Víkurfréttir - 17.12.1981, Blaðsíða 55

VIKUR-fréttir
JÓLABLAÐ
Fimmtudagur 17. desember 1981
með útgerðarmönnum í þessu,"
segir Jón, ,,og þetta tekég svotil
orðrétt upp úr bókinni Ár og
dagar um upptök og þróun Al-
þýðusamtakanna á fslandi 1875-
1934, og við má bæta að verka-
lýðsmenn ætluðu að senda
símskeyti til ASf, en útgerðar-
menn stöðvuðu skeytið. Sömdu
annað um að verkalýðsfélagið
væri lagt niður, og sendu það.“
VERKALÝÐSFÉLAGINU
KENNT UM SKIPSTAPA
Við Jón gluggum betur í
nefnda bók og komum okkur
saman um að birta kaflann um
hvernig hvarf vélbátsins var
blandað inn í deilurnar, - orð-
rétt:
Vélbáturinn Hulda frá Keflavik
hverfur.
Sá atburður gerðist um þessar
mundir, að vélbáturinn Hulda frá
Keflavík, sem fór frá Reykjavík
og ætlaði til heimahafnar, kom
ekki fram og var talinn af. Var
hvarf bátsins sett í samband við
aðgerðir Verkalýðsfélags Kefla-
víkur og afgreiðslubann félags-
ins á Keflavíkurbáta. Báturinn
hafði verið í Rvík til viðgerðar, en
þegar hann ætlaði til Keflavíkur,
fékk hann ekki afgreiddaolíu eða
aðrar nauðsynjar sakir af-
greiðslubanns Verkamálaráðs.
Báturinn lagði þó af stað frá Rvík
um hádegi 21. jan. og taldi form.,
að olía, sem í bátnum var, myndi
duga til Keflavíkur. En báturinn
kom ekki fram og var þá talið vist
að hann hefði farist. Út af þessu
sendi Útgerðarmannafélag Kefla
víkur eftirfarandi skeyti til Verka-
málaráðs Alþýðusambandsins
23. janúar:
,,Vélbáturinn Hulda ekki kom-
inn fram. Eftir góðum heimildum
teljum við Verkamálaráðið í
Reykjavík ábyrgt fyrir bát og
mönnum."
Verkamálaráð sendi sam-
stundis svohljóðandi skeyti:
„Mótmælum skeyti yöar við-
víkjandi ábyrgð á vöntun
„Huldu" sem ósönnum, æru-
meiðandi áburði. Munum tafar-
laust krefjast lögreglurannsókn-
ar og láta sæta ábyrgð fyrir ákær-
una."
f Verkamálaráði Alþýðusam-
Sparisjóöurinn:
Leyfi fengið
fyrir útíbúi
í Garði
Sparisjóðurinn í Keflavík hefur
nú fengið formlegt leyfi fyrir að
opna útibú í Garði.
Að sögn Páls Jónssonar spari-
sjóðsstjóra, eru iðnaöarmenn úr
Garðinum nú á fullu aö vinna að
breytingum á húsnæði þvi sem
sparisjóðurinn keypti fyrir
nokkrum árum, en töluvert
miklar breytingar þarf að gera
áður en hægt er að opna útibuið
Fyrirhugaö er að opna 1
febrúar n.k.
bandsins voru: Héðinn Valdi-
marsson, Jón Axel Pétursson,
Jóhanna Egilsdóttir og Ólafur
Friðriksson. Skrifuðu þau lög-
reglustjóranum í Reykjavík og
kröfðust rannsóknar út af skeyti
útgerðarmannanna.
Alþýðublaðið segir svo frá
kærunni: „Afskipti verkamála-
ráðs af bátnum. Eins og margoft
er búið að skýra frá hér í blaðinu,
hafði verkamálaráðið engin af-
skipti af v.b. Huldu. Enda kemur
það Ijóslega fram við yfirheyrslur
á þeim Héðni Valdimarssyni, Jó-
hönnu Egilsdóttur, Jóni Axel
Péturssyni og Ólafi Friðrikssyni.
Vissu meira að segja sum þeirra
alls ekki að þessi bátur væri til,
fyrr en hið hlægilegaog heimsku
lega morðáburðarskeyti kom frá
veslings útgerðarmannastjórn-
inni í Keflavík." Vitni báru, að
skipstjóra hefðu engar hótanir
verið gerðar og hann hefði haft
nóga olíu til suðurferöar, jafnvel
aflögufær. En það kom í Ijósvið
rannsókn, aðvélb. Huldavarekki
með nein segl undirslegin. Þá
sannaðist það, að hreppstjórinn í
Keflavík skrásetti bátinn daginn
eftir að hann fórst.
Hinn 11. febrúar lauk þessari
deilu, þó að eftirmál yrðu nokk-
ur. Útgerðarmenn urðu að
síðustu að ganga að því að kjósa
nefnd til þess aö semja við verka-
lýðsfélagið.
