Morgunblaðið - 31.05.2018, Blaðsíða 69

MINNINGAR 69
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. MAÍ 2018
✝ Guðrún Ólafs-dóttir Regan
fæddist í Reykjavík
15. október 1949.
Hún lést á heimili
sínu í Flórída 13.
apríl 2018.
Foreldrar hennar
voru Magnea Dag-
mar Gunnlaugs-
dóttir, f. 26.6. 1930,
d. 16.4. 1997, og
Ólafur Pálmi Erlendsson, f. 27.6.
1924, d. 28.5. 1981. Systkini Guð-
rúnar eru Vilhelmína, f. 1951,
Eyjólfur, f. 1953, og Ólafur Val-
ur, f. 1958.
Eftirlifandi eiginmaður Guð-
rúnar er James M. Regan. Börn
þeirra eru: 1) James
jr. lögfræðingur, son-
ur hans er James Pat-
rik. 2) Helen kennari,
hún er gift Jonathan
Harless og eiga þau
dótturina Regan
Hanna.
Guðrún ólst upp í
Reykjavík. Hún gekk í
Breiðagerðisskóla og
lauk gagnfræðaprófi
frá Réttarholtsskóla. Eftir það fór
hún sem au pair til Bandaríkj-
anna þar sem hún kynntist manni
sínum og bjó þar ætíð síðan.
Minningarathöfn verður haldin
í dag, 31. maí 2018, kl. 15 í Bú-
staðakirkju.
Hún Guðrún systir er dáin.
Ekki er þetta eitthvað sem ég átti
von á að heyra strax þrátt fyrir
að hún væri búin að vera veik um
tíma. Ég var alltaf að bíða eftir að
læknarnir fyndu hvað væri að og
hún fengi lækningu við því. En sú
ósk mín rættist ekki og nú skilur
leiðir okkar að sinni.
Við systurnar vorum mjög
nánar þrátt fyrir að hún hafi búið
í Bandaríkjunum síðustu tæp 50
árin. Hér á árunum áður voru
bréfaskriftir okkar samskiptaleið
og ósjaldan skrifaði ég henni 10-
15 síður til að leyfa henni að fylgj-
ast með öllu sem var að gerast í
mínu lífi. Nú svo fleygði tækninni
fram og síðustu árin töluðum við
saman á Skype eða FaceTime og
var það mikil bylting. Svona ann-
an til þriðja hvern dag settumst
við niður með kaffibolla hvor sín-
um megin í heiminum og áttum
gott spjall saman. Ég á eftir að
sakna þessara stunda.
Guðrún hélt alltaf góðu sam-
bandi við landið sitt og reyndi að
koma í heimsókn á hverju ári til
að hitta ættingja og vini. Nú fylg-
ist hún með okkur úr sumarland-
inu þar sem ég veit að vel var tek-
ið á móti henni.
Ég kveð hana með þessu ljóði:
Minning þín er mikils virði,
mun um síðir þrautir lina.
Alltaf vildir bæta byrði,
bæði skyldmenna og vina.
Nú er ferð í hærri heima,
heldur burt úr jarðvist þinni,
Þig við biðjum guð að geyma
gæta þín í eilífðinni.
(Björn Þorsteinsson)
Þín systir,
Vilhelmína Sigríður
Ólafsdóttir.
Í dag minnist ég æskuvinkonu
minnar sem lést á heimili sínu í
Flórída í apríl en þar bjó hún
meirihluta ævinnar, fyrst í New
York og svo í Flórída.
Við Guðrún slitum barnsskón-
um saman og var sú vinátta
skemmtileg og einlæg frá upp-
hafi til enda.
Ég sé hana fyrir mér í fyrsta
bekk í Réttó í svörtum leður-
jakka með bítlasniði, leðurpilsi og
stígvélum, hún var alltaf svo flott
þessi elska.
Hún átti líka ferðaplötuspilara
og plötur með Bítlunum og fleiri
hljómsveitum.
Ég var svo heppin að vera allt-
af velkomin heim til hennar og
fékk hálfgerða matarást á
mömmu hennar enda fengum við
heitt kakó í hádeginu og ristað
brauð með osti og marmelaði en
ekki rabarbarasultu eins og þá
tíðkaðist.
Fyrstu árin sem Guðrún bjó
úti kom hún heim árlega og færði
öllum gjafir enda einstaklega
hugulsöm og gjafmild. Hin síðari
ár urðu Íslandsheimsóknir henn-
ar stopulli enda orðið auðveldara
fyrir vini og vandamenn að sækja
hana heim.
Milli heimsókna var mikið tal-
að í síma, sendur tölvupóstur og
spjallað á Facetime sem var
ómetanlegt síðustu mánuði þegar
vitað var að hverju stefndi.
