Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 7

BREIÐFIRÐINGUR
D
þessi þjóðhetja hafa orðið slík sera hún var, tæpast mundi
hann hafa staðið sem foldgnátt fjall af sér öll stórviðri
misskilnings, haturs og þröngsýni, ef hann hefði ekki átt
trausta bræður að baki. Og bréfin, hugmyndirnar, fréttirn-
ar, hvatningarnar, hugsjónirnar, sem hann fær að heiman
gefa honum sífellt aukið þor og þrek, nýjan og endurnýjað-
an áhuga til að standa fast við kjörorð sitt: „Aldrei að
víkja“.
Sá, sem stendur forsetanum, ef til vill nær en allir aðrir
er einmitt prófasturinn á Stað, sr. Olafur Einarsson Johnsen.
Um þetta samband þjóðhetjunnar og breiðfirzka klerks-
ins og bóndans eru til góðar heimildir, þar sem flest bréf
sr. Ólafs til Jóns hafa geymzt, en aftur á móti munu bréf
Jóns til sr. Ólafs öll glötuð nú.
Þeir voru framgjarnir og stórhuga höfðingjarnir við
Breiðafjörð á 19. öldinni. Óvíða mun hraustlegar skarað í
þær glóðir, sem logi frelsisins var kveiktur af. Þar voru
sannir vormenn að verki. Kollabúðafundirnir frægu voru
nokkurs konar morgunstjörnur þess sólskins er síðar ljóm-
aði frá Alþingi og þjóðfundinum yfir allt Island. Og Gestur
Vestfirðingur, tímaritið breiðfirzka skartar enn við hlið
Fjölnis og Nýrra félagsrita, þegar horft er um öxl til
þess bezta, sem vakti og lífgaði og blés heilögum anda vors-
ins yfir vetrarslóðir áþjánar og eymdar. Og félagsandi og
framfarahugur var með þeim glæsibrag, sem bezt er lýst í
hinu gagnmerka riti fræðimannsins Lúðvíks Kristjánssonar,
sem hann nefnir Vestlendingar.
Og af fáum, sem þar eru nefndir, stafar meiri birta vor-
hugans en prófastinum á Stað. Hann tekur þátt í öllum
þessum gróanda af heilum huga og heitri, sterkri tilfinn-
ingu fyrir bættum þjóðarhag.
Hann prédikar fyrir bændum ekki einungis í prédikunar-
stól, heldur hvar sem hann hittir þá. Hann vekur anda hins