FLAUG LANGAR LEIÐIR
UNDAN SPARKI GÓÐ-
BORGARANS:
KALLAÐUR BOLSI
„Auðvitað urðu þeir að virða
verkalýðinn. Um ári seinna var
stofnað nýtt verkalýðsfélag.
Fyrsti formaður þess var Guðni
Guðleifsson, en Ragnar bróðir
hans tók við því embætti
skömmu síðar og gegndi því um
áratuga skeið eins og flestum er
kunnugt," segirJón, „en núskul-
um við' aðeins hverfa aftur í tím-
ann, þegar fyrra félagið hafði
verið stofnað. Auðvitað vakti
athygli mína þegar lítt kunnugir
menn komu til skrafs við föður
minn, alvarlegir á svip og sátu
kvöldlangt heima og ræddu
málin, þeir Axel Björnsson, Þor-
bergur Sigurjónsson, Danival
Danivalsson og fleiri. Faðir minn
var líka oft á fundum annars
staðar, félagsfundum. Þangað
fór ég aldrei, en f rétti að oft hefðu
umræður verið fjörugar. Út í frá
fengum við oft að kenna á því að
vera afkvæmi „bolsévika", en
faðir minn var nefndur „bolsi".
Við létum það samt ekki aftra
okkur frá því að festa upp auglýs-
ingar frá verkalýðsfélaginu. Við
földum þær undir peysunni
þangað til við komum að þeim
staur sem festa átti auglýsingu á.
Eitt sinn náði mér einn góðborg-
ari í bænum, þegar ég hafði rétt
lokið við þá fyrstu. Hann þreif í
mig og sparkaði svo fast í mig að
ég sveif langar leiðir, enda lítill
og léttur. Ekki varð mér meint af,
en setti strax og ég þorði aðra
auglýsingu á staurinn í staðinn
fyrir þá sem árásarmaöurinn
hafði rifið niður."
STRÁKARNIR HRÓPUOU:
„ALÞÝÐUMOGGINN FÆST
HÉR“. - HRAKIN
ÚR KEFLAVfK
Eldri krakkarnir gerðu stund-
um hróp að húsi Hannesar og
hrópuðu: „Alþýðumogginn fæst
hér", en Hannes sá um dreifingu
á Alþýöublaðinu í Keflavík. „Ég
þekkti alla þessa unglinga og gat
ekki betur séð en að þeir heimt-
uðu seinna meir sitt kaup og
engar refjar, samkvæmt þeim
samningum sem verkalýðshreyf-
ingin varð að berjast hart fyrir að
næðu fram að ganga," segir Jón,
,,en þetta var ekki það versta.
Eftir að Axel var farinn, var verka-
lýðssinnum næstum ólíft í bæn-
um, sérstaklega þeim sem höfðu
verið í stjórninni. Fjölskyldurnar
uröu fyrir ýmis konar aðkasti.
Enga atvinnu að fá, svo hungur-
vofan barði fljótlega að dyrum.
Verkalýðsfélagið hafði stofnað
pöntunarfélag til bjargar, en þar
kom líka að skuldadögunum og
félagið leið undir lok. Faðir minn
hélt því til Reykjavíkur í von um
atvinnu og húsnæði. Kreppan
var í algleymingi, en þó leið ekki
á löngu þar til skilaboð komu frá
honum, ég held símleiðis, þar
sem hann bað okkur að koma til
Hafnarfjarðar. Hann væri búinn
að fá leigt þar um stundarsakir
og einnig skiprúm fyrir elsta
bróður minn, sem var á 19. ári, á
togaranum Maí, en fyrir þann
næst elsta á línuveiðara."
i SKÓSlÐUM ERMALÖNGUM
FRÖKKUM MEÐ BÍL
TIL HAFNARFJARÐAR
,,En allur vandinn var ekki þar
með leystur. Enginn þorði að
flytja okkur til Hafnarfjarðar.
Ekki dugði samt að drepast
ráöalaus. Við vissum um bíl sem
flutti ýsu frá Sandgeröi, bílstjóri
var Ingvi í Nesjum, og tæki líka
tóma brauðkassa hjá Eyjólfi
kaupmanni í Keflavík til Hafnar-
fjarðar, en Eyjólfur keypti brauð í
Ásmundarbakarii. Við tveir
bræðurnir sögðum mömmu að
ef við kæmum ekki fljótlega aftur
þá hefðum við fengið far. Bíl-
stjórinn sagði það velkomiö að
taka okkursnáðana meðtil Hafn-
SUÐURNESJABÚAR!
Þið hafið glæsilegustu gjafavöruverslun landsins, sem getur
boðið ykkur gjafavöru á ótrúlega hagstæðu verði,
svo sem KÚLULAMPA í mörgum litum frá 265 kr.
STYTTUR - MATAR- OG KAFFISTELL.