Hún tók veikindum sínum af
miklu æðruleysi, hélt í vonina og
hafði trúna að leiðarljósi.
Ég er henni þakklát fyrir vin-
áttu og tryggð sem aldrei féll
skuggi á og styrktist bara með
árunum.
Birna Dís og fjölskylda.
Guðrún
Ólafsdóttir Regan
Elsku amma. Ég
trúi því ekki að þú
sért farin frá okkur,
mér finnst alltaf eins og þú sért
bara einhvers staðar í burtu og
komir svo aftur. En þannig er það
nú ekki og á ég eftir að sakna þín
mjög mikið. Þið afi voruð alltaf
meira en bara amma og afi fyrir
mér og var ég hjá ykkur aðra
hvora helgi frá því að ég var pínu-
lítil og hefur það mótað mig mikið
sem manneskju í dag. Ég var ekki
lengi að taka upp ákveðna skapið
þitt og má þá segja frá því þegar
ég var bara nokkurra ára, búin að
loka mig inni á baði og tæta kló-
settrúllu um öll gólf. Þú opnaðir
dyrnar og varst nú ekki ánægð og
spurðir mig í ákveðnum tón hvað
ég væri eiginlega að gera! Þá svar-
aði ég þér til baka í sama tón: „Ég
er að snýta mér!“ Ég er lík þér í
mörgu og alltaf má fólk spyrja af
hverju ég geri hlutina eins og ég
geri þá, og þá er svarið langoftast
„af því að amma gerði það svona“
og á þetta sérstaklega við um allt
sem lýtur að dýrum. Vorum við
Birna Svanhildur
Björnsdóttir
✝ Birna Svan-hildur Björns-
dóttir fæddist 4.
desember 1950.
Hún lést 1. apríl
2018.
Útför Birnu fór
fram í kyrrþey 16.
apríl 2018.
miklar dýrakonur
með hesta, hunda,
villiketti og villimýs
og hvert annað dýr
sem átti bágt. Þú
máttir aldrei sjá dýr
sem leið illa, þú fórst
alltaf í málið strax og
kláraðir það. Fórum
við líka nokkrar
hestaferðirnar með
góðum vinum og er
ég þakklát fyrir þær,
þá sérstaklega okkar síðustu sam-
an sem var hvorki meira né minna
en frá Hellu og til Akureyrar. Það
var reynsla sem ég gleymi seint og
er ég svo þakklát að hafa átt hana
með þér og þeim sem með okkur
fóru. Þú varst tekin allt of
snemma frá okkur af þessum
ógeðslega sjúkdómi sem þú barð-
ist eins og hetja við. Þú vannst
fram á síðasta dag og vissi maður
varla hversu veik þú varst í raun
fyrr en þú varst farin elsku amma.
Ég á eftir að sakna þín mikið en
það er gott að vita af því að þú ert
komin á betri stað, verkjalaus og
orkumikil eins og þú áttir að þér
að vera. Á hestbaki á góðum hest-
um með hundana hlaupandi við
hliðina á þér og í góðra vina hópi,
þeirra sem komnir eru yfir. Eins
og við höfum sagt hvor við aðra frá
því að ég byrjaði að tala: „I love
you“, hvíldu í friði.
Þín
Katrín Birna.
Mig langar í örfá-
um orðum að minn-
ast vinkonu minnar,
Guðjónu E. Frið-
riksdóttur. Okkar fyrstu kynni
voru þegar ég var við kennslu í
Þykkvabænum veturinn 1986-
1987, en hún var símstövar- og
póststjóri þá. Ég þurfti oft að leita
til hennar með ýmislegt og leysti
hún öll mín mál með einstakri
ljúfmennsku. Kynni okkar héldu
áfram er hún flutti til Hafnar-
fjarðar og allt þar til hún lést á
Hrafnistu DAS í Hafnarfirði.
Þennan vetur var mér boðið á
biblíulestra hjá sóknarprestinum,
séra Auði Eiri, en þar var Guð-
jóna Friðriksdóttir. Við höfðum
fengið leyfi til að fara í kirkjuna
hvenær sem var, hún var ólæst.
Þessi hópur fór einn sunnudag í
Kirkjulækjarkot í Fljótshlíð, þar
sem hvítasunnumenn tóku á móti
okkur. Hjónin í Dísukoti, Kristinn
Hafliðason og Guðrún, sungu fal-
lega sálma. Sú ferð var okkur
mjög minnisstæð.
Eftir að Guðjóna fluttist í
Hleinahverfið rifjuðust upp kynni
okkar. Það var mátulegur göngu-
túr að heimsækja Guðjónu. Hún
tók ævinlega svo höfðinglega á
móti mér í hvert skipti sem ég leit
inn til hennar á Naustahlein. Mér
þótti mikið til hennar koma. Hún
var yfirveguð og þolinmóð, hafði
Guðjóna Eygló
Friðriksdóttir
✝ Guðjóna EyglóFriðriksdóttir
fæddist 23. febrúar
1921. Hún lést 8.
maí 2018.
