Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 12

10
BREIÐF IRÐINGU R
á prestssetrinu, að hann sé staddur í stórum sal ásamt öll-
um systkinum sínum, en hann var elztur þeirra, þá 15 ára
gamall, en næst honum að aldri var Ingveldur síðar kona
Matthíasar Jochumssonar. Kemur þá maður upp á gluggann
og byrjar að kasta steinum inn um hann. Þóttist Þorlákur
segja: „Kastaðu ekki í okkur Ingu systur“. Svo fór að mað-
urinn hæfði öll börnin steinum nema þau tvö.
Leið svo fram til jóla, en í desember eða nóvember barst
barnaveiki í sveitina. Misstu þau prestshjónin á Stað á rúmri
viku öll börn sín, nema tvö þau elztu, andaðist hið síðasta
á jóladag, og eru því leiði þeirra allra sex framan við
kirkjustafninn á Stað, sitt hvoru megin dyra. Voru öll þessi
leiði nýorpin moldu á nýársdag 1852. — Mælt er að frú Sig-
ríður hafi gengið hvern dag ævi sinnar upp frá því meðan
hún hafði fótavist út í kirkjugarð og aldrei hafi legið svo
mikið við inni í bænum, að presturinn léti ónáða hana, er
hún dvaldi þar við leiði barna sinna.
Annars voru sárir harmar oft í heimsókn á heimili þess-
ara hjóna. Þau eignuðust 16 börn, en tnisstu 12 ung, sem
öll náðu þó skírn og flest lifðu nokkur ár. Ingveldur lézt í
blóma aldurs nýlega orðin prestfrú á Móum á Kjalarnesi,
Og um hana orti Matthías, maður hennar, eitt hið frægasta
harmljóð íslenzkrar tungu og nefnist það „Sorg“.
Hvað veitti þessum hjónum þrek til að bera svo þungar
byrðar án þess að bugast? Bera þær þannig, að halda fullu
starfsþreki og áhuga fyrir framförum og farsæld héraðs síns
og þjóðar sinnar? Sr. Ólafur segir sjálfur, að það hafi verið
trú sín og guðstraust og efar það víst enginn, sem til þekkti
eða reynt hefur eitthvað svipað.
Dugur og starfsþrek hans og þeirra hjóna heggja var frá-
bært, ekki sízt á raunastundum. Hetjuskapur hans og ró-
semi er í minnum haft, er hann jós börn sín moldu.