Dagblaðið Vísir - DV - 27.04.2018, Side 9

27. apríl 2018 fréttir 9
Ísfell ehf, Óseyrarbraut 28
220 Hafnarfjörður, Sími 5200 500
www.isfell.is, isfell@isfell.is
Höfum á lager mikið úrval af alskyns vinnufatnaði, hífi- og festingabúnaði, krönum og talíum, snjókeðjum,
pökkunarlausnum og fallvarnarbúnaði. Í vörulistanum á www.isfell.is er að
finna ítarlegar upplýsingar um allar vörur.
Vinnufatnaður Hífilausnir Kranar og talíur Snjókeðjur Pökkunarlausnir Fallvarnarbúnaður
Hafðu samband og kynntu þér
vöruúrvalið og þjónustuna!
var að reyna að nálgast pening en
það er svo erfitt með samskipti
þarna inni, ég tala ekki taílensku
og er ekki Taílendingur og fékk í
raun engar upplýsingar og ef þeir
gáfu mér einhverjar þá voru þær
rangar. Svo byrjuðu þeir á þessu
helvítis andlega ofbeldi, þrýsta
á mig og svo enduðu þeir með
líkam legu ofbeldi. Ég var barinn
í klessu þrjá daga í röð, þar
til allar tennurnar í mér voru
farnar, ég var eins og ég veit
ekki hvað í framann, eins og
pítsa,“ segir Ágúst.
Hann segir að raunar hafi
fangarnir ráðið öllu í fangels-
inu. „Það virtist vera þannig
kerfið að fangarnir stjórnuðu
hvernig allt gekk og fanga-
verðirnir pössuðu upp á að
það gengi ekki of langt. Ég
man að eitt kvöldið þá sögðu
fangaverðirnir, þegar þeir
athuguðu hvort dyrnar væru
læstar: „Verið nú extra góðir
við „farang-inn“ [útlending-
ur á taílensku, innsk. blm.]
í kvöld. Ég fékk nú aldeilis
að kenna á því þá. Ég hugs-
aði: „sjitt, þetta verður ein-
hver nótt.“ Þeir héldu mér
vakandi í tólf daga, ég var
orðinn svo ruglaður ég hélt
ég væri í Þorlákshöfn. Þeir
skiptust á með vaktir, einn á
vakt í klukkutíma, og héldu
mér vakandi,“ segir Ágúst
Röðuð tönnunum á klósettinu
Líkt og fyrr segir þá missti Ágúst
allar tennurnar í fangelsinu. „Ég
sá fyrir mér að ég myndi drep-
ast þarna inni. Það er erfitt að
lýsa því hvernig þetta andlega of-
beldi var. Þeir voru mjög klókir.
Létu mig halda að þeir ætluðu að
hjóla í mig, ég gat ekki sofnað það
var ekki séns, svo ætluðu þeir að
nauðga mér og svo gerðu þeir ekki
neitt í því, en hvað átti maður að
halda.
Þeir spörkuðu í mig, leyfðu mér
engan veginn að sofa, bara ekki
séns. Þar til ég var orðinn svo rugl-
aður að ég var farinn að standa
upp og þeir farnir að berja mig og
þá hófst líkamlega ofbeldið. Ég var
laminn, þeir byrjuðu fimm, svo
voru þeir sjö. Þetta gekk í þrjá daga
í röð. Svo var ég skoraður á hólm,
því ég náði að sparka í einhvern,
það átti að vera einhver spurn-
ing um heiður og sýna fram á að
ég hefði náð að sparka hann nið-
ur. Hann átti að hefna sín, og þetta
gekk bara svona. Þar til tennurn-
ar mínar allar voru farnar, búið að
hreinsa út, þeir röðuðu tönnunum
upp á klósettinu, þar var flísalagð-
ur veggur og þeir röðuðu tönnun-
um þar,“ lýsir Ágúst.
