Breiðfirðingur - 01.04.1956, Blaðsíða 9

ÍSREIÐFIRÐINGUR
7
hring, hvíldarlaust að komast yfir allt svæðið. Tafði það
mest, að svartbakurinn varp á hverju skeri, sem upp úr
sjó stendur um flæði, en á þeim tíma var ekki tekið í mál
annað en að gjöreyða eggjum hans, svo rnikill vágestur var
hann við æðarungana. Eg býst við, að mörgum þætti gam-
an að vita, hvaða leigumáli var á Reykhólum á þessum tíma.
Skal það fyrst tekið fram, að heimajörðin var að dýrleika
metin á 157 hundruð, svo kallað nýja mat. Voru þá fallin
undir hana öll kotin (hjáleigurnar), svo sem Grund, Runka-
hús, Austurgarður og Fjósakot. í leigunni fylgdu með 168
ær eða 28 kúggildi. Afgjaldið var allt greitt í fríðu. I leig-
unni var einnig innifalin afgjöld af Börmum og Hólum í
Reykhólasveit. Leiga eftir þetta var, eins og það var orðað
í leigusamningnum, sem hér segir:
55 pund af velhreinsuðum og velþurrum æðardún,
50 klóaskinn, hvít, af haustkópum, ógölluð,
40 skæðaskinn rökuð og ógöRuð,
1000 pund af sellýsi,
38 fjórðungar af velfeitri dilkakæfu í belgjum,
2 fergð olíuföt af dilkakjöti,
2 olíuföt vel full, annað með blóðmör og lifrarpylsu,
hitt með sviðasultu og lundaböggum,
16 fjórðungar smjörs,
75 pund reykt kjöt,
auk þessa prestsmata 6 fjórðungar smjörs.
Þetta allt frítt komið á skip í Flatey eða Stykkishólmi.
Reykhólaheimilið var ákaflega glaðvært og frjálslegt og,
þótt mér, sem undir þetta rita, sé málið skylt, held ég að
það sé ekkert öfugmæli, þótt ég segi að fleirum hafi þótt
gott þar að vera heldur en okkur systkinunum. Eitt er víst,
að fleira fólk vildi komast þangað en þörf var fyrir og
enginn þaðan fara, meðan nokkur kostur var að fá að vera.