Breiðfirðingur - 01.04.1956, Blaðsíða 57

BREIÐFIRÐINGUR
55
vegum lians Magnús Þórarinsson, Austfirðingur að ætt,
móðurbróðir Gunnars Gunnarssonar skálds. Hann fór ekki
erindisleysu til Stykkishólms, því að hann festi sér þar
unga og glæsilega stúlku, Jórunni, dóttur Daníels Thor-
laciusar. Magnús ílentist ekki í Hólminum að þessu sinni,
og engan grunaði, að koma lians þangað ætti eftir að valda
örlagaskilum í lífi Málmfríðar Valentínusdóttur.
Snemma lærði Málmfríður sauma hjá móður sinni og
þótti kippa í kynið. Þær mæðgur munu ekki hafa litið alla
hluti í sama ljósi og stundum tekið í hnúka hjá þeim, þá
er þeim sinnaðist, því að báðar voru geðríkar og fastar
fyrir, ef þær neyttu kapps.
Þegar Málmfríður var lögveðja, hugðist hún hleypa
heimdraganum, en móðir hennar sparn gegn og vildi hana
ekki heiman fara. Hafði Málmfríður fá orð um og umsvif
engin, en gekk á fund Lárusar H. Bjarnason sýslumanns
og innti eftir, hvort hún hefði ekki aldur til að vista sig,
þar sem henni litist. Fékk hún greið svör hjá Lárusi og
hafði von bráðar ráðið sig vestur í Rauðseyjar. Reyndist
hún hamhleypa við öll störf og vildu hana í vist til sín
miklu fleiri en fengu. Þá er hún kom aflur úr eyjum,
dvaldist hún um hríð með foreldrum sínum, en árið 1902
gerðist hún vinnukona hjá Oddi bróður sínum, sem þá var
kvæntur og setztur að í Teitsbæ. Þetta sama ár fluttist ti!
Stykkishólms norðan af Langanesi Magnús Þórarinsson og
Jórunn Thorlacius. Hafði hann keypt skipaeign Bjarna
Jóhannssonar og hugði til mikillar útgerðar og athafna.
Með Magnúsi komu vinnuhjú að norðan, og meðal þeirra
var ungur maður, Hálfdán Eiríksson að nafni, ættaður af
Langanesströndum. Hálfu öðru ári síðar, eða 29. desember
1903, giftust Málmfríður og Hálfdán, og bjuggu í Stykkis-
hólmi rösklega fjörutíu ár.