Ráðunautafundur - 12.02.1978, Qupperneq 43

137
Fækka ma" hrossum um ca 1/3, þaö mundi létta óþarfa
gripum af landinu5og reyna að vanda betur kyngæÖi og meðferð.
Skipuleggja þarf nýtingu lands fyrir hross, það kostar nokkuð
en marg launar sig. Bæjarbúar eiga ekki að ala upp hross
nema í fáum tilfellum ef þeir eiga góðar undaneldishryssur.
Þeir eru flestir landlausir og verða því að koma hrossadóti
sínu á bændur, sem betur nýttu landið til eigin þarfa. Það
er nóg, sem bændur hafa af hagagönguhrossum frá bæjarbúum þ.e.
reiðhestum, þótt ekki sé tryppafans í ofanálag.
Lausagangur hrossa um sveitir er hvimleiður og umferð
stórhættulegur.
Fóðrun hrossa er oft ábótavant og húsleysi, sem víða á
sér stað, er hlutur, sem hið bráðasta verður að bæta úr.
Ræði ekki um útflutning á hrossum, það gera aðrir, þó fer
verð hrossa allt of mikið niður á við.
Reiðhestarækt á að vera höfuðmarkmið, þar fellur sjálf-
krafa til nægilegt af kjöti til manneldis. Hefja þarf áróður
og kynningu á hrossakjöti og afla þvx markaðs, hér er um góða
vöru að ræða.
Við reiðhestaræktina þarf að stefna eins og verið hefur
að ræktun fagurs, fjölhæfs gæðings, þar sem fjölbreytni gang-
tegunda skipar öndvegi. Tæplega er rétt að skipta kyninu í
tvær greinar með tilliti til gangtegunda, þ.e. alhliða gang-
hests og klárhests með tölti.
Sýningar £ héruðum eiga að efla og vanda til að flýta
fyrir notkun góðra kynbótagripa í þágu kynbótanna.
Verðlaun á lands- og fjórðungssýningum eru í viðunandi
lagi, en vera má að sumir flokkar fái full mikið, miðað við
gildi dóma, t.d. á afkvæmasýndum hryssum.
Endurskoða þarf reglur um greiðslur til samtaka hrossa-
ræktenda, þeir mættu velja betur þá gripi, sem framhaldið
veltur á.
Fleira drep ég ekki á að þessu sinni, enda er dagskrá
þessa fundar flutt af mörgum mönnum, og er þar farið vítt um
svið hrossaræktarmála.