Víkurfréttir - 17.12.1981, Blaðsíða 45

VÍKUR-fréttir
JÓLABLAÐ
Fimmtudagur 17. desember 1981
Minni Olíumaiar sf.
„Mest af þessum tækjum var lélegt og jafnvel hálfónýtt drasl"
í apríl 1970 stofnuðu sveitarfé-
lögin i Reykjanesumdæmi Olíu-
möl hf. ásamt nokkrum verktaka-
fyrirtækjum. Tilgangur félagsins
var að kaupa búnað til þess að
vinna og leggja út olíumöl.
félagið var forsenda þess að
hafist var handa um að leggja
olíumöl á götur í sveitarfélögun-
um og átti þar með þátt í að
breyta útliti þeirra til batnaðar.
Notalegt slitlag kom í stað malar-
gatna, sem áður voru nær alls
ráðandi með öllum sínum forar-
pollum.
Um 1974 bættust Samtök
sveitarfélaga á Vestfjörðum i fé-
lagsskapinn með 13% eignar-
hluta. Einnig var keyptur meiri
hluti í félagi á Sauðárkróki,
„Grettistak", sem hugði á svip-
aða starfsemi.
Ólafur G. Einarsson varstjórn-
arformaður frá upphafi og fram-
kvæmdastjóri Björn Einarsson,
Kópavogi, fram til ársins 1979, en
þá hvarf hann hljóðlaust. Fljót-
lega fór að bera á að fram-
kvæmdastjórn félagsins var laus
í reipunum, að ekki sé meira
sagt. Stjórnin hætti að skeyta um
að halda aðalfundi, en jók að
sama skapi umsvif í kaupum á
búnaði og tækjum, þannig að
það var likast því að ætlunin
væri að klæða landið allt olíu-
möl.
Ólafur Björnsson
Mest af þessum tækjum var lé-
legt og jafnvel hálfónýtt drasl,
sem búið var að leggja niður.
„Norske Fina" var aðalviðskipta-
aðilinn með oliur. Þaöfjármagn-
aði einnig byggingu á tank i
Hafnarfirði og kaup á þvi fræga
skipi „Fina V" sem breytt var til
notkunar sem oliuprammi. Þessi
fræga fleyta er byggð um alda-
mót og flutt til landsins sam-
kvæmt sérstakri lagaheimild frá
hinu háa Alþingi. Fina V liggur
nú i Vestmannaeyjum og ber
framtaki eigenda gott vitni Hátt
metiö til eignar, en i athuga-
semdum segir „Gæti sokkið
hvenær sem er og er þá einskis
virði."
Skuldum var haugað upp við
Norske Fme og vegna þeirra viö-
skipta voru ábyrgðir sveitarfe-
laganna Annar aðalviðskipta-
aöilinn var sænskt (ynrtæki sem
hafði fengist við námagrott að eg
held. Þaðan var véladraslið
keypt. Þar varstaðið ískilum (lík-
lega að mestu með gúmmítekk-
um á Útvegsbankann í Kópa-
vogi). Umboðsmaður sænska
fyrirtækisins reyndist enginn
annar en forstjóri Olíumalar,
Björn Einarsson.
1976 var haldinn aðalfundur
fyrir árin 1974 og 1975, skuldir
höfðu þá aukist úr kr. 86 milljón-
um í kr. 301 milljón. Mörgum
þótti þá sýnt hvert stefndi og var
hart deilt á stjórn og fram-
kvæmdastjóra, einkanlega af
fulltrúum verktakafyrirtækja.
Stjórninni mun ekki hafa likað
þessar aðfinnslur og héldu ekki
aðalfund aftur fyrr en í janúar
1979 og þá fyrir árin 1976-77-78.
Þá kom í Ijós að félagiðvargjald-
þrota miðað við allt venjulegt og
hefði því þá þegar átt að afhend-
ast til skilanefndar. Þess i stað
hófust nú kúnstir til þess að
forða því að raunveruleikinn
kæmi fyrir almenningssjónir.
