Víkurfréttir


Víkurfréttir - 17.12.1981, Blaðsíða 56

Víkurfréttir - 17.12.1981, Blaðsíða 56
Fimmtudagur 17. desember 1981 JÓLABLAÐ VÍKUR-fréttir arfjarðar en horfði glettilegum augum á klæðaburð okkar. Við voru í skósíðum frökkum með uppbrot á ermunum. Frakkana hafði faðir okkar fengið upp í vangoldin laun þegar verslun Elimundar fór á kúpuna. Frakkann átti ég fram eftir aldri en aldrei tókst mér að verða svo stór að hann yrði mátulegur á mig.“ PENINGALAUSIR FERÐALANGAR „Þetta var 9. febrúar 1932, noröanátt og frost, líkt veður og núna í dag, 13. des," segir Jón, ,,en þegar til Hafnarfjarðar kom vissum við bræðurnir ekkert hvert átti að halda. Fyrir kurteisis sakir spurði ég bílstjórann hvað við ættum að borga í fargjald. Fimm krónur, sagði hann. Hjart- að tók kipp. Við áttum minna en ekki neitt, svo nú voru góð ráð dýr. Einhvern veginn urðum við að komast úr vandanum. „Pabba er von á hverri stundu," skrökv- aði ég án þess að blikna, „gætirðu aðeins beðið?" Jú, það var sjálfsagt. Við bræðurnir læddumst úr augsýn bilstjórans, en gátum þó fylgst með honum, uns hann gafst uppáað bíða eftir pabba. Létti okkur mikið þótt við hefðum samviskubit fyrir að leika á hann, - bróður mínum fannst ég líka hafa veriö full djarfur að skrökva svona að hjálparmanni okkar." ÚR SLAGSMÁLUM VIÐ INNFÆDDA [ HJÁLPRÆÐSIHERSHÚSIÐ Klæönaður bræðranna hafði vakið athygli krakkanna í Hafn- arfirði. Hópur stráka safnaðist í kringum þá og spurðu hvaðan þeir væru. Þegar þeir sögðust vera úr Keflavík vildu þeir ólmir slást við þá. „Þið hljótið að vera sterkir þarna sunnan að, þarsem alltaf er verið að berjast," fullyrtu strákarnir, og foringi þeirra hjól- aði í Jón, sem þrátt fyrir smæð- ina hafði Hafnfirðinginn undir. Þetta lækkaði mesta rostann í „göflurunum" en þó vildu þeirað Jón reyndi hryggspennu við Finna lipra. Það var auðsótt, en hvorugur gaf sig. „Þar með vorum við teknir i hópinn og frið- ur saminn," sagði Jón. „En á meðan við vorum að tuskast, bar að ungan góðlegan mann sem gaf sig á tal við okkur og vildi allt fyrir okkur gera, þegar hann var búinn að heyra raunir okkar. Þetta mun hafa verið móður- bróðir Guðmundar Snorrasonar í Njarðvíkum, ég man því miður ekki nafnið, en hann sagðist kannast við fjölskyldu úr Kefla- vík sem byggi í Hjálpræðishers- húsinu. Þangað fylgdi hann okkur og þar reyndist faðir minn vera búinn að útvega okkur hús- næði á efri hæðinni, en keflvíska fjölskyldan bjó á þeirri neðri." ENGINN SUOURNESJA- BfLSTJÓRI ÞORÐI AÐ AKA BÚSLÓÐINNI, AF ÓTTA VIÐ ATVINNUMISSI HJÁ ÚTGERÐARMÓNNUM Hannes faðir þeirra kom ekki þann daginn, en bræðurnirsváfu á gormadýnu í óupphitaðri íbúð- inni um nóttina. Frakkarnir stóru komu sér þá vel í kuldan- íim. Fjölskyldan á neðri hæðinni sá um piltana daginn eftir, eða þar til móðir þeirra kom með bú- slóðina frá Keflavík, á bíl Gríms Andreassonar úr Hafnarfirði. Enginn ökumaður í Keflavík áræddi að flytja hana af ótta við að verða útilokaður frá akstri fyrir útgerðarmennina. „Okkur gekk vel að koma okkur fyrir í Hafnarfirði, með aðstoð bæjar- yfirvalda, en Alþýðuflokkurinn réði þá ríkjum í Firðinum. Faðir minn fór að vinna við bát í landi, en ég fór í skóla í Hafnarfirði og var þar í tvo vetur. Áður hafði ég verið einn og hálfan vetur i barna skóla hjá Guðmundi Guðmunds- syni og Jónu á Framnesi, - já, og hálfan vetur hjá Valtý Guðjóns- syni, sem þá var nýfluttur til Keflavíkur sem ungur maður, kennaraskólagenginn." VILDI EKKI TAKA GJALD FYRIR VÆSKILINN, SEM VAR Á LEIÐ Á TOGARA „Rétt er að taka það fram, að móðir min, Sigurborg Sigurðar- dóttir frá Litla-Garðshorni, tók öllu þessu mótlæti með jafnaðar- geði, enda dugleg og kjarkmikil. Auðvitað þótti henni sárt að vera hrakin úr Keflavík, en eigi að síður hélt hún tryggð við staðinn og kom oft hingað þegar stundir liðu fram, en af sjálfum mér er það að segja, að ég fór í sveit næstu sumur, meðal annars vestur í Dali. Þar var ég einmitt þegar faðir minn hringdi og sagðist vera búinn að útvega mér skiprúm á togaranum Júní. Ég fylltist stolti. Aðeins harðjaxlar voru teknir á slík skip, - en stoltið átti eftir að særast. Ég lagði strax af stað suður, fótgangandi. Fyrst gisti ég að Bröttubrekku, en fór svo daginn eftir samferða póst- inum að Dalsmynni í þungu færi vegna mikilla snjóa. Þaðan fór ég með bifreið að Svignaskarði sem ég gisti í eina nótt, en þegar ég ætlaði að borga fyrir mig, sagð- ist gestgjafinn ekki geta tekið neitt gjald fyrir svona lítinn dreng. Þetta var ægilegt áfall, - veröandi togarasjómaður. Sann- leikurinn var líka sá, að ég var mjög smávaxinn og væskilsleg- ur, svona á stærð við 10 ára dreng. Suöur komst ég samteftir þriggja daga ferðalag." AFTUR TIL SUÐURNESJA Ætla mætti að næsti áfangi frá- sagnarinnar væru togaraár Jóns Hannessonar. Svo verður ekki, Bróðir Jóns taldi hann ofan af því að fara á Júní. Hann myndi aldrei geta valdið því starfi sem hann og annar piltur ættu að annast, að salta hrogn um borð. Vegur Jóns lá því til Suðurnesja að nýju, en systkini hans dreifð- ust um landið. Einn bróðir hans býr á Tálknafirði, annar á Stöðv- arfirði. Lengra getur varla verið á milli þeirra á þessum hólma. For- eldrar hans festu rætur i Hafnar- firði, þar sem Hannes, sem kenndi sig við Spákonufell í Húnavatnssýslu, var m.a. for- maðúr Kvæðamannafélags Hafn arfjarðar í 20 ár, en hann lést árið 1962. Móðir Jóns er hins vegar látin fyrir nokkrum árum. ÆTLI ÉG ENDI EKKI ÆFINA ÞAR SEM HÚN BYRJAÐI „Ég réði mig til Jóns Erlends- sonar í Efra-Sandgerði. Þar fékk ég fast kaup og fæði. Þá fyrst fó að togna úr mér, sprakk á einu ári, en þrátt fyrir mörg sjó- mennskuár seinna meir, sem vél- stjóri, þá kom ég aldrei um borð í togara," segir Jón og brosir við. „Eftir eitt ár fluttist Jón Erlends- son að Klöpp í Miðneshreppi, þar sem hann bjó til ársins 1942, að hann fluttist til Keflavíkur. Ég vann ávallt hjá honum og var því allt i einu kominn á bernskuslóð- irnar þar sem örlögin höfðu leikið fjölskyldu mina grátt. Núna bý ég aðeins um 20 metra frá þeim stað sem ég erfæddurá. Leifarnar af húsatóftunum Templarastíg 2 má greina hérna fyrir norðaustan lóðina, nú og Aðalgata 18, þarsem ég ólst upp, er um 100 metra hérna frá. Ætli ég endi ekki ævina á svo til sama stað og hún byrjaði." ( lokin fáum við Jón Hannesson til að rekja starfsæf- ina svolítið ítarlegar en fram hefur komið. „Eftir nokkurra ára vélstjórastarf á bátum, m.a. með Magnúsi Bergmann, fór ég að vinna í smiðjunni hjá Jóni Valdi- marssyni í Njarðvíkunum og tók þá iðnskólann með og aflaði mér vélvirkjaréttinda, en þau hafði ég ekki. Eins og margir ættmenna minna fór ég snemma að fást við vélar, en auðvitað varð ég að hafa einhver réttindi. Árið 1956 hóf ég störf hjá SBK á viðgerðar- verkstæðinu og vann þar til fyrir 6 árum að ég veiktist af krans- æðastíflu. Síðan hef ég verið eins konar léttadrengur hjáskrif- stofum Keflavíkurbæjar. [ tóm- stundum fæst ég svolítið við ör- nefnasöfnun." Beiskur út í tilveruna? „Nei, alls ekki, ég uni mér vel í Keflavík, þrátt fyrir dapra æsku, - og ég vona að þeir tímar komi aldrei aftur sem ég og mínir líkar máttum lifa. Kröfuharða æskan á (slandi í dag mætti gjarnan hugsa til þeirra tima, þegar hún er að formæla þjóðfélaginu." emm. Þroskahjálp: Endurhæfingar- stöðin tekin í notkun eftir áramót Stefnt er að þvi að Þroskahjálp á Suðurnesjum takist að Ijúka byggingu á húsi sínu nú um ára- mótin. Mun þá hefjast þar starf- ræksla endurhæfingarstöðvar, sem nú er í bakhúsi við elliheim- ilið Hlévang, og einnig mun leik- fangasafnið sem er i húsi Aöal- stöðvarinnar, flytjast þangaö upp eftir. PANASONIC Engin venjuleg sjónvörp Ferðatæki SONY Myndsegulbönd Hljómtæki Ferðatæki TECHNICS Hljómtæki AUDIO TECHNICS Headphones o.fl. KEF Hátalarar Videobanki Suðurnesja Suöurgötu 19A - Keflavík - Sími 3485
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Víkurfréttir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Víkurfréttir
https://timarit.is/publication/1102

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.