ósátt við þá skoðun því að góð
menntun er einhver besti grunnur undir
lífið sem hugsast getur. Það var aldrei neitt
vafamál hjá mér að fá þennan góða grunn
hvað svo sem tæki við eftir stúdentspróf,"
segir hún þar sem hún situr á skrifstofu
ritstjóra Tímarits hjúkrunarfræðinga eftir
að hafa fengið sér göngu að heiman sem
hún segir vera sína líkamsrækt undanfarin
ár. Það er meðvituð ákvörðun hjá henni
að eiga ekki bfl, hún hefur gengið í vinnu
og heim aftur árum saman og leggur fyrir
þá peninga sem sparast.
8
Tímarit hjúkrunarfræðinga - 4. tbl. 82. árg. 2006