Kommisar Sverrir Hermanns-
son tilkynnti að Framkvæmda-
stofnun ætlaði að bjarga félag-
inu með því að leggja fram 150-
200 milljónir gkr. Auk þess áttu
sveitarfélögin að stórauka sitt
hlutafé. Sverrir krafðist tveggja
manna í stjórn fyrir sína stofnun
og fékk það fram. Nokkur sveit-
arfélög skuldbundu sig um aukið
hlutafé. Keflavík var krafin um 10
milljóna gkr. í aukið hlutafé, en
fulltrúar Alþýðuflokksins í bæj-
arstjórn báru fram tillögu um
skilyrði, sem samþykkt var aö
setja, og dugðu þau til þess að
Keflavíkurbær slapp viö að
leggja fram fyrrgreinda upphæð.
Framkvæmdastjóri Oliumalar
hótaði mér málssókn vegna um-
mæla við þetta tækifæri, en
þegar ég bauð að bæta heldur
viö en draga úr, þótti honum
vænlegast að hætta við málsókn.
Svo fór, að Framkvæmda-
stofnun lagði aldrei fram nema
40 milljónir gkr. Ekki þótti ráð-
legt að leggja þetta féinn á reikn-
ing Tómasar Sveinssonar, ann-
ars fulltrúa stofnunarinnar í
stjórn, sem settur var til þess að
halda Oliumöl hf. á floti. Á sama
tíma flæktist mál félagsins milli
Alþingis og ráðuneyta, sem
frægt var. Fyrrnefndur Tómas
barðist hetjulega og um tima
stóð dæmið þannig að við lá aö
hann tapaði íbúðarhúsi sínu i
sukk félagsins.
Allt frá 1979 hefur verið í gangi
makk til þess að forða þvi að
Oliumöl hf. væri gerð upp eins
og efni stóðu til. Það varð 4. des.
sl. sem lokafundur í félaginu var
haldinn.
Nýtt félag yfirtekur „eignirnar"
Hraðbraut hf„ aðaleigendur: Út-
vegsbankinn. Framkvæmda-
stofnun og rikissjóður. Allt hluta-
fé er tapað. Keflavík lagði í upp-
hafi fram 779 þúsund eða 8.66%
(1970). Ennfremur hafa sveitar-
félögin sem í ábyrgðum stóðu
orðið að greiða þær Þar var
hlutur Keflavíkur gkr. 46.3 millj.
Þeir eru því orðnir æði dýrir
götuspottarnir sem hér voru
lagðir á vegum Oliumalar hf.
Verst mun Kópavogur hafa farið
út úr ævintýrinu. Einn fulltrúi
verktakafyrirtækja mætti á loka-
fundinum, Páll Hannesson. Páll
var lengst af annar endurskoð-
andi félagsins og varaði fyrstur
manna við hvert stefndi hag fé-
lagsins i höndum stjórnenda.
Hann hét því að saga Olíumalar
hf. yrði birt almenningi i blaða-
greinum til þess að kynna þá fé-
laga, Ólaf G. Einarsson, Björn
Einarsson og Björn Ólafsson,
Kópavogi.
Lokaorð Páls voru: „Ég þakka
Ólafi G. Einarssyni fyrir ávöxtun
fjárins. og skilanefnd fyrir ólög-
leg félagsslit." Páll greiddi at-
kvæði gegn tillögum skilanefnd-
ar. Fulltrúar Keflavikur sátu hjá,
enda höfðu þeir frá upphafi verið
á móti þeim kúnstum sem beitt
var við yfirtöku félagsins.
Ólafur Björnsson

Óskum landsmönnum öllum
gleðilegra jóla árs og friðar.
Þökkum viðskiptin á liönum
árum.
Brunabótafélag íslands
Umboö Keflavík - Njarðvik