Dagblaðið Vísir - DV - 01.06.2018, Síða 13

bleikt 131. júní 2018
Betri
Svefn
Rúmlega tveimur árum síð­
ar flutti fjölskylda Evu til Hafnar­
fjarðar þar sem hún fór í Víðistaða­
skóla. Þar eignaðist Eva strax góða
vini og vinkonur og ekkert einelti
átti sér stað, á þeim tímapunkti.
„Ég kynnist barnsföður mín­
um í mars árið 2009 og hófum við
fljótlega samband. Hann var fimm
árum eldri en ég og það sjokkeraði
fólkið í kringum mig. Á svipstundu
var ég orðin ógeðsleg hóra fyrir að
vera með eldri strák. En ég lét það
ekki stoppa mig, litla hvolpaástin.“
Sannfærð um að hún
væri með heilaæxli
Um leið og Eva hóf samband
með barnsföður sínum lét móðir
hennar hana byrja á pillunni en
hún telur líklegt að hún hafi þá
þegar verið orðin ólétt og því hafi
pillan ekki virkað sem skyldi.
„Í október sama ár fór ég að
taka eftir því að glær vökvi var far­
in að leka úr brjóstunum á mér.
Eftir mikla leit á Netinu greindi ég
sjálfa mig með góðkynja heilaæxli
því ég var sko alls ekki ólétt. Ég
hafði þegar tekið fimm þungunar­
próf sem komu öll neikvæð út og
vildi afleysingalæknir meina að
blæðingarnar væru óreglulegar út
af pillunni. Þarna var ég búin að
sannfæra mig algjörlega um að ég
væri með heilaæxli og sagði mín­
um nánustu vinkonum að ég væri
á leiðinni til læknis vegna gruns
um það. Aldrei hefði mér dottið í
hug að þegar ég gengi út frá lækn­
inum væri ég komin 22 vikur á leið
og væri að fara að eignast barn.“
Eva segist vera heppin hvað for­
eldrar hennar hafi verið sterkir því
þeir hafi hjálpað henni í gegnum
allt ferlið.
„Ef ég hugsa til baka þá var
pabbi líklega á barmi taugaáfalls
og mamma sagði mér að henni
hefði liðið eins og lest hefði keyrt
yfir hana. Ég vil meina að ástæð­
an fyrir því að ég græt lítið í dag sé
sú að ég grét öllum tárunum mín­
um inni á heilsugæslunni þenn­
an dag. Eitthvað inni í mér hvarf
þennan dag og ég varð gjörsam­
lega dofin. Ég man að pabbi sagði
við mig alla leiðina heim að þetta
myndi reddast og við myndum
gera þetta saman. Svo grét í ég í
fanginu á mömmu.“
Fékk áfall þegar þungunin var
staðfest
Eva segir að tímabilið eftir að hún
fékk þær fregnir að hún væri með
barni hefði verið mjög undarlegt
enda hefði hvorki hún né barns­
faðir hennar áttað sig almennilega
á stöðunni.
„Við vissum hvorugt hvað við
áttum að segja og hvernig við átt­
um að láta. Ég var fjórtán ára og
hann nítján ára. Við lágum uppi í
rúmi alla nóttina og sögðum ekki
orð. Hvernig gerðist þetta eigin­
lega? Vinkonur mínar vissu ekki
hvort þær ættu að óska mér til
hamingju eða ekki en ég bað þær
um að segja ekki orð fyrr en ég
væri búin í sónar.“
Í sónarnum var staðfest að Eva
væri gengin 22 vikur, ætti von á
strák og væri sett þann 16. febrúar
árið 2010.
„Í kjölfarið þurfti ég að til­
kynna þetta því ég gat ekki falið
bumbuna. Það var eins og ég hefði
kastað banvænum sjúkdómi inni
í skólastofu og lokað dyrunum
á eftir mér. Það þorði enginn að
tala við mig heldur töluðu allir um
mig í staðinn. Kannski vissu þau
ekki hvernig þau áttu að bregðast
við, en ég veit að ég átti þetta ekki
skilið. Það á enginn skilið að láta
lemja sig eða að skitið sé í poka og
hann settur inn í skápinn manns,
vera eltur heim úr skólanum, gerð
símaöt í, eggjum sé kastað í heim­
ili manns og svo framvegis.“
Fullorðnar konur hneyksluðust
á Evu og fjölskyldu hennar
Áður en Eva vissi af var hún á milli
tannanna á öllum.
„Það voru reglulega umræður
um mig inni á Barnalandsspjall­
inu þar sem fullorðnar konur
hneyksluðust á mér og sérstaklega
fjölskyldu minni fyrir að hafa leyft
mér að verða ólétt. Ég varð fyrir
stöðugu áreiti hvert sem ég fór og
það endaði með því að ég einangr­
aðist mikið, varð mjög þunglynd,
kvíðin og glímdi við mikla félags­
fælni.“
Enn þann dag í dag lifir Eva
með afleiðingum eineltisins og
telur hún ekki líklegt að hún muni
nokkurn tímann ná að vinna al­
mennilega úr því.
„Ég þarf alltaf að þóknast
öðrum, pæli mikið í hvað öðrum
finnst, reyni að vera eins og fólk
vill að ég sé, á virkilega erfitt með
að svara símanum og á mínum
slæmu dögum þá held ég mig bara
innandyra.“
Einelti drepur
Eva telur að starfsfólk skólans hefði
getað sýnt henni meiri stuðning á
sínum tíma og að best hefði verið
ef rætt hefði verið við gerendurna í
staðinn fyrir að loka hana af.
„Fræðsla hefði líka gert skól­
anum gott. Draumurinn minn er
að geta haldið fyrirlestur í skólum
til þess að forðast að önnur stelpa
lendi í því sem ég lenti í.“
Eva biðlar til þeirra sem leggja
aðra í einelti um að velta því fyrir
sér hvort það sé eitthvað sem þau
sjálf myndu vilja lenda í.
„Ef þú ert gerandi eineltis,
stoppaðu þá. Það hefur sýnt sig að
einelti drepur og þú vilt ekki vera
með það á samviskunni að mann­
eskja hafi svipt sig lífi út af asna­
skap í þér.“ n
Hægt er að fylgjast með Evu
á Snapchat og Instagram undir
notandanafninu: evarun95
„Mig langaði
frekar að
deyja en að þurfa
að mæta einn dag
í viðbót
Eva Rún Var kölluð
„litla, feita druslan“
í skóla eftir að hafa
orðið fyrir kynferðis­
legri misnotkun af
hálfu eldri drengs.
myndiR hanna