Fréttablaðið - 10.03.2018, Qupperneq 26

Þetta er í fyrsta skipti sem ég er boðaður í viðtal og það undir nafni. Hingað til hef ég bara verið „kær-astinn“ eða „kærastinn hennar Dagnýjar“!“ segir
Ómar Páll Sigurbjartsson rafvirki
hlæjandi um leið og hann hendist
út úr RARIK-bíl við heimili sitt á Sel-
fossi. Við höfðum mælt okkur þar
mót. Sambýliskona hans, fótbolta-
stjarnan Dagný Brynjarsdóttir, býður
okkur velkomin þegar við stígum inn
en biður um frest á viðtalinu í nokkr-
ar mínútur meðan hún bursti tennur
og þvoi framan úr sér, morgunógleði
vegna óléttu sé að hrella hana og nú
hafi ferðaþreyta bæst við. Ómar Páll
upplýsir að þau séu nýkomin heim
eftir tveggja vikna ferðalag til Banda-
ríkjanna og tímamismunurinn segi
líka til sín.
Svartur og hvítur köttur mætir
okkur, forvitinn, það er Batman.
Dagný á hann. „Kettir eru nú hlöðu-
dýr í mínum huga,“ segir Ómar Páll
brosandi. „Ég er ekki gæludýramaður
en það er Dagný hins vegar.“
Búin að æla í 14 vikur
Íbúðin þeirra er í raðhúsi á einni
hæð í nýju hverfi út með Ölfusánni.
Allt í kring er verið að byggja og
athygli vekur tveggja hæða hús sem
er að rísa skammt utan við stofu-
gluggann. „Þegar við fluttum inn í
fyrrasumar höfðum við útsýni hér
til Eyrarbakka,“ segir Ómar sem er
vanur víðáttu úr Þykkvabænum þar
sem hann ólst upp við sveitastörf,
einkum kartöflurækt. Dagný er frá
Hellu og þau eru búin að vera par í
rúm tíu ár. „Ómar var fimmtán og ég
sextán þegar við byrjuðum saman.
Ég var í Fjölbraut á Selfossi og hann
í grunnskóla á Hellu,“ rifjar hún upp.
„Við kynntumst náttúrlega í skóla
og fótbolta á Hellu og vorum orðin
skotin en ekki byrjuð sem kærustu-
par. Það komst ekkert annað að en
fótbolti hjá mér.“ „Það er svo sem
enn þannig í dag,“ laumar Ómar inn.
Hún kveðst hafa tilkynnt honum
þegar þau byrjuðu saman að hann
yrði bara að vera númer tvö og hann
hefði gengið að því. En hvernig líkar
henni þá þetta nýja líf, að vera orðin
húsfreyja á Selfossi og eiga von á
barni í júlí?
„Viltu að ég sé hreinskilin? Mér
finnst það mjög erfitt. Vinkonur
mínar eiga börn og systkini okkar
Ómars, mér fannst það bara nóg, ég
ætlaði jú einhvern tíma að eignast
barn – en ekki alveg strax. Svo segja
allir við mig eftir að ég varð ólétt:
„Ó, til hamingju, þetta er yndislegur
tími, þú átt eftir að glansa,“ – og ég
er búin að æla í fjórtán vikur. Hugsa
á hverjum morgni: Hvenær kemur
þessi yndislegi tími? Það sem heldur
mér gangandi er að þrátt fyrir allt er
ég með mikla orku og þarf hreyfingu
og þó ég hafi ekki matarlyst hugsa
ég: Ég verð að borða svo ég geti
farið að æfa.“ Hún kveðst æfa fót-
bolta tvisvar í viku með stelpunum í
meistaraflokki Selfoss. Auk þess lyfti
hún þrisvar í viku og reyni að hlaupa
einu sinni í viku. Hversu langt fram
eftir meðgöngunni er henni ráðlagt
að halda þessu áfram?
„Ljósmóðirin mín er mikið tengd
inn í íþróttaheiminn og hún segir að
um leið og ég finni einhver veikleika-
merki í grindinni eigi ég að trappa
mig niður. Auðvitað verð ég að vera
skynsöm og á fótboltaæfingum
sleppi ég tæklingum og spila öðru-
vísi leik en venjulega. En mér finnst
geggjað að geta spilað.“
Aðspurður kveðst Ómar ekki hafa
teljandi áhyggjur af Dagnýju og fóstr-
inu heldur treysti dómgreind hennar.
„Hún hefur samt lent í að gera aðeins
of mikið, meira en líkaminn segir
henni að gera,“ bendir hann á og það
viðurkennir hún hreinskilnislega.
Dagný er atvinnumanneskja í
fótbolta, síðustu árin hjá Portland í
Bandaríkjunum og kveðst ekki hafa
verið tilbúin til að koma alveg strax
heim. „En þegar ég komst að því að
ég væri ólétt sagði ég við Ómar: Þú
verður að lofa að koma með mér út.
Þannig að planið er að fara aftur út
og hafa Ómar og barnið með. Ég veit
