Dagblaðið Vísir - DV - 27.04.2018, Page 47

sakamál 4727. apríl 2018
Eastwood Enn á fErðinni
og smalaði öllum gíslunum, nú
fimmtán talsins, úr sendiferða-
bílnum og yfir í húsbílinn.
Síðan ók hann sem leið lá
út í óbyggðirnar skammt frá
Woodside og var það náttstaður
hersingarinnar þessa nótt.
Vörubíllinn og sendiferðabíll-
inn fundust báðir síðar og fékk
lögreglan þar með einhvern út-
gangspunkt til að skipuleggja leit
sína.
Lausnargjaldskrafa
í mörgum liðum
Það gerði lögreglan svikalaust og
um svipað leyti tókst Robin Smith,
bílstjóra sendiferðabílsins, að flýja
úr klóm Eastwoods. Af harðfylgi
tókst honum að brjótast gegnum
skógarþykknið og í húsi nokkru
sem var á leið hans komst hann
í síma og náði sambandi við lög-
reglu.
Eftir að Smith hafði upplýst
lögregluna um raunir sínar setti
hún upp vegatálma á öllum veg-
um á svæðinu.
Þegar þarna var kom-
ið sögu hafði borist krafa frá
Eastwood. Krafan var í nokkrum
liðum: Skilyrðislaus sakarupp-
gjöf Eastwood til handa, fjöldi
skotvopna, 10.000 byssuskot,
að 17 föngum yrði sleppt úr
Pentridge-fangelsi, sjö milljón-
ir Bandaríkjadala, 100 kíló af
suður amerísku kókaíni og 100
kíló af heróíni.
Krafan endaði á viðvörun
um að gíslar yrðu teknir af lífi ef
ekki yrði orðið við kröfunum.
Eastwood særist
Þegar bjarma fór af degi sást
til ferða Eastwoods og við tók
eltingarleikur. Eastwood greip
til byssunnar og lögreglan svaraði
í sömu mynt. Eastwood hallaði
sér út um bílgluggann og sparaði
ekki skotfærin, en lögreglumenn
reyndu að hæfa dekk bifreiðar
Eastwoods.
Að lokum tókst lögreglunni
ætlunarverk sitt og hæfði annað
aftur dekkið. Eastwood neyddist til
að stöðva bílinn, en hann var þó
ekki á því að gefast upp, heldur tók
á rás að runnaþykkni í vegkantin-
um og lét kúlunum rigna yfir verði
laganna á hlaupunum.
Áður en langt um leið varð
Eastwood þó að játa sig sigraðan,
fékk enda skot í annan fótlegginn
og frekari hlaup því úr sögunni.
Spjallaði glaður við börnin
Börn og fullorðnir sem höfðu verið
prísund Eastwoods höfðu ýmislegt
að segja í kjölfar björgunarinnar.
Níu ára drengur, Brett Fisher, sagði
að mannræninginn hefði verið
undarlega útlítandi þegar hann
gekk inn í skólastofuna: „Hann var
með svartan og hvítan trefil sem
huldi mestallt andlitið og byssan
virtist ekki vera alvöru.“ Brett bætti
við að þegar Eastwood hótaði að
skjóta kennarann þá hefði alvara
málsins orðið ljós.
Brett sagði enn fremur að
Eastwood hefði spjallað við þau
börnin og virst hafa gaman af,
en annað hefði verið uppi á ten-
ingnum þegar fullorðnu gíslarnir
spjölluðu saman, þá hefði hann
orðið reiður mjög. Eastwood
hefði hlekkjað kennarann og hina
karlmennina við tré og sagt að þeir
fengju það óþvegið ef þeir hefðu
sig ekki hæga.
Ákæra í 25 liðum
Ein kvennanna þriggja, Joy Edward,
sagði að Eastwood hefði sagst mjög
glaður yfir að þær urðu á vegi hans;
þær hefðu haft teppi og púða sem
gerðu aðstæður barnanna þægi-
legri þegar útbúinn var næturstað-
ur úti undir berum himni.
Frú Edward sagði að öllum
hópnum hefði verið smalað inn í
Volkswagen-húsbílinn um leið og
Eastwood uppgötvaði að einum karl-
mannanna hafði tekist að losa sig og
leggja á flótta. Það hefði verið um
klukkan korter í sjö þennan morgun.
Ákæran á Edwin John Eastwood
var í 25 liðum, þar á meðal vegna
mannráns og lausnargjaldskröfu
og fyrir morðtilraun.
Eftir að hann gafst upp var
hann spurður hví hann hefði tekið
jafn marga gísla og raun bar vitni
og Eastwood svaraði: Ertu ekki
búinn að sjá lausnargjaldskröf-
una? Þegar þú hefur séð hana þá
veistu svarið. Hún er einstök.“
Fyrir allt sem tengdist Woor-
een-skólanum fékk Eastwood 21
árs dóm sem bættist við ellefu árin
sem hann átti eftir að afplána fyrir
Faraday-málið (sjá síðasta helgar-
blað), samtals 32 ár. n
„Svo enginn
færi í graf-
götur um að ekki
væri um neinn
fíflaskap að ræða
sló Eastwood eina
ellefu ára stúlku í
andlitið
Mannræningi
með vafinn fót
Eastwood fékk skot
í fótlegginn er hann
reyndi að flýja.
Geelong-fangelsið Eastwood og samfangi hans grófu sig út fyrir veggi fangelsisins.
Kennarinn
og börnin
Robert
Hunter með
nemendum
sínum.
Mynd Victoria PoLicE
60 ára að aldri var Marion nokkur stungin til bana í Austur-Sussex í Englandi, 4. nóvember 2005. Gerandinn var dóttir Marion, Nicola Edgington, og taldi hún gott komið eftir níu stungur. Nicola var dæmd fyrir manndráp, en dæmd til vistar og meðferðar á geðsjúkrahúsi, enda ekki
talin heil á geði. Hún fékk frelsi, háð skilyrðum, í september 2009. Að morgni 11. október 2011 stakk hún ókunn-
uga konu til bana, en hafði fyrr sama morgun gert árangurslausa tilraun til að bana ungum manni. Þess má
geta að þá hafði Nicola ítrekað leitað til yfirvalda vegna eigin ótta um að hún yrði mannsbani fyrr eða síðar.