Breiðfirðingur - 01.04.1958, Síða 57

BREIÐFIRÐINGUR
55
uniar skullu á bátnum með miklu afli. Ýmist á eftir, að
framan eða til hliðar, svo að allt virtist ætla um koll að
keyra. Erfitt var að tala saman vegna veðurofsans, en við
urðum að reyna það. Þegar hér var komið, sagði Guðmund-
ur við mig, að vindstaðan hefði breytzt eftir að landsvn
hvarf, gengið til suðausturs, en við töldum hann vera sunn-
an. Hefðum við því haldið of mikið til suðurs og værum
við nú framundan Ólafsvíkurenni, því annars satðar á okk-
ar leið væri ekki þetta heiftarlega byljaveður. — Breytti
hann þá stefnunni eftir því og komum við þá brátt þangað,
sem vindurinn var jafnari. Fór þá líka að grisja í kafaldið.
Sjáum við þá bát rétt á eftir okkur. Héldum við fyrst að
það væri Hrímnir, en litlu seinna sáum við að svo var ekki.
Þarna var kominn Guðmundur Jónsson frá Ogri, líka á leið
út á Sand, en villtur eins og við. — Eftir nokkurn tíma
kom kviða á móti okkur og sló seglinu inn að mastri, en
þar sem engin var seglráin varð ekkert að sök. Sáum við
þá stórt grunnbrot framundan, sem við stefndum beint á.
Beygði Guðmundur þá snarlega til austurs og sluppum við
aðeins undan aðalbrotinu, en lentum í löðrinu út frá því.
Guðmundur Jónsson hafði heldur ekki séð brotið, en beygði
samt á eftir okkur. Fékk hann þó meira löður á bátinn
en við. Litlu munaði að þarna færust báðir bátarnir. For-
maður minn sagði mér að þetta væri grunnbrot á „Tösk-
unni“, sem er boði skammt frá Rifsós. En vegna sortans
sáum við hann ekki fyrr en þetta. Ennþá sást ekkert land,
en nú vissum við hvar við vorum, og eftir lítinn tíma vor-
um við komnir út á móts við Rif.
Þegar út fyrir það var komið, var bæði kafaldslaust og
roklaust. Breyttum við nú seglaútbúnaði okkar. Tókum
skautið, leystum upp seglið og settum það upp. Var nú
stutt eftir út á Sandalegu. En þegar þangað kom, leit ekki
vel út með landtökuna. Var þá hásjávað og mikið brim.