Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2008, Síða 20

Christer Magnusson, ohrister@hjukrun.is
SJÁLFBOÐALIÐI í PALESTÍNU
Gunnar saumar sár á höfði.
Um miðjan júlí sl. stöðvaði ísraelsher palestínskan sjúkrabíl í neyðarútkalli'og
hermaður hótaði að skjóta farþegana. í bílnum var meðal annarra Gunnar
Pétursson, íslenskur hjúkrunarfræðinemi í sjálfboðavinnu á palestínskri
heilsugæslustöð.
Gunnar Pétursson var í haust að byrja
þriðja árið í hjúkrunarfræði. Hann er
ungur maður með brennandi áhuga
á öllu sem við kemur manneskjunni.
Gunnar hefur alltaf haft mikinn áhuga á
ferðalögum. Faðir hans hefur í mörg ár
verið sjálfboðaliði á Haítí og Gunnar hefur
oft farið þangað. í menntaskóla var hann
skiptinermi í Brasilíu og ferðaðist talsvert
um landið. Á menntaskólaárunum vann
hann á hjúkrunarheimili og hafði þannig
aflað sér reynslu í heilbrigðisgeiranum
þegar hann byrjaði í hjúkrun. En kveikjan
að þessu viðtali var dvöl hans í Palestínu
síðastliðið sumar. Hann hélt úti bloggsíðu í
ferðinni og varð fréttaefni í Morgunblaðinu
þegar ísraelskur hermaður hótaði að
skjóta hann. Ritstjóri hitti Gunnar til þess
að fræðast meira um þessa ferð.
Ef við byrjum frá byrjun - hvernig datt
þér í hug að fara í hjúkrun? „Mig langaði
aldrei beint í hjúkrun heldur ætlaði ég að
fara í læknisfræði. Ég tók inntökuprófið
í læknadeild og varð örfáum sætum frá
því að komast inn. Ég ákvað þá að fara
eitt ár í hjúkrun og reyna svo aftur. Svo
bara datt ég inn í hjúkrunarfræðina og
fannst það mjög skemmtilegt. Það var
frábært að fara að vinna á spítala eftir
fyrsta árið. Hjúkrun er svo fjölbreytt,
maður er aldrei að gera sama hlutinn.
Vissulega var erfitt að fara beint inn
á krabbameinsdeild þegar verklega
námið hófst en tengslin við fólkið eru svo
gefandi. Mér leið oftast vel eftir vaktina,
kom heim og hugsaði: „í dag hef ég gert
eitthvað gott." Ég heillaðist af starfinu og
það endaði með að ég ákvað að taka
ekki aftur inntökupróf í læknadeild heldur
halda áfram í hjúkrunarfræði." Gunnar
segir að það sé svo margt hægt að gera
sem hjúkrunarfræðingur og hægt sé að
vinna nánast hvar sem er.
En hvernig kom það til að þú fórst til
Palestínu? „Við höfðum nokkrir verið að
spá í það síðan í fyrra að gera eitthvað
slíkt. Mér datt í hug að fara til Haítí og
byrja á einhverju þar, en það hefði kostað
mjög mikla vinnu og það hafði enginn
áhuga á því. En bekkjarsystir mín, Anna
Tómasdóttir, hafði verið í Palestínu áður
og ætlaði að fara út aftur í vor. Hún
Hjúkrunarfræðingar á heilsugæslustöðinni í Sabastyia.
18
Tímarit hjúkrunarfræöinga - 4. tbl. 84. árg. 2008