Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 26

24
BREIÐFIRÐINGUR
Eftirvæntingin var mikil að sjá þessa sögufrægu verstöð,
því þótt Dritvík hafi misst allt annað, þá hefur hún þó
seiðmagn umfram flesta aðra staði. A leiðinni hafði ég
yfir vísu úr Áföngum Jóns Helgasonar:
Nú er í Dritvík daufleg vist,
drungalegt nesið kalda;
sjást ekki lengur seglin hvít
sjóndeildarhringinn tjalda.
Tröllakirkjunnar tíðasöng
tóna þau Hlér og Alda.
Fullsterk mun þungt að færa á stall,
fáir sem honum valda.
Tröllakirkja, Maríusandur, Bárðarskip, Driturinn, Brjótur-
inn. 011 voru þessi nöfn mér kunn, en nú átti ég að líta
Dritvík eigin augum í fyrsta sinn. Og áður en varir er maður
kominn í hraunbrúnina, og Dritvík liggur fyrir fótum
manns. Þarna er Tröllakirkja lengst til vinstri, Bárðarskip
fyrir miðri víkinni, eins og bátur með heyfarm eða kannske
skreiðarfarm, og lengst til hægri er Driturinn eða Víkur-
klettur, en honum á Dritvík fyrst og fremst frægð sína að
þakka. Ef hans nyti ekki við, þá skylli vestan og suðvestan-
báran óbrotin á sandinum, og þá væri lendingin í Dritvík
engu betri en á Djúpalónssandi. Það var bak við Dritinn,
sem skipin skutust, og þá voru þau hólpin, er inn á sjálfan
pollinn var komið. En einn er þó Þrándur í þeirri götu, og
er það Brjóturinn, sem er klettur í miðju sundinu. Milli
Dritsins og Brjótsins er sundið ekki breiðara en svo, að
að svarar breidd bátsins og áranna á annað borðið. Sá
hefur því þurft að vera öruggur og fumlaus, sem stýrði