Breiðfirðingur - 01.04.1955, Síða 41

BREIÐFIRÐINGUR
39
Frá fyrra hjónabandi átti Margrét 3 börn, er öll ólust
upp á heimili hennar og Sveinbjarnar.
Árið 1936 fluttist Sveinbjörn með fjölskyldu sína aftur
til æskustöðvanna í Breiðafjarðareyjum og átti þar heim-
kynni í 14 ár, fyrst hjá dóttur sinni Guðríði og tengdasyni
Óskari Níelssyni, hreppstjóra í Svefneyjum og síðan í
Flatey.
Fjögur seinustu ár ævinnar var hann búsettur hér í
Reykjavík.
I eyjum vestra stundaði hann kennslustörf að vetrum
meðan heilsa hans leyfði og gat sér þar orðstír fyrir ljúf-
mennsku og lipurð, en þess á milli leitaði hann sér hvíldar
og hressingar í fræðum sínum, einkum ættfræðinni. sem
var honum hugðnæmust og auðsveipust allra fræðigreina.
Enda þótt Sveinbjörn hafi nokkuð verið við opinber störf
riðinn um ævina, munu þau ekki hafa verið honum næst
skapi. Svo yfirlætislaus sem hann var, seildist hann aldrei
til metorða. Að stjórnmálum gaf hann sig lítið, en hafði
ákveðnar skoðanir og stefnumið í þeim málum sem öðrum.
Boðaföll stjórnmálaþvargs lét hann ekki raska geðró sinni.
Hugðarmál hans stefndu til annarra átta og á þeim vett-
vangi vann hann sér traust, vináttu og virðingu allra, er
honum kynntust. Stálminni og frásagnarsnilld voru þeir
eðlisþættir hans, er mesta eflirtekt vöktu, enda var hann í
gl"ðum vinahópi ávallt brennidepillinn.
Hann var hagyrðingur góður, en ekki flíkaði hann mikið
þeim hæfileikum sínum. Hann var unnandi ljóðagerðar og
stór var sá sjóður sagna og lausavísna, er hann átti í fórum
sínum. En því miður var hann sér þess of meðvitandi, að
allt, sem hann heyrði og naut á örskotsstundu, hlaut örugga
geymslu í minni hans, en var ekki skráð annars staðar. Með
honum er því að eilífu horfinn mikill alþýðufróðleikur,