Útför Guðjónu
fór fram 17. maí
2018.
mótað með sér agað-
an persónuleika.
Mér fannst hún vera
einstakur skörungur
og sönn fyrirmynd.
Ég á henni mikið að
þakka. Við gátum
talað um heima og
geima, ferðalögin
hennar og hvaðeina
sem var efst á baugi í
þjóðlífinu. Við höfð-
um líkar skoðanir og
gátum borið saman bækur okkar.
Hún varð mér sönn vinkona.
Mér datt í hug að taka bókina
um Þykkvabæ með í eina eða
tvær heimsóknir, bók Árna Óla,
„Þúsund ára sveitaþorp“. Guð-
jóna gat útskýrt margt fyrir mér
um Rangárþing, þar sem ég var
ókunnug öllum staðháttum. Ljós-
myndirnar í henni töluðu sínu
máli.
Hún var sérstakur vinur smá-
fuglanna í götunni. Á veturna fór
hún með flot og annað feitmeti til
þeirra. Hún vissi hvað þeim þótti
gott að láta í gogginn í kuldanum.
Hún sýndi mér staðinn þar sem
snjótittlingarnir áttu von á henni.
Reyndar komu margir, eins og
ský, þegar hvorki köttur né
manneskjur voru á næsta leiti!
Við lásum saman bíblíu- eða
sálmavers og bárum fram bænir
okkar í heyranda hljóði eða í þögl-
um fyrirbænum. Guðjóna hefur
átt sérstakt samfélag við drottin
sinn. Ekki er að undra, að eitt
sinn birtist hann henni ljóslifandi í
kartöflugarðinum hennar, skín-
andi bjartur, í draumi.
Megi djúpur friður stíga niður
til allra sem sakna og unna henni.
María Eiríksdóttir.
✝ Böðvar Jónssonfæddist á Húsa-
vík 18. júlí 1972.
Hann lést á Landspít-
alanum 25. maí 2018.
Foreldrar hans
voru Steinunn Þóra
Bragadóttir frá Ak-
ureyri, f. 18. apríl
1945, d. 21. apríl
1988, og Jón Frí-
mann frá Brekkna-
koti, f. 4. febrúar
1934, d. 18. mars 2000.
Systkini Böðvars eru: 1) Ólafur
Skúli Guðjónsson, f. 1961, kona
hans er Erla Alfreðsdóttir, synir
þeirra eru Ásgeir Logi og Óskar
Andri. 2) Guðrún Kristín Svein-
björnsdóttir, f.1967, börn hennar
eru Ernir, Stefnir
og Arey. 3) Guðný
Hólmfríður Jóns-
dóttir, f. 1971, börn
hennar eru Stein-
unn, Benedikt og
Jón Atli. 4) Guðrún
Hulda Jónsdóttir, f.
1975. 5) Þórður
Jónsson, f. 1979,
kona hans er
Heather Millard,
synir Hinrik Arnar
og Albert Frímann.
Sonur Böðvars er Haukur
Bjarnason, f. 1998, móðir hans er
Brynja Bjarnason.
Útför Böðvars fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 31. maí
2018, klukkan 15.
Böðvar hringdi í mig í hádeg-
inu á föstudaginn síðasta. Eins og
vanalega spjölluðum við um
Hauk son okkar, bílinn sem
Haukur var að kaupa og margt
annað. Það var því óraunverulegt
símtal sem ég fékk þá um kvöldið
þegar mér var tjáð að Böðvar
væri látinn.
Besta hrós sem ég hef nokk-
urn tímann fengið var frá Böðv-
ari, oft og iðulega sagði hann mér
að sér fyndist Haukur sonur okk-
ar og Hörður bróðir hans vera
orðnir að frábærum mönnum og
það væri greinilegt að ég hefði
gert vel. Slíkt hrós frá barnsföður
yljar virkilega um hjartarætur.
Það er samt ekki hægt að líta
framhjá því að sonur okkar er
ekki bara líkur föður sínum í útliti
heldur eru þeir einnig ótrúlega
líkir í háttum, hugsun og hegðun.
Böðvar reyndist okkur öllum
ótrúlega vel, hann fagnaði með
okkur sigrum og stóð með okkur í
ósigrum, sama hvað gekk á þá
var hann alltaf boðinn og búinn
fyrir okkur öll, ekkert var of stórt
og ekkert var of lítið, hann gaf
sér alltaf tíma fyrir okkur.
