Breiðfirðingur - 01.04.1958, Blaðsíða 40

38
BREIÐFIRÐINGUR
tonna skip að okkar máli, fólkið hefur varla getað ver-
ið færra en 50—60 manns, karlar, konur og börn, enda
má ráða í um mannfjöldann, eftir því sem sagt er um hann
á skipum annarra landnámsmanna, þar að auki varð að
flytja nokkur pör af öllum þeim húsdýrum sem höfð voru
heima fyrir, og nóg fóður og vatn til ferðarinnar. Húsavið
mikinn, járn, tjöru, hamp og alls konar aðra vöru bæði
æta og óæta, fyrir utan öll verkfæri og áhöld. Við getum
víst ekki ímyndað okkur hvað það er, eða hvað mikla fyrir-
hyggju og framsýni þarf til þess að flytja í óbyggt land
og verða að bjarga sér að öllu leyti sjálfur. Þá var ekki
hægt að fara í kaupstaðinn. -— Þórólfur tekur með sér alla
viðina úr hofinu og eitthvað af moldinni undan stallanum
þar er Þór hafði setið. Þá hefur ekki verið lítið það verk,
sem kvenfólkið hefur orðið að leysa af höndum til ferðar-
innar. Það hefur sjálfsagt mátt segja, að á bæ Þórólfs hafi
allt verið á öðrum endanum langan tíma fyrir burtförina.
Svo kemur að því að lokum, að undirbúningurinn er
langt kominn. Skipið liggur við land, það er búið að láta
í það allt, sem hægt er, nema það allra nauðsynlegasta,
sem verður að bíða síðasta dagsins, en það er ekki hægt að
halda af stað strax, veðrið eða veðráttan verður að ráða. —
Þórólfur vissi nokkurn veginn um legu Islands og hvað
væri margra daga sigling þangað í vissri vindátt og með
vissum byr, því hafði hann hann heyrt menn segja frá,
hann vissi t.d. að austan eða austnorðanátt væri þægileg-
asta og heppilegasta vindstaðan til íslands, þá væri einbyri
alla leið, ef vindur entist, og það var meginatriði ferðarinn-
ar að fá hagstætt veður og fljóta ferð með þann flutning
sem þar var innanborðs — nokkurs konar Nóa-örk, — það
var ekki glæsilegt að lenda í hafvillu eða óhagstæðri vind-
átt, því í svona flutningum var sannarlega teflt á tvær hætt-
ur á þeim tímum. Þórólfur lagði sig eftir því allan fram að