Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2008, Blaðsíða 11

„Það fólk sem hér býr segir að því finnist mjög
erfitt að allar tekjur, utan vasapeningar og greiðslur
úr lífeyrissjóðum, eru af því teknar. í raun er þetta
skerðing á sjálfsákvörðunarrétti."
þyki sjálfsagt aö veita því alla þjónustu,
til að mynda með heimahlynningu sem
hjúkrunarfræðingar sinna sem og alhliða
líknarþjónustu. Eldra fólk, sem glími við
elli- og hrörnunarsjúkdóma, þurfi hins
vegar að bíða iengi eftir að fá þá þjónustu
sem því ber með tilheyrandi álagi á það
sjálft og aðstandendur.
Tíð mannaskipti tefja
Anna Birna væntir að á næstunni geti
hafist framkvæmdír við stækkun Sóltúns
um 100 viðbótarbúsetuúrræðí fyrir eldrí
borgara sem þarfnast stuðnings og
hjúkrunar. Er þá gert ráð fyrir nýbyggingu
austan við núverandi byggingu sem er
þriggja hæða. Jafnframt er í bígerð að
bæta fjórðu hæðinni við.
„Við höfum kynnt þessar hugmyndir fyrir
bæði ríki og borg og fengið í raun ágætar
viðtökur. Tíð mannaskipti í stjórnkerfinu
eru hins vegar til þess fallin að tefja
framgang allra mála. Þannig höfum
við haft fjóra heilbrigðisráðherra síðan
samningurinn um rekstur Sóltúns var
undirritaður. Þá eru borgarstjórarnirorðnir
sjö og sumir hafa aðeins setið örfáa
mánuði í embætti. Fyrir vikið hafa mál,
sem snúa að deiliskipulagi stækkunar
Sóltúns, sem jafnvel hafa verið komin á
rekspöl, lent aftur á núllpunkti og það er
slæmt fyrir alla framþróun."
„Við leitum því eftir lífsglöðu
og umhyggjusömu starfs-
fólki sem er tilbúið að
gefa af sér.“
Einbýlin komin til að vera
í dag eru réttindum eldri borgara
þannig fyrir komið að þegar þeir vistast
á hjúkrunarheimili missa þeír ellilífeyris-
greiðslur frá almannatryggingum en fá
vasapeninga sem eru tæpar 40 þúsund
krónur á mánuði. Þessu segist Anna
Birna vænta að verði breytt fyrr en síðar
og fyrirkomulagið verði þannig að fólk
haldi þessum tekjum sínum og greiði
sjálft fyrir búsetu- og heimilishald en
heilbrigðisþjónustan verði kostuð af
almennu skattfé.
„Það fólk, sem hér býr, segir að því
finnist mjög erfitt að allar tekjur, utan
vasapeningaroggreiðslurúrlífeyrissjóðum,
eru af því teknar. í raun er þetta skerðing
á sjálfsákvörðunarrétti. Við þurfum að
feta okkur út úr núverandi fyrirkomulagi
og koma lífeyrismálunum þannig fyrir að
fólk haldi fjárhagslegu sjálfstæði sínu þrátt
fyrir sjúkdóma og fötlun."
Viðhorf til þess hvernig standa skuli að
allri þjónustu eru gjörbreytt, eins og
Anna Birna segir hér að framan. Við
stækkun sjúkrahúss Heilbrigðisstofnunar
Suðurlands á Selfossi fyrir fáum árum
var til dæmis í fyrstu ekki gert ráð fyrir
einbýlisstofum á hjúkrunardeild aldraðra.
Ákvörðun um það var ekki tekin fyrr en
í lokaferli hönnunar byggingarinnar, þá
eftir mikinn þrýsting á heilbrigðisyfirvöld.
„Nú held ég að einbýlin séu komið
til að vera enda hafa Guðlaugur Þór
Þórðarson heilbrigðisráðherra og
Jóhanna Sigurðardóttir félags- og
tryggíngamálaráðherra markað þá stefnu.
Það er þó furðu skammt síðan heyrðust
raddir um að einbýli og fyrsta flokks
aðbúnaður væri dýr eða flottur. Gamla
fólkið gæti gert sér að góðu að vera í
fjölbýli og að heilabilaðir og minnissjúkir
þyrftu ekki þessa góðu aðstöðu, væru
enda í raun horfnir úr heimi. Nú heyrist
þessi sjónarmið ekki lengur - sem betur
fer."
Umhyggjusamur og gefandi
Starfsmenn Sóltún eru um 200 talsins.
Ávallt hefur verið eftirspurn eftir störfum
í Sóltúni og aldrei hefur komið til neinna
vandræða með að fá starfsfólk eins og svo
í sjúkraþjálfun. Berta Ragnheiður Langendal, starfs-
maður Sóltúns, og Hulda Guðmundsdóttir.
víða í umönnunarþjónustu. Sóltúnsfólk
hefur sömuleiðis æviniega geta staðið
við það ákvæði þjónustusamnings við
ríkið að starfsfólk sé vel mælt á íslensku.
í dag eru erlendir starfsmenn um fimmtán
talsins, afbragðsfólk sem, að sögn Önnu
Birnu, er með góð tök á málinu.
„Ég geri miklar kröfur til fólks sem
hingað kemur til starfa. Auk haldgóðrar
fagþekkingar og starfsreynslu eftir
því sem við á þarf starfsmaðurínn að
vera umhyggjusamur og gefandi svo
sjúklingnum finnist hann í öruggum
höndum. Við leitum því eftir lífsgiöðu og
umhyggjusömu starfsfólki sem er tiibúið
að gefa af sér. Almennt tel ég að fólk sé
tilbúið að starfa við umönnun og telji það
gefandi. Margir líta þó svo á að launin
leyfi sér það ekki og þeir munu ekki
skiia sér í umönnunarstörf fyrr en grund-
vallarviðhorfsbreyting verður sýnileg í
launaröðun þessara starfa í samfélaginu.
Eigi að síður hefur okkur alltaf tekist að
fullmanna starfsemina hér í Sóltúni - og
þar tel ég að hugmyndafræði heimilisins,
góð aðstaða og tækni, sem auðveldar
störfin, hafi mikið að segja.“
Tímarit hjúkrunarfræöinga - 4. tbl. 84. árg. 2008
9