Breiðfirðingur - 01.04.1955, Page 38

Sveinbjörn P. Gnðmundsson
Ég horfi langan veg til
baka og staðnæmist við ár-
ið 1908. Þá bar að garði
bernskuheimilis míns í
Breiðafjarðareyjum frænda
minn úr fjarlægu byggðar-
lagi, kominn alla leið frá
Austfjörðum.
Hann var þá maður á
bezta aldri, nokkuð innan
við þrítugt.
1 fámenni og einangrun
eyjalífsins flutti hann með
sér hressandi blæ, fram-
andi lífs, er við unglingar
þekktum ekki, en sem okk-
ur gazt einkar vel að. Það var ekki einasta bjart yfirlit hans,
glaðlegt og frítt andlit, sem við veittum eftirtekt, heldur
var fas hans allt og framkoma frjálsmannleg og hiklaus
eða með öðrum hætti en við áttum að venjast. Nærvist hans
var okkur uppörvun. 011 hversdagsstörf okkar urðu að glöð-
um leik, þegar hann var nærstaddur. Kímni hans var kitl-
andi og sagnafróðleikur hans stóð okkur opinn og óþrjót-
andi.
Þessi voru hin fyrstu kynni mín af Sveinbirni Guðmunds-
Sveinbjörn P. GuZmundsson.