Dagblaðið Vísir - DV - 19.05.2017, Síða 22

22 Helgarblað 19.–22. maí 2017fólk - viðtal
Tekst á við nýtt ævintýri
Þórarinn Tyrfingsson fagnar sjötugs-
afmæli sínu laugardaginn 20. maí. Um leið lætur
hann af störfum yfirlæknis á Vogi en starfinu hefur
hann gegnt frá árinu 1984. Kolbrún Bergþórsdóttir
hitti Þórarin og forvitnaðist um lífshlaupið og starfið
sem hefur átt hug hans allan í áratugi.
Þ
órarinn er fyrst spurður
hvort hann sé að setjast í
helgan stein. „Ég veit ekki
hversu helgur steinninn
verður. Þegar ég geng út úr
skrifstofu minni á Vogi tekur eflaust
við nýtt ævintýri,“ segir hann. „Ég hef
aldrei hugsað langt fram í tímann.
Ég veit ekki af hverju það er. Ég lifi í
núinu og nýt stundarinnar.“
Áttu þér áhugamál sem þú hefur
nú meiri tíma til að sinna en áður?
„Ég átti og á mörg áhugamál. Sem
ungur maður hafði ég mikinn áhuga
á ljósmyndun og ég á góða mynda­
vél. Ég hef alltaf haft áhuga á íþrótt­
um, var mikill íþróttamaður á yngri
árum og lifði fyrir íþróttirnar. Ég var
kominn í efstu deild í handbolta árið
1964, þá sextán ára.
Ég er enn að hlaupa og rækta lík­
amann. Veiðar voru áhugamál, ég
var með grimmari laxveiðimönnum
landsins, hnýtti flugur og gerði all­
ar kúnstir. Ég hef lagt það áhugamál
nokkuð til hliðar, mér finnst það of
dýrt. Það sem ég hef aðallega gert
í frítímanum á seinni árum er að
ferðast og hvílast og vera með konu
minni og fjölskyldu. Við Hildur, kona
mín, gengum í hjónaband árið 1969.
Ég á sjö börn, þar af eigum við Hildur
fimm saman, og barnabörnin eru
átján. Ég er mjög ríkur.
En við vorum að tala um áhuga­
mál og ég má ekki gleyma einu
áhugamáli sem er tónlist, ég á eflaust
eitt besta geisladiskasafn á landinu
af klassískri tónlist.“
Hvaða tónskáld eru í uppáhaldi?
„Það er breytilegt, ég hlusta á svo
margt. Stundum hlusta ég á Mahler,
stundum á barokk, og auðvitað
hlusta ég á Beethoven. Í óperutón­
list hluta ég mest á Wagner, Verdi og
Puccini.“
Hvenær fékkstu áhuga á klassískri
tónlist?
„Pabbi var músíkalskur, skrifaði
nótur fyrir aðra. Það var til grammó­
fónn á mínu heimili svo ég heyrði
klassíska tónlist í æsku. Sem ungur
maður var ég reyndar mest að hlusta á
Bítlana og Dr. Hook and the Medicine
Show. Seinna, þegar ég fór að hlusta á
tónlist í enn meira mæli og velta fyrir
mér hvað væru góðar upptökur, þá fór
ég inn í nýjan heim. Ég hefði ekki get­
að trúað því að ég gæti fengið svona
mikið út úr músík. Þegar ég hleyp er
ég með klassíska tónlist í eyrunum og
þá líður mér mjög vel og leysi stund­
um heimsmálin.“
Fyrsti stúdentinn í móðurættinni
Förum aftur í tímann. Af hvernig
fólki ertu kominn?
„Ég er alþýðuprammi, kominn af
fátæku fólki sem hraktist á mölina.
Ég er þaðan, ég er ekki af presta­
aðlinum. Móðir mín fékk ung berkla
og var á Vífilsstaðahælinu en lifði það
allt af og varð háöldruð. Í föðurætt
er ég kominn af smiðum, múrurum
og húsasmiðum. Pabbi var lærður
húsasmiður. Ætli ég sé ekki fyrsti
stúdentinn í móðurættinni. Það voru
systkinabörn mín í föðurætt sem
urðu stúdentar á undan mér.“
Þú ert af alþýðufólki kominn. Ertu
pólitískur?
„Alveg gríðarlega.“
Vinstri maður?
„Samfélagsmaður, já. Ef þú vilt
kalla það vinstri mennsku þá fellst
ég á það. Ég er mjög pólitískur og
félagslega þenkjandi og mér finnst
stjórnmálastaðan á Íslandi ekki góð.“
Viltu segja eitthvað meira um það?
