Breiðfirðingur - 01.04.1958, Síða 72

70
BREIÐFIRÐINGUR
valin orð. Þorsteinn hafði harða leðurskó á fótunum og
þóttist Bjarni hafa fengið mikið högg á sitjandann, og
krafðist skaðabóta fyrir sársaukann. — Kolbeinn tók upp
málið fyrir Bjarna og heimtaði af Boga Benediktssyni, sem
var hreppstjóri, að áverkinn á „gump“ Bjarna yrði skoð-
aður af „þar til kvöddum heiðvirðum mönnum“. Það vildi
nú svo vel til, að Boga var nærtækt um heiðvirða menn, þar
sem voru fyrrnefndir próventukarlar, afdankaðir hrepp-
stjórnar, sem taldir voru „valinkunnir sæmdarmenn“, og
titlaðir Signorar. — Þessir karlar voru útnefndir til þess
að gera skoðun á óæðri enda Bjarna, og settu þeir eflaust
upp betri gleraugun sín þann daginn, en svo kom heiðurs-
mönnunum ekki saman um, hve áverkinn væri mikill og
varð því ekkert samkomulag við Bjarna um bæturnar. —
Hann vildi halda máli sínu til laga og var hvergi smeikur
um málstað sinn.
Þessi hátíðlega skoðunargerð fór fram í sölubúðinni hjá
Boga og var Bjarni látinn leysa þar niður um sig í viður-
vist Signoranna, en að þessari athöfn var gert talsvert skop.
— Flestir töldu þetta hrekki hjá Bjarna gamla og að hann
hefði ekki meitt sig neitt, en þetta væri gert til þess að
hafa fé út úr Þorsteini. — Karlinn hafði borið sig aum-
lega þegar hann gekk til skoðunarinnar, og var kenghog-
inn og studdist við stafprik. Þegar svo skoðuninni var
lokið og Bjarni hafði þjarkað lengi um sárabæturnar, var
hann ekki aumari en það, að hann gleymdi prikinu í kram-
búðinni hjá Boga, enda fór hann þaðan í fússi og gekk
„óhrumur“ leið sína.
Um þetta mál Bjarna kvað Jón Hákonarson á Narfevri
skoprímu, sem er 77 vísur og er hún til enn*) — Ríma
þessi flaug um allar sveitir og smeigði sér inn í verbúð-
* Í.B. 427 8vo.