Breiðfirðingur - 01.04.1956, Blaðsíða 48

46
BREIÐFIRÐINGUR
á að hafa dansana sem einfaldasta og auðlærðasta, svo að
auðvelt væri fyrir hvern og einn að komast á sporið og
taka þátt í þeim. Hugsum okkur svo, að einn aðalskemmti-
þátturinn á hverri almennri skemmtisamkomu til sjávar og
sveita (á sumri jafnt sem vetri) yrði sá, að fólkið — og
þá auðvitað fyrst og fremst börn og unglingar — stigi sam-
an létta og fjöruga hringdansa og syngi um leið mörg okkar
fegurstu ljóð og lög. Sjálfsagt væri þá að spila með á eitt
eða fleiri hljóðfæri, og sjá yrði um að einhverjir, sem
kynnu, væru ávallt með og stjórnuðu dönsunum, og leggðu
sig fram um að fá sem almennasta þátttöku. Því að lifandi
þátttaka er fyrst og fremst skilyrði þess að skemmta sér
vel. Og slíkur dans færi fram inni í vel lýstum samkomu-
sölum og þó oftar úti, er því yrði við komið, — úti í björtu
sólskini undir guðs bláa himni.
Ef þetta kæmist á, gæti svo farið, að er fram liðu stundir
söknuðu fáir hinna fyrri birtusnauðu almennings dansleikja
— en minntust þeirra frekast sem gamalla, kámugra bletta,
er óðum væru að hreinsast burt í straumi hreinni og göfugri
siðmenningar.