„Nei.“
Ekki með stoppara
Hvernig myndirðu lýsa áfengisneyslu
þinnar kynslóðar og félaga þinna?
„Við, þessir strákar sem eru fædd­
ir í lok stríðsins og fram undir 1950,
erum kannski fyrsta kynslóðin sem
gat farið á öldurhús og drukkið. Við
settum neysluna upp um heilan
lítra. Svo þegar við komum á Alþingi
leyfðum við bjórinn. Við fórum í
Glaumbæ og á Borgina og bjuggum
til mikið af börnum, sem mörg voru
kannski glasabörn. Á þessum árum
var mikið um börn sem komu utan
hjónabands til mjög ungra mæðra.
Ég var einn af þessum, eignaðist
þrjú börn á stuttum tíma með þrem­
ur konum. Það var ekki mikið verið
að hugsa fram í tímann þá. Þetta
bara gerðist. Upp frá því hef ég verið
afskaplega umburðarlyndur gagn­
vart ýmsu því sem kemur upp á hjá
fólki. Við erum bara mannleg.“
Hvernig drykkjumaður varstu?
„Mamma sagði að ég væri alveg
eins og frændur hennar í móðurætt.
Ég varð mikið ölvaður og var ekki
með stoppara eins og maður kallar
það.
Ég byrjaði ungur að drekka, drakk
mikið og illa. Ég druslaðist í gegnum
námið og náði prófunum. Árið 1976
fór ég út á land og starfaði þar sem
læknir og tveimur árum síðar var ég
kominn í meðferð, þrjátíu og eins árs
gamall.
Það tók mig ein tólf ár að átta mig
á því að ég hefði kannski ekki verið
skemmtilegur með víni. Undir lokin
var ég kominn í algjörlega stjórn­
lausa drykkju á hverjum degi og gat
ekki hætt. Ég var á þeim stað þegar
ég fór í meðferð að háskólafélagarn­
ir vildu lítið kannast við mig. Það
var allt í lagi, ég átti aldrei neina vini
meðal lækna, mínir vinir voru í bolt­
anum og mér þótti vænt um þá.
Nokkrum mánuðum eftir með­
ferð fór ég að vinna fyrir SÁÁ og varð
svo yfirmaður á Vogi 1984. Það má
kannski segja að ég hafi drukkið mig
inn í þessi djobb.“
Hvað er það sorglegasta sem þú
hefur séð á þeim áratugum sem þú
hefur verið í þessu starfi?
„Það er erfitt að spyrja atvinnu­
mann þessarar spurningar. Þeir sem
eru í starfi eins og mínu verða sjóaðir
og líta allt öðruvísi á málin en aðrir.
Öðruvísi myndum við ekki lifa af. Ég
hef aldrei orðið þunglyndur í þessu
starfi. Maður mótar ákveðnar varnir
og hleypir ekki ákveðnum hlutum
að sér. Þannig að í starfinu tek ég
hluti ekki gríðarlega mikið inn á mig.
Það hafa hins vegar orðið harm­
leikir í fjölskyldunni. Ég missti mág­
konu, fallega og afar vandaða konu,
og það tók á að horfa upp á bróður
minn einan með tvo unga drengi.
Það hefur mér þótt allra verst, enda
er hann litli bróðir minn.“
Öl ekki innri maður
Hefurðu séð mikla breytingu á
áfengis neyslu þjóðarinnar á þeim
áratugum sem þú hefur verið í þessu
starfi?
„Já, það er nú þannig að mann­
kynið aðlagar sig öllum fjáranum,
þannig höfum við lifað af, og við
höfum aðlagast því að umgangast
áfengi. Þegar við Íslendingar komum
út úr moldarkofunum þá kunnum við
auðvitað ekkert með áfengi að fara
og vorum heldur ekki langt komnir í
þeim efnum rétt eftir stríð. Þegar við
vorum í ferðalögum til sólarlanda
þá var líka drukkið ótæpilega. Þetta
hefur mikið breyst. Kannski höfum
við færst örlítið frá vandræðadrykkju
og félagslegri vandamáladrykkju yfir
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@dv.is „Ég var á þeim stað
þegar ég fór í
meðferð að há-
skólafélagarnir
vildu lítið kann-
ast við mig. Það
var allt í lagi,
ég átti aldrei
neina vini meðal
lækna, mínir vinir
voru í boltanum
og mér þótti
vænt um þá.
Lifir í núinu
„Ég hef aldrei
hugsað langt
fram í tímann.“
Myndir Sigtryggur Ari