Breiðfirðingur - 01.04.1958, Síða 27

BREIÐFIRÐINGUR
25
þessa leið. Ef eitthvað bar útaf, skall Brjóturinn á síðu
bátsins, og var þá ekki að sökum að spyrja.
Við Maríusand mátti lengi bjarga bátum, ef nægur mann-
afli var til þess að taka á móti. Fagureyjar-Páll og bræður
hans réru frá Dritvík í byrjun 19 .aldar. Um Pál var kveðið:
Páll er orðinn mesti mann
meður sínu hyski.
Situr, stendur, sefur hann,
seinast deyr í fiski.
Páll og bræður hans fórust í lendingu í Dritvík, er þá
bar upp á Brjótinn. Aðrir bátar lentu þá við Maríusand,
en Páll var svo stærilátur, að hann vildi ekki, að aðrir tækju
á móti sér; kvaðst hann oftast hafa lent einn. Tvær konur
voru með þeim bræðrum á skipinu, og var þeim bjargað úr
brimgarðinum.
A hinu leitinu er Tröllakirkja, útvörður Dritvíkur. Vildi
svo vel til í þetta sinn, að fjara var, og gafst hópnum
því færi á að ganga í kirkju. I klettinn vestanverðan er hellir
eða öllu heldur göng, því opið er í báða enda. Þar inni geta
nokkrir tugir manna staðið. Drynur stundum hátt í Trölla-
kirkju, þegar brimsog er í hellinum.
Dritvík er nokkurra alda gömul sem verstöð. Manntals-
árið 1703 eru nokkrir tugir manna taldir þar heimilis-
fastir, en um síðustu aldamót eru róðrar þar niðurlagðir
fyrir nokkru. Astæðan til þess, að róðrar aflögðust í Drit-
vík er talin sú, að nokkur vor í röð hafi suðvestan áttin
verið allsráðandi. Þá hafa Dritvíkursjómenn ekki verið öf-
undsverðir. Svo til aldrei hefur gefið á sjó, og hluturinn
eftir vertíðina hefur orðið eftir því. Ekkert er þá líklegra
en að hlutur hafi þá orðið góður á Hellissandi og í öðrum