enn ekki hvert. Kannski aftur til Port-
land.“
Gaman í útivinnu og brasi
Ómar starfar hjá RARIK og segir það
eiga vel við hann. „Þetta er frábært
framhald á því sem ég var vanur að
gera í sveitinni, að vera úti í einhverju
drullumalli og veseni. Ég hef gaman
af því. Pabbi hennar Dagnýjar er hjá
RARIK á Hvolsvelli og dró mig með
sér í vinnuna í kringum jólin 2012.
Nokkrum dögum seinna varð stór-
tjón á línum í óveðri vestur á Snæ-
fellsnesi, fjöldi staura brotnaði og
við vorum viku í viðgerðum í snjó
og erfiðum aðstæðum – ekta brasi.
Haustið eftir fór ég að læra rafvirkj-
un og útskrifaðist 2014 frá Tækni-
skólanum. Er svo að bæta við mig
rafiðnfræði og á einn áfanga eftir við
Háskólann í Reykjavík. Þar næ ég í
meistararéttindi.“
Ómar segir vinnu við háspennu-
línur geta tekið í. „Ég finn alveg fyrir
því að klifra upp í 10 til 20 staura á
dag þó ég sé 25 ára og telji mig full-
frískan, meðan helmingi eldri menn,
sem hafa unnið við fagið í áratugi,
blása ekki úr nös. Það er líka áskorun
að fara í viðgerðir í hvaða veðri sem
er en það á alveg við mig, að minnsta
kosti þar til ég er orðinn illa þreytt-
ur,“ segir hann og kveðst ekki loft-
hræddur. „En við strákarnir segjum
stundum að við séum fallhræddir.“
Nú vil ég vita meira um sam-
bandið. Hvenær sáust þau fyrst?
Dagný lítur á Ómar. „Má ég segja? Við
mættum á fótboltaæfingu á Hellu,
hann líklega sex ára og ég sjö og
hann var alveg að drepast úr feimni.
Mamma hans var með honum og
sagði: „Þarna er Dagný, þú þekkir
hana nú.“ Þetta er fyrsta minning
mín af honum.“
Hún kveðst yfirleitt hafa verið
eina stelpan í fótboltanum á Hellu.
Ómar er því spurður hvort hann hafi
ekki lent í gríðarlegri samkeppni um
hana. „Jú, en Dagný man ekkert eftir
því. Hún var bara venjuleg fótbolta-
stelpa – eða eiginlega fótbolta-
strákur,“ svarar hann. „Já, mér fannst
ég bara ein af strákunum,“ viður-
kennir hún. „Var ber að ofan alveg
þangað til í sjöunda bekk.“
Rökræður yfir hafið erfiðar
Áður fyrr voru það karlmennirnir
sem sigldu og konur sátu heima í
festum árum saman. Nú hefur Dagný
dvalið mikið erlendis undanfarin ár
en Ómar þurft að taka á þolinmæð-
inni. Hann kveðst samt hafa reynt að
heimsækja hana þegar úrslitaleikir
voru, hún að útskrifast úr háskólan-
um eða eitthvað annað stórt var um
að vera. Einn veturinn hafi hann líka
verið hjá henni í sex mánuði. „Það
hafði enginn trú á að sambandið
myndi endast – og við á þessum aldri.
Auðvitað koma upp árekstrar þegar
fólk er svona aðskilið mánuðum og
árum saman en einhvern veginn
Finnst alltaf gaman saman
Eftir tíu ára fjarbúð hafa Dagný Brynjarsdóttir fótboltastjarna og Ómar Páll Sigurbjartsson rafvirki flutt í eigin
íbúð á Selfossi og eiga von á erfingja í sumar. Hjá Dagnýju er gleðin blandin, enda er hún hrjáð af morgunógleði
núna og ekki tilbúin að leggja skóna á hilluna en Ómar er nær því að upplifa drauminn um eðlilegt fjölskyldulíf.
Margir héldu að sambandið mundi ekki þola fjarlægðina og tímamismuninn en annað hefur komið á daginn. Nú eiga þau Dagný og Ómar Páll von á sínu fyrsta barni. FRéttaBlaðið/EyþÓR
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
Mér fannSt líka erfitt
þegar vel gekk hjá
henni að geta ekki
verið á leiknuM og
faðMað hana á eftir og
fagnað Með henni
Ómar
↣
1 0 . m a r s 2 0 1 8 L a U G a r D a G U r26 H e L G i n ∙ F r É T T a B L a ð i ð
1
0
-0
3
-2
0
1
8

0
4
:3
2
F
B
1
2
0
s
_
P
0
9
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
9
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
F
2
9
-C
6
7
8
1
F
2
9
-C
5
3
C
1
F
2
9
-C
4
0
0
1
F
2
9
-C
2
C
4
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
A

F
B
1
2
0
s
_
9
_
3
_
2
0
1
8
C
M
Y
K