Fór úr lið eftir pyntingu
Ágúst varð líka fyrir ofbeldi að
hálfu fangavarða og minnir það
einna helst á pyntingar úr myrku-
stu miðöldum. „Svo lenti ég í ein-
hverju atviki þarna, ég veit ekki al-
mennilega hvernig það byrjaði,
en þeir sögðu að ég hefði huns-
að „direct order“. Ég bara já ókei,
„hver var eiginlega skipunin?“ Ég
skildi ekki stakt orð. Ég var snúinn
niður og þá hengdu þeir mig upp
á rimla á annarri hendinni og
settu hlekki á lappirnar á mér, og
þannig var ég frá klukkan þrjú
um nóttina og til klukkan fjögur
daginn eftir.
Og því ég náði ekki niður með
tánum þá fór ég að lokum úr axlar-
lið, bara datt úr lið, og gat ekki
staðið á tánum lengur. Þá var ég
settur á sjúkradeild, eða eitthvað
slíkt, 40 manns þar. Öxlinni var
kippt í lið og ekkert meir, þeir gáfu
mér bara parkódín. Og svo sendu
þeir mig þarna í fótjárnunum
en hendurnar voru lausar. Járn-
in voru svo þröng að ég fékk sýk-
ingu í lappirnar og sár, og löppin
á mér var orðin þreföld en alltaf
héldu þeir járnunum. Að lokum
fjarlægðu þeir járnin og kreistu
úr mér alveg heilmiklum vökva.
Þetta var bara svona einhvern veg-
inn daglegt brauð hjá þeim,“ segir
Ágúst og bætir við að hann hafi oft
verið laminn með kylfu af fanga-
vörðum ef hann hneigði sig ekki.
„Ég sá ekki einn fangavörðinn og
hann sló í hnén, og svo í hnakk-
ann. Þeir gerðu þetta ekki við Taí-
lendingana.“
Peningarnir breyttu öllu
Eftir þriggja mánaða harða vist
þá fékk Ágúst loksins pening með
aðstoð ættingja og þá breytist líf-
ið gífurlega. „Maturinn þarna, það
var alltaf það sama. Ofsoðin hrís-
grjón og ofsoðið grænmeti. Einu
sinni sá ég þá sópa upp af gólfinu
og setja í pottinn aftur. Þannig var
það afgreitt. Þetta fengum við að
éta. Nema ef við áttum pening, þá
gátum við verslað þarna í eldhús-
inu, ódýrt,“ segir Ágúst.
Hann segir að vistin hafi í raun-
inni verið tvískipt; fyrir og eftir
peningana. „Fyrir var bara ofbeldi
út í eitt en svo róaðist það niður
þegar ég fékk pening. Þá komst ég
í hóp með hinum útlendingunum.
Þá breyttist lífið. Ofbeldið hætti,
en það var smá bögg en skítt með
það.“
Óvænt heimsókn
En einn daginn fékk Ágúst
óvænta heimsókn sem átti eftir
að breyta öllu. Það voru íslensk-
ir AA-menn sem voru staddir í
Taílandi. „Þetta voru þrír gæjar
sem ég þekkti ekki neitt. Þeir
sögðu bara að þeim þætti það
vænt um aðra Íslendinga að þeir
gætu ekki hugsað sér að skilja mig
eftir þarna hjálparvana, þannig
að þeir ætluðu að hjálpa mér.
Sem þeir gerðu á endanum. Þeir
vissu að ég hafði verið edrú í níu
ár og gengið mjög vel, þá ákváðu
þeir að koma og kíkja á mig. Svo
komu þeir tvisvar í viku og gáfu
mér alltaf pening og alls konar
kaffi og sígarettur sem mig vant-
aði. Það var búið að ganga svona
í mánuð og það komu alltaf
„Þeir spörkuðu í
mig, leyfðu mér
engan veginn að sofa,
bara ekki séns.
Á ströndinni
Ágúst hafði verið edrú í níu ár.
Xxxxx
Xxxxxx