Breiðfirðingur - 01.04.1956, Blaðsíða 17

BREIÐFIRÐINGUR
15
tná af því, sem áður er getið um sagnir og ljóð Jens Her-
mannssonar.
Hermann átti indælt heimili og var kona hans Kristín
Benediktsdóttir frá Hömrum í Haukadal í Dalasýslu hon-
um samtaka um að gjöra þar bjart og hlýtt. Gestrisni þeirra
og vinarþel er minnisstætt félögum hans í átthagafélögunum,
því að oft bauð hann til nefndar- og stjórnarfunda á heimili
sínu.
Skapgerð Hermanns var dálítið sérstæð. Hann var í aðra
röndina alvörumaður og viðkvæmur mjög, en að jafnaði
léttur í viðmóti, glaðlegur og glettinn, spaugsamur og fjör-
legur.
Hann var aldrei með vonleysi né víl á vörum, þótt heilsa
hans væri ekki nærri góð, og ég hygg að oft hafi hann of-
boðið veikum kröftum, því að hlífa sér kunni hann aldrei.
Hermann mun hafa verið einn þeirra sem bera gæfu til
að vera þá sterkastir þegar mest reynir á. Hann vildi deyja
með hros á vörum, og sagt er að svo hafi orðið. Hann lézt
af hjartabilun hinn 10. maí 1954. Þau hjón áttu þrjú börn
er hann lézt öll í æsku, en eitt fæddist mánuði eftir dauða
hans.
Félagar hans og vinir votta þeim innilega samúð við
hina skyndilegu brottför hans af þessum heimi.
En trú vor er, að þeim sé gott að deyja, sem vel hafa lifað,
og í þeirri trú kveðjum vér þennan drengilega félaga, fórn-
fúsa forystumann og ágætan son átthaganna við Breiðafjörð.
Þakkir Snæfellinga og Breiðfirðinga yfirleitt fylgja honum
lil eilífðarlandsins.
Árelíus Níelsson.