Breiðfirðingur - 01.04.1958, Qupperneq 48

46
BREIÐFIRÐINGUR
út og tók að gella ógurlega. Fjöldi landvætta fylgdi hon-
um. — Brott fór hann þaðan og suður um Reykjanes og
vildi ganga upp á Vikarsskeiði. Þar kom í mót honum berg-
risi og hafði járnstaf í hendi, og bar höfuðið hærra en fjöll-
in, og margir aðrir jötnar með honum. Þaðan fór hann aust-
ur með endilöngu landi, var þá ekki nema sandar og öræfi
og brim mikið fyrir utan, en haf svo mikið millum land-
anna, segir hann, að ekki er þar fært langskipum.
Svona segir Snorri frá. Hvað sem um sannleiksgildi sög-
unnar er að segja, þá sýnir hún glöggt, trúna á hollvætti
landsins, ef landsmenn sjálfir ekki bregðast, og þessi tákn-
ræna skoðun er til enn, því að hún kemur fram í hinum
fjórum myndum hollvættanna, sem verja íslenzka fánann
í skjaldarmerki landsins, og geri ég ráð fyrir að flestir
hafi tekið eftir því, t.d. á öllum símaskrám. Það eru víst
flestar þjóðir sem eiga eitthvert skjaldarmerki, en ég tel
óvíst að þær eigi hugnæmara og sögulega traustara en Is-
lendingar. Eg býst nú við að flestir þykist upp úr því vaxnir
nú á dögum, að trúa á vætti eða hollvætti, en hvað skal segja,
er ekki eins og einhverjir hollvættir eða hulinn verndar-
kraftur hafi verið yfir þessu landi og þjóð, í þeim ógurlega
hildarleik sem nú hefur geysað í heiminum, þó að ekki sé
út í fleira farið.
Til gamans skal ég geta þess, að það eru ekki mörg ár
síðan að hér var á ferð útlendingur, hann sá víst margt
fleira en almenningur venjulega sér, það er haft eftir hon-
um, að hér væri fullt af náttúruöndum.
Lesendur góðir! Um leið og ég þakka ykkur fyrir sam-
fylgdina á þessu ferðalagi, veit ég að við erum öll sammála
um að óska þess, að verndarvættir Breiðafjarðar og alls
landsins haldi áfram að standa vörð um velfarnað lands
og þjóðar.
Þorst. J. ]óhannsson. fra Narfcyn