Breiðfirðingur - 01.04.1958, Qupperneq 44

42
BREIÐFIRÐINGUR
þeim skemmtilegustu veðurskilyrðum sem hægt er að fá
á Breiðafirði að vori til.
Þórólfur hefur siglt nokkuð nálægt landi að sunnanverðu,
og þegar inn eftir kom og fór að sjást vel til undirlendis og
eyja, hefur stefnan verið fyrir sunnan Höskuldsey eða inn-
hjá Þormóðsey. En í austur að líta kemur heildarsvipurinn
þannig út fyrir sjónum manna, eins og inn í landið skerist
firðir stórir, og er það rétt ályktun þegar komið er inn
undir eyjar, því Klofningsfjall skiptir þá Breiðafirði í
tvent inn að líta eins og kunnugt er, og virðast þar stórir
firðir inn í landið, þar sem eru annars vegar Hvammsfjörð-
ur og hins vegar Gilsfjörður. Ummæli sögunnar um hina
stóru firði, eiga hér vel við útlitið. Þórólfur siglir útnyrð-
ings hraðbyri undir heiðbjörtum vorhimni inn Breiðafjörð.
En nú fer að þrengjast fyrir stafni, eyjar og sker virðast
alls staðar vera framundan og innstraumur harður, nú er
því ekki um annað að gera en fara að leita til lendingar.
Það vildi Þórólfi til að hann var enginn viðvaningur
á sjó, innan um sker og strauma, hann var því vanur frá
Noregi, hann þekkti sjólag og straumlag innan um grynn-
ingar, og hvar óhætt mundi vera að sigla, án þess að setja
í strand, enda tókst honum það vel.
En þegar inn að eyjunum er komið, sér hann að skammt
muni til landtöku, hann skipar því að öndvegissúlunum
skuli kastað fyrir borð, og var svo gert. Vindur og straum-
ur lá þannig, þaðan sem þeim var kastað í sjóinn, að það
var ekkert undravert við það, þó að þær ræki inn á stað þann
á Þórsnesi, sem nú er kallaður Jónsnes. Ef marka má orð
sögunnar, þá benda þau til, að þarna hafi þeim verið varp-
að í sjóinn, en ekki suður við Reykjanes.
Þar sem svo er tekið til orða, eins og áður er getið: „En
þegar þær hóf frá skipinu, sveif þeim til hins vestra fjarð-
arins, og þótti þeim fara eigi vonum seinna“. Það er ekki