Tímarit um endurskoðun og reikningshald - 01.02.1976, Side 24

veðbréf í eigninni af gamalli konu. Á
nauðungaruppboðinu var honum lögð
út eignin sem ófullnœgðum veðhafa.
Um það bil fjórum árum síðar seldi
hann eignina með hagnaði. Skattþegn-
inn hélt því fram, að atvinnustarfsemi
hans hefði takmarkast við kaup og
endursölu einbýlishúsa, en kaup hans
á þeirri eign, sem málið snérist um og
á öðru útleiguhúsnœði hefði farið
fram í fjárfestingarskyni. Skattþegn-
inn vísaði í þessu sambandi til þess, að
hann hefði átt eignina í fjögur og liálft
ár áður en sala fór fram og, að hann
hefði selt eignina til þess að útvega fé
til greiðslu á sköttum. Rétturinn komst
Jlins vegar að þeirri niðurstöðu, að
kaup og sala greindrar eignar vœri lið-
ur í venjulegri starfsemi skattþegnsins
og að söluhagnaðurinn skyldi þess
vegna teljast til skattskyldra tekna
hans.
íslenzk dómaframkvæmd hefur hins
vegar verið skattþegnum hagstæðari að
þessu leyti. Á þetta reyndi í
hœstaréttardómi í 39. bindi 1968,
bls. 292. Lögmaðurinn A átti land-
spildu skammt frá Reykjavík og hluta
í tveimur húseignum i Reykjavík. Hús-
in í Reykjavík hafði A keypt ásamt fé-
laga sínum K, fyrir lítið verð að mati
skattyfirvalda, og fluttu þeir húsin af
lóðum í miðborginni á lóð í úthverf-
unum, þar sem þeir innréttuðu þau
sem leiguliúsnœði. A seldi þessar eign-
ir á tímabilinu 1959—1961 eftir að
hafa átt þœr lengur en 5 ár. Skatt-
yfirvöld töldu, að A hefði keypt eign-
irnar í því skyni að selja þœr aftur
með hagnaði, og var söluhagnaður-
inn talinn til skattskyldra tekna hans,
sbr. e. lið 7. greinar tekjuskattslag-
anna. Skattyfirvöld héldu því m. a.
fram, að A hefði ekki þurft á fasteign-
unum að halda. Hann hefði ekki búið
í þeim sjálfur og ekki átt þær nema
skamman tíma eftir að 5 ára frestur-
inn var liðinn. Þá bentu þau á, að at-
vinna stefnda hefði verið að reka mál-
flutnings- og fasteignasöluskrifstofu, og
að slík atvinnustarfsemi vœri með
þeim hœtti, að líklegt vœri, að hann
hefði keypt fasteignirnar í því skyni
að selja þœr aftur með hagnaði. Að
lokum bentu skattyfirvöld á það, að á
tímabilinu 1952—1961 hefði A, auk
þeirra fasteigna, sem um var deilt í
málinu keypt og selt a.m.k. 5 aðrar
fasteignir.
í dómi hœstaréttar segir, að land-
spilduna fyrir utan Reykjavík liafi A
keypt og reist þar sumarbústað til eig-
in nota. Með hliðsjón af þessari nýt-
ingu lendunnar var eigi talið, að liagn-
aður af sölu hennar ætti að teljast til
skattskyldra tekna A. Húsliluta þá í
Reykjavík, er í málinu getur, kvaðst
A hafa keypt í því skyni að leigja þar
út íbúðir, en ekki til þess að selja hús-
næðið aftur með hagnaði. Leiga ibúð-
anna hafi hins vegar ekki gefið góða
raun og meðal annars af þeim sökum
hafi llann selt þessar eignir. Þar sem
skýrslu A um þetta efni var ekki
hnekkt, var dæmt, að umræddur sölu-
22