Böðvar var ótrúleg mannvera
og það er óhætt að segja að heim-
urinn hafi breyst hjá ansi mörg-
um við það að hann skyldi látast,
hann gerði heiminn betri fyrir þá
sem hittu hann.
Elsku Haukur minn, pabbi
þinn ræddi oft við mig um hvað
hann var ótrúlega stoltur af þér
og elskaði þig út af lífinu. Þótt
hann hafi ekki stoppað lengur við
hjá okkur verður hann alltaf stór
hluti af þér.
Brynja Bjarnason.
Elsku frændi.
Þú varst tekinn frá okkur allt-
of snemma. Nú sit ég hér með tár
í augum og hugsa: „Af hverju?“
Við sem ætluðum að fara saman
og fá okkur kaffi með Guðna for-
seta í sumar og gera þetta að
hefð einu sinni á ári. Þetta var
síðasta samtal okkar. Þess í stað
mun ég fara með bolla fyrir þig
og mig og hugsa um allar stund-
irnar sem við áttum saman í Blá-
hvammi þegar ég var lítil. Allar
ferðirnar í sundlaugina, þegar við
kíktum á kanínurnar, tíndum blá-
berin, ferðirnar á fjórhjólinu og
þegar ég fékk að gramsa í her-
berginu þínu. Ég man hvað það
var gaman – Rokkherbergið. Þú
sagðir mér hvað ég átti að hlusta
á þegar ég væri orðin stór. Rokk
og aftur rokk. Ætli það sé ekki
þess vegna sem mér finnist gam-
an að hlusta á það.
Ég er svo ótrúlega þakklát fyr-
ir það að þú komst í ferminguna
hennar Katrínar minnar og áttir
þessa stund með okkur. Já, það er
svo margt sem mig langar að telja
upp, allar minningarnar. Tónleik-
arnir á Húsavík með Ljótu hálf-
vitunum þegar þú komst og bank-
aðir í mig og sagðir: „Þú hér litla
Rutla“ og knúsaðir mig og ferð-
irnar mínar til þín í vinnuna á
bensínstöðina bara til að segja
hæ. Alltaf varstu kátur og fórst að
skellihlæja þegar ég kom.
Þín verður sárt saknað.
Elsku Gunna, Þórður, Óli,
Guðný, Guðrún og fjölskyldur.
Ég votta ykkur samúð mína.
Knús og kærleikur.
Þín litla frænka.
Sandra.
Böðvar
Jónsson
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur samúð, vináttu og hlýhug vegna
andláts og útfarar ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa, sonar
okkar og bróður,
SIGURLÁSS ÞORLEIFSSONAR
skólastjóra,
Smáragötu 3,
Vestmannaeyjum.
Guðrún Karen Tryggvadóttir
Kolbrún Sigurlásdóttir Hlynur Kristinsson
Jóna Heiða Sigurlásdóttir
Sara Sigurlásdóttir Gunnar Steinn Ásgeirsson
Kristín Erna Sigurlásdóttir
Þorleifur Sigurlásson
Auðunn Freyr, Andrea Björg, Daði Snær, Ívan Tryggvi
Þorleifur Sigurlásson Aðalheiður Óskarsdóttir
Kristín Ósk, Kári, Hafþór, Erna og fjölskyldur
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og stuðning við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður okkar,
dóttur og systur,
ELÍNAR HRUNDAR JÓNSDÓTTUR
leikskólakennara,
Hjálmholti 7.
Sérstakar þakkir til starfsfólks kvennadeildar Landspítalans fyrir
umhyggju og góða umönnun.
Þorsteinn Sigurðsson
Jón Steinarr, Hulda, Sigurður Örn og Kolbeinn
Hulda P. Matthíasdóttir og Jón Pétursson
Ólafur Jónsson og Edda Vilhelmsdóttir
Guðrún Jónsdóttir og Øyvind Mo
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi, sonur
og bróðir,
GUÐMUNDUR SIGURÐUR
JÓHANNSSON
ættfræðingur, Sauðárkróki,
lést sunnudaginn 27. maí.
Útför hans fer fram frá Sauðárkrókskirkju föstudaginn 8. júní
klukkan 14.
Guðný Klara Guðmundsdóttir, Rafn Heiðdal
Ómar Alex Garðarsson
Ylfa Hrund Heiðdal
Guðmundur Jóhann Guðmundsson, Þórey Eiríksdóttir
systkini og makar
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN HALLDÓRA
KRISTJÁNSDÓTTIR,
sem lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, 24. maí,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 4. júní klukkan 15.
Sigurbjörg Kristjánsdóttir
Kristján Jónasson Kristín Brynjólfsdóttir
Ásmundur Jónasson Halldóra Hermannsdóttir
Jón Ingvar Jónasson Halldóra Gröndal
barnabörn og langömmubörn