Breiðfirðingur - 01.04.1958, Page 74

72
BREIÐFIRÐINGUR
en að þeir færust þá og þegar. í þessum hrakningum kvað
síra Guðlaugur þetta:
Við erum frá
þá flönar brá,
fellur strá sem rósin.
Glampa sjá,
má öldum á,
eftir dáin ljósin.
Hrognakaup fyrir 100 árum.
Fyrir tæpum 100 árum var mönnum víst ekki Ijóst,
hversu mikið fóðurgildi var í fiskhrognum handa skepn-
um. Getið er um mann, sem Sigurður hét og var í innan-
verðum Breiðafirði, líklega í Reykhólasveit. Það þótti ný-
lunda, að hann keypti hrogn af sjómönnum, saltaði þau
og gaf skepnum á vorin. — Sigurður þessi var hagmæltur
og orti bæjarvísur, en þær þóttu nokkuð skömmóttar og
nærgöngular mönnum. Einn þeirra, sem fyrtist af vísna-
kveðskap Sigurðar, var Ari Jochumsson, bróðir Matthíasar
skálds og þess vegna kvað hann þessa vísu:
Yfir þveitir, urð og mó
orðstír sveita spillir,
með silfurfægða svarta skó
Sigurður hrognakyllir.
Sigurður mun, eins og vísan bendir til, hafa verið mikið
á lofti, og má m.a. sjá það á því, að hann gekk á „silfur-
fægðum svörtum skóm“, en slíkt gátu þá ekki veitt sér
aðrir en helztu höfðingjar og ríkismenn. — Það mun hafa
fokið í Sigurð, þegar hann heyrði vísu Ara, því að þá svar-